Ήταν τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης Αυγούστου 1962 που έγινε το τηλεφώνημα στο Jack Clemmons στην Αστυνομία.
Ο Dr. Hyman Engelberg του είπε πως η Μέριλιν Μονρόε ήταν νεκρή στο σπίτι της στο Brentwood, σημειώνοντας πως ο Dr. Ralph Greenson τον είχε ενημερώσει ότι ο θάνατός της οφείλεται σε υπερβολική δόση και πως πρόκειται για αυτοκτονία.
Ο Jack Clemmons σε λίγη ώρα βρέθηκε στο σπίτι της, ενώ η ιατροδικαστική υπηρεσία κάλεσε το Westwood Village Memorial Cemetery και διέταξε τη μεταφορά της σορού της.
Ο διευθυντής Guy Hockett που ανέλαβε το έργο ανακάλυψε πως το σώμα της ήταν στα πρώτα στάδια της νεκρικής ακαμψίας, κατάσταση που αρχίζει συνήθως 6-8 ώρες μετά τον θάνατο ενός ανθρώπου ενώ είχε πληροφορηθεί πως ο θάνατος είχε επέλθει τρεις ώρες πριν από την άφιξή του.
Παρέδωσε το πτώμα της στο νεκροτομείο. Τότε κλήθηκε η εταιρεία του Abbott και έστειλαν τον Leonard ‘Chris’ Kreminski να βοηθήσει με την απομάκρυνση του σώματός της. Μεταφέρθηκε αργότερα για νεκροψία.
Χρειάστηκε περισσότερος χρόνος για τον ιατροδικαστή Theodore Curphey να κάνει τελικά κάποιες δηλώσεις, καθώς ο Thomas Noguchi πέρασε 3 φορές περισσότερο χρόνο έως ότου ολοκληρώσει τη νεκροψία.
“Με ενημέρωσαν πως εξέτασε εξονυχιστικά το σώμα της και πέρασε πολύ χρόνο ψάχνοντας για υποδερμικά τρυπήματα βελόνας.
Έψαχνε σε ασυνήθιστα μέρη όπως μέσα στη μύτη της, ανάμεσα στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών της, κάτω από τη γλώσσα της και στα γεννητικά της όργανα αλλά δεν διαπίστωσε τυχόν πρόσθετα τρυπήματα.
Όταν αφαίρεσαν το σεντόνι που τη σκέπαζε, ήταν σχεδόν αδύνατο να πιστέψω πως αυτό ήταν το σώμα της Μέριλιν Μονρόε.
Φαινόταν πολύ μέτρια και γερασμένη γυναίκα που δεν φρόντιζε καλά τον εαυτό της. Προφανώς οι συνθήκες θανάτου της είχαν επιδεινώσει την εμφάνισή της και ήταν αγνώριστη.
Επειδή πέθανε μπρούμυτα, υπήρχαν μωβ κηλίδες στο πρόσωπό της και ο λαιμός της ήταν πολύ πρησμένος. Την έπλυναν στο γραφείο του ιατροδικαστή και τα μαλλιά της ήταν κατσαρά και αρκετά κοντά.
Θα μπορούσε κανείς να πει πως δεν είχε βάψει τα μαλλιά της για κάποιο χρονικό διάστημα, καθώς οι ρίζες της ήταν πιο σκούρες.
Το φυσικό χρώμα των μαλλιών της ήταν ανοιχτό καστανό και όχι ξανθό. Δεν είχε ξυρίσει τα πόδια της για τουλάχιστον 1 εβδομάδα και τα χείλη της ήταν άσχημα σκασμένα. Χρειαζόταν επίσης μανικιούρ και πεντικιούρ.
Αποφάσισαν ότι ήταν αναγκαία μια χειρουργική διαδικασία για τη μείωση του οιδήματος στον λαιμό της. Μου έδωσε εντολή να κρατήσω τη σορό της σε πλάγια στάση και έτσι μπόρεσε να κάνει μια τομή στο πίσω μέρος του λαιμού της και να αφαιρέσει λίγο από το δέρμα της.
Στη συνέχεια τράβηξε και ένωσε τις 2 πλευρές με ράμματα. Δεν ήταν ευχάριστο να το παρακαλουθώ αλλά ήταν αρκετά αποτελεσματικό στη μείωση του οιδήματος” “, γράφει ο Allan Abbott.
Όταν έφεραν τα ρούχα της διάσημης χολιγουντιανής ηθοποιού τον ενημέρωσαν πως επειδή δεν φορούσε εσώρουχα δεν μπορούσαν να τα βρουν.
Η εικόνα του στήθους της ήταν αγνώριστη λόγω της κοπής των πλευρών της κατά τη διάρκεια της νεκροψίας με αποτέλεσμα οι άνθρωποί της να τοποθετήσουν βαμβάκι για να γεμίσουν το σουτιέν της.
Ο Joe DiMaggio, όπως θυμάται, στάθηκε δίπλα στο φέρετρο για λίγο και στη συνέχεια βγήκε από το νεκροταφείο και έκλαιγε.
Είχαν παντρευτεί τον Ιανουάριο του 1954 και η Μέριλιν Μονρόε είχε υποβάλει αίτηση διαζυγίου μετά από 274 ημέρες. Δεν σταμάτησε ποτέ να την αγαπά.
“Πολλές φορές οι άνθρωποι με ρωτάνε αν η δουλειά μου ήταν καταθλιπτική. Ορισμένες φορές ναι αλλά σίγουρα δεν ήταν ποτέ βαρετά”.
Μαζί με τον παιδικό του φίλο Ron Hast αναλάμβαναν τις κηδείες διασημοτήτων της εποχής, ενώ οι λιμουζίνες τους μετέφεραν ακόμα και τον υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ John F. Kennedy στο Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια της Λαϊκής Συνέλευσης του 1960.
Εκτός από τη σορό της Μέριλιν Μονρόε, δύο χρόνια νωρίτερα ο Allan Abbot οδήγησε το αυτοκίνητο που μετέφερε μέλη της οικογένειας του Clark Gable στην κηδεία του.
Είχε επίσης οδηγήσει τη νεκροφόρα που μετέφερε τη σορό του ηθοποιού Ernie Kovacs το 1962, ενώ μετέφεραν τη μητέρα και την αδερφή της Natalie Wood στην κηδεία της το 1981.
Πηγή: Dailymail
