Ο 54χρονος Βρετανός αυτοκτόνησε 16 ώρες αργότερα σε μια ελβετική κλινική με την ευλογία της συζύγου και των 3 κορών τους.
“Ξέρω ότι φεύγω πολύ νωρίς”, είπε στα παιδιά του. Φοβόταν πως ο όγκος που αναπτυσσόταν στη σπονδυλική του στήλη θα τον άφυνε παράλυτο από τον λαιμό και κάτω.
Μη μπορώντας να δεχτεί το ενδεχόμενο να παγιδευτεί στο ίδιο του το σώμα και να εξαρτάται από άλλους, ο επιχειρηματίας περιέγραψε την αυτοκτονία ως τη λιγότερο κακή επιλογή του.
Η οικογένειά του, όπως ανέφερε, τον προέτρεπε να μην αφαιρέσει τη ζωή του, αλλά τελικά ταξίδεψε μαζί τους στην κλινική υποβοηθούμενης αυτοκτονίας Dignitas στη Ζυρίχη.
Είχαν ένα οδυνηρό τελευταίο γεύμα μαζί προτού πάρει τη θανατηφόρο δόση βαρβιτουρικών, με την 53χρονη σύζυγό του Elaine να βρίσκεται στο πλευρό του.
“Στηρίξαμε ως οικογένεια την απόφασή του 100%. Έβαλε τέλος στη ζωή του με αξιοπρέπεια, κάτι που ήταν επιθυμία του”.
Ο όγκος δεν μπορούσε να αφαιρεθεί και δεν άντεχε να παραλύσει και να ζει ως τετραπληγικός. Θεωρούσε αφόρητη τη μόνιμη παράλυση, επιλέγοντας τελικά την αυτοκτονία.
“Ήθελα να έχω τον έλεγχο στα τελευταία στάδια της ζωής μου. Ήμουν υγιής και η ζωή μου είχε ανατραπεί.
Αυτό που ξεκίνησε σαν πόνος πλάτης το 2008 σύντομα εξελίθηκε σε ασθένεια που με οδήγησε να πάρω την πιο απαίσια απόφαση.
Ήταν η λιγότερο κακή επιλογή μου που είναι η καλύτερη για την οικογένειά μου μακροπρόθεσμα. Φεύγω πριν την ώρα μου, αλλά δεν είμαι φοβισμένος. Ο όγκος θα μπορούσε να σταθεροποιηθεί, αλλά δεν μπορώ να πάρω αυτή την ευκαιρία.
Μερικοί άνθρωποι θα με επικρίνουν, αλλά μη με κρίνετε. Ποτέ μην κρίνετε κάποιος εκτός και αν έχετε βρεθεί στη θέση τους”, σημείωσε στην τελευταία του συνέντευξη από τη Ζυρίχη.
Αισθανόταν σαν ωρολογιακή βόμβα και ζούσε με τον φόβο πως θα ξυπνούσε μια μέρα και δεν θα μπορούσε μια μέρα να κινηθεί ή να μιλήσει.
Έτσι εντάχθηκε πριν από 5 χρόνια στην κλινική Dignitas, καθώς είχε αρχίσει να σκέφτεται το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας.
Μπρούσε ακόμα να περπατήσει, αλλά η κατάστασή του είχε αρχίσει να επιδεινώνεται και είχε χάσει τον έλεγχο της κίνησης στα χέρια του.
Όσο αυξανόταν ο όγκος, τόσο μειωνόταν η ικανότητα του εγκεφάλου του να στέλνει μηνύματα στα χέρια και τα πόδια του.
“Αν θα έμενα παράλυτος μόνο από τη μέση και κάτω θα μπορούσα να ανταπεξέλθω. Είμαι περήφανος και ανεξάρτητος και πιστεύω στο ανθρώπινο δικαίωμά μου για αξιοπρέπεια. Η οικογένειά μου διαφωνούσε, αλλά δέχτηκε την απόφασή μου”.
Πηγή: Dailymail
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163