Έξι χρόνια έχουν περάσει από την 15η Ιουλίου του 2016 όταν η Τουρκία βρισκόταν αντιμέτωπη με μια απόπειρα πραξικοπήματος. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου αρθρογραφεί σήμερα στην εφημερίδα τα ΝΕΑ και αναφέρεται στο πως θα ήταν σήμερα η χώρα του αν είχε πετύχει το πραξικόπημα.
«Η τρομοκρατία δεν έχει εθνικότητα, εθνότητα ή θρησκεία», αναφέρει μεταξύ άλλων ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, και προσθέτει: «Αν η απόπειρα πραξικοπήματος είχε πετύχει θα υπήρχε μια πολύ διαφορετική Τουρκία σήμερα. Η δημοκρατία δεν θα υπήρχε και τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες θα είχαν ανασταλεί επ’ αόριστον. Το έθνος θα είχε πέσει στα χέρια μιας εξτρεμιστικής κυβέρνησης».
Και μιλά για τρομοκρατία καθώς σύμφωνα με την κυβέρνηση Ερντογάν πίσω από το πραξικόπημα είναι ο μεγάλος εχθρός του και ηγέτης του FETO Φετουλάχ Γκιουλέν, ο αυτοεξόριστος ιμάμης οργάνωση την οποία έχει χαρακτηρίσει τρομοκρατική.
«Η καλά σχεδιασμένη και εκτεταμένη διείσδυση μελών της οργάνωσης FETO και προσηλυτισμένων στον στρατό, στις δυνάμεις ασφαλείας, στο δικαστικό σώμα και σε πολυάριθμους κυβερνητικούς θεσμούς, συμπεριλαμβανομένου του υπουργείου μου, πραγματοποιήθηκε επί δεκαετίες με μυστικότητα για ένα γενικό σχέσιο του οποίου η τελική φάση ξεκίνησε στις 15 Ιουλίου του 2016» υποστηρίζει ο Τσαβούσογλου.
«Η κυβέρνησή μας», λέει σε άλλο σημείο ο Τσαβούσογλου «ζητά εδώ και χρόνια την έκδοση του Γκιουλέν από τις ΗΠΑ στην Τουρκία αλλά και την έκδοση των μελών του FETO από ευρωπαϊκές χώρες. Δυστυχώς, αυτά τα αιτήματα δεν έχουν εκπληρωθεί».
«Η φύση και το εύρος του αγώνα της Τουρκίας ενάντια στη FETO δεν διαφέρουν από αυτούς που δίνουν άλλες χώρες εναντίον οργανώσεων που τρομοκρατούσαν αξιωματούχους και πολίτες και έθεταν σε κίνδυνο τις δημοκρατικές αξίες, τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες. Η Τουρκία κάνει ό,τι έκαναν στο παρελθόν οι αντίστοιχες χώρες στον αγώνα τους κατά της τρομοκρατίας. Όλες οι διαδικασίες είναι σύμφωνες με τη νομοθεσία», λέει ακόμα για να δικαιολογήσει τις χιλιάδες συλλήψεις και την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε στρατό και γενικότερα στον δημόσιο τομέα.