Ξεκίνησε από τη Δανία ανήλικη. Γνώριζε «ιερά τέρατα» όπως η Κοκό Σανέλ. Ερωτεύτηκε τον Γκοντάρ και έγινε μούσα του. Σε 79 χρόνια, μέχρι να τη νικήσει ο καρκίνος, η Άννα Καρίνα έζησε όσα άλλοι θα ζούσαμε σε 10 ζωές…
Η είδηση πως το κορίτσι με τα γκριζογάλανα μάτια, η μούσα του Γκοντάρ που τραγούδησε Γκενζσπούργκ και έζησε την Κοκό Σανέλ έφυγε από τη ζωή σε 79 της χρόνια νικημένη από τον καρκίνο, βύθισε στο πένθος την κινηματογραφική Γαλλία. Η Άννα Καρίνα “έσβησε” το Σάββατο (15.12.2019) στο Παρίσι, στην αγκαλιά του συζύγου της, του Αμερικανού σκηνοθέτη Ντένις Μπέρι.
Η ηθοποιός με το χλωμό πρόσωπο και τα μεγάλα γκριζογάλανα μάτια, που τη δεκαετία του ’60 γύρισε επτά ταινίες με τον (τότε σύντροφό της) Ζαν Λικ Γκοντάρ, έπασχε από καρκίνο.
Την είδηση του θανάτου της ανακοίνωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο μάνατζέρ της. «Η Άννα “έφυγε” χθες σε νοσοκομείο του Παρισιού από καρκίνο. Ήταν μια καλλιτέχνης με ελεύθερο πνεύμα, μοναδική», είπε ο Λοράν Μπαλαντρά.
«Σήμερα, ο γαλλικός κινηματογράφος έμεινε ορφανός. Χάνει έναν από τους θρύλους του», έγραψε στο Twitter ο υπουργός Πολιτισμού Φρανκ Ριστέρ. Η γαλλική Σινεματέκ (Ταινιοθήκη) εξέφρασε την «τεράστια θλίψη» της.
Άννα Καρίνα: Από τη Δανία, στην Κοκό Σανέλ και την αγκαλιά του Γοντάρ
Στη μνήμη των σινεφίλ, η Άννα Καρίνα θα διατηρήσει την εικόνα μιας ενζενί, ιδιαίτερα με την καλτ ατάκα: «Τι μπορώ να κάνω; Δεν ξέρω τι να κάνω…» (σ.σ. στην ταινία «Ο τρελός Πιερό», 1965).
Πέρασε την παιδική της ηλικία στη Δανία ανάμεσα σε μια απόμακρη μητέρα, μια γιαγιά που πέθανε πολύ νωρίς και έναν παππού που τον λάτρευε και διατήρησε μέχρι τέλους την ευθραυστότητά της.
Ανήλικη ακόμη έφτασε στο Παρίσι με τη φιλοδοξία να γίνει ηθοποιός. Πολύ γρήγορα θα ξεκινήσει σταδιοδρομία μοντέλου. Το πραγματικό όνομά της ήταν Χάνε Καρίν Μπάγερ, αλλά “ξαναβαφτίστηκε” Άννα Καρίνα από τη θρυλική Κοκό Σανέλ.
Ο Γκοντάρ την εντοπίζει σε μια διαφήμιση και της προτείνει έναν μικρό ρόλο στο «Με κομμένη την ανάσα» (“A bout de souffle”) με την Τζιν Σίμπεργκ και τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό, ρόλο τον οποίο αρνείται.
Θα την ξανακαλέσει μερικούς μήνες αργότερα για τον κύριο ρόλο στο “Petit soldat” («Μικρός στρατιώτης»), μια ταινία για τον πόλεμο της Αλγερίας η οποία θα απαγορευθεί. Στη διάρκεια των γυρισμάτων γεννιέται ένα ειδύλλιο ανάμεσά τους το οποίο θα διαρκέσει πολλά χρόνια.
Θα γυρίσουν μαζί επτά ταινίες, ανάμεσα στις οποίες οι “Une femme est une femme”(σ.σ. βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Βερολίνου το 1962), “Vivre sa vie” («Ζούσε τη ζωή της»), “Pierre le fou” («Ο τρελός Πιερό») με τον Ζαν-Πολ Μπελμοντό.
Επί δέκα χρόνια η Άννα Καρίνα δεν σταματά να γυρίζει ταινίες και παραμένει η αγαπημένη ηθοποιός του Γκοντάρ. Ούτε ο Σαμπρόλ, ούτε ο Τριφό, άλλοι σκηνοθέτες της νουβέλ βαγκ, θα καταφέρουν να την πείσουν να γυρίσει ταινίες μαζί τους. «Ήμουν η γυναίκα του Ζαν-Λικ. Αυτό τους προκαλούσε χωρίς αμφιβολία κάποιο φόβο», θα πει αργότερα.
Ως τραγουδίστρια θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία το 1967 με το “Sous le soleil exactement” του Σερζ Γκενσμπούρκ, ένα τραγούδι από το μιούζικαλ “Anna” του Πιερ Κοραλνίκ.
