Επιβεβαιώθηκε μετά από δεκαετίες ερευνών, ότι στην επιφάνεια της Σελήνης βρίσκονται παγίδες με διοξείδιο του άνθρακα, το οποίο πιθανώς βρίσκεται μέσα σε αυτές σε στερεά μορφή και θα μπορούσε μελλοντικά να χρησιμοποιηθεί για να υποστηρίξει την παρουσία ρομπότ και ανθρώπων στο φεγγάρι.
Στις μόνιμα σκιασμένες περιοχές στους πόλους της Σελήνης οι θερμοκρασίες πέφτουν κάτω από τη θερμοκρασία στις πιο παγωμένες περιοχές του Πλούτωνα, κάτι που επιτρέπει τη δημιουργία παγίδων διοξειδίου του άνθρακα, τα οποία παγώνουν και παραμένουν σε στέρεα μορφή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τα μόρια του διοξειδίου μπορούν να παραμείνουν σε στερεά μορφή ακόμη και όταν οι θερμοκρασίες ανεβαίνουν στην κορύφωσή τους κατά το σεληνιακό καλοκαίρι. Μόνο μικρές ποσότητες παγωμένου διοξειδίου εκτιμάται ότι χάνονται στο διάστημα στη διάρκεια μίας σύντομης θερινής περιόδου στο φεγγάρι.
Οι μελλοντικές ανθρώπινες ή ρομποτικές αποστολές μπορεί να αξιοποιήσουν αυτό το στερεό διοξείδιο -εφόσον επιβεβαιωθεί επιτόπου η παρουσία του- για την παραγωγή πυραυλικών καυσίμων ή υλικών αναγκαίων για τη μακρόχρονη παραμονή στο φεγγάρι (π.χ. για την παραγωγή χάλυβα). Τέτοιες παγωμένες παγίδες διοξειδίου είχαν προβλεφθεί από τους πλανητικούς επιστήμονες εδώ και χρόνια, αλλά τώρα για πρώτη φορά η ύπαρξή τους επιβεβαιώνεται και χαρτογραφείται.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πλανητικό επιστήμονα Νόρμπερτ Σεργκχόφερ του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στην Αριζόνα, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Geophysical Research Letters» της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU), ανέλυσαν στοιχεία 11 ετών από τον σεληνιακό δορυφόρο LRO της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Μετά το νερό, ο άνθρακας είναι πιθανότατα ο πιο σημαντικός πόρος στη Σελήνη. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή καυσίμων για πυραύλους, αλλά επίσης για βιο-υλικά και για χάλυβα. Αν πρέπει να φέρνουμε άνθρακα ή καύσιμα από τη Γη, αυτό θα εκτοξεύσει το κόστος της μόνιμης παρουσίας στο φεγγάρι», ανέφερε ο Σεργκχόφερ.
Η συνολική περιοχή των παγίδων διοξειδίου εκτιμάται σε 204 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με τη μεγαλύτερη περιοχή, μέσα στον κρατήρα Αμούνδσεν, να καταλαμβάνει γύρω στα 82 τ.χλμ. Σε αυτές τις περιοχές οι θερμοκρασίες μένουν μόνιμα κάτω από τους μείον 213 βαθμούς Κελσίου.
Συγκριτικά, οι παγίδες παγωμένου νερού στη Σελήνη εκτιμάται ότι καλύπτουν μία πολύ μεγαλύτερη έκταση σχεδόν 14.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
