Είναι περίπου 500, Ερυθραίοι, Αιθίοπες, Σουδανοί ή Αφγανοί. Μετανάστες, από τους οποίους ορισμένοι από τη "Ζούγκλα" του Καλέ (βόρεια), που διαλύθηκε εν μέρει από τις αρχές, δημιούργησαν έναν νέο καταυλισμό στο ανατολικό Παρίσι, ελπίζοντας κάποιος να τους φροντίσει.
Κάτω από μια γραμμή του εναέριου μετρό, κοντά στην πλατεία της Μάχης του Στάλινγκραντ, στρώματα, κουβέρτες, σάκοι στρωμένοι στο έδαφος ανάμεσα σε σκουπίδια. Είναι το μέρος που αυτοί οι άνδρες, με τους οποίους ζουν ορισμένες γυναίκες και παιδιά, διάλεξαν για να μείνουν Απέναντι, στο βουλεβάρτο όπου κυκλοφορούν ανήσυχοι περαστικοί, το καφέ φέρει ένα όνομα που αφήνει θέση στο όνειρο: “Ολα θα πάνε καλά”.
“Στην αρχή, είχαμε 50 αφίξεις την ημέρα”, εξηγεί στο Γαλλικό Πρακτορείο η Μαρί-Λορ Μαλρίκ, κάτοικος της γειτονιάς που κινητοποιήθηκε μαζί με άλλους για να παράσχουν βοήθεια. Βλέπει μια “σχέση” ανάμεσα “σε αυτή την πρόσφατη κοσμοσυρροή” και στη διάλυση της νότιας περιοχής της “ζούγκλας” του Καλέ, όπου συνωστίζονται χιλιάδες μετανάστες που ονειρεύονται να φθάσουν στη Βρετανία.
Σε τρεις εβδομάδες, ο τόπος αυτός έγινε ο νέος καταυλισμός του Παρισιού, όπου πολλοί άλλοι εκκενώθηκαν τους τελευταίους μήνες.
Ο Φατέχ, ένας 25χρονος Αφγανός, έζησε πολλούς μήνες “ως άστεγος σε κήπους ή στην άκρη του πεζοδρομίου” στο Μπομπινί (βόρειο Παρίσι) ή στις λαϊκές συνοικίες βόρεια της πρωτεύουσας. “Κανονικά ένας πρόσφυγας δεν κοιμάται όπως ένας άστεγος”, “δέχεται φροντίδα επειδή έχει φύγει από μια εμπόλεμη χώρα”, λέει.
Η αίτησή του για άδεια παραμονής είναι ακόμη υπό εξέταση. Όμως το πιο σκληρό για αυτόν τον νέο άνδρα, που έμαθε να μιλά γαλλικά “ακούγοντας τους ανθρώπους στον δρόμο”, είναι πως “διώχνουν τους Αφγανούς από παντού”. “Κάθε φορά αναρωτιέμαι αν είμαι η Αλ-Κάιντα ή ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, αν είμαι τρομοκράτης… Αυτό πονάει”.
“Οι συνθήκες… δεν είναι αυτές που πρέπει”, λέει ο γείτονάς του στο διπλανό στρώμα, ο 19χρονος Ζακαρία. “Όμως πρέπει να αντισταθούμε, και στη συνέχεια λίγο λίγο το πουλί θα φτιάξει τη φωλιά του”, λέει αυτός ο νεαρός από το Τσαντ, που θέλει “να διατηρήσει την ελπίδα”.
Σε μερικές ώρες, ο αδελφός του, που είχε φτάσει πριν από αυτόν στη Γαλλία, θα τον συναντήσει ερχόμενος από το Καλέ, αφού δεν μπόρεσε να διασχίσει τη Μάγχη για τη Βρετανία.
“Θα ζητήσουμε και οι δύο άσυλο για να μείνουμε στη Γαλλία”, λέει ο Ζακαρία. Μετανάστες “μου είπαν πως υπήρχαν πολλές οργανώσεις που έρχονταν να βοηθήσουν εδώ στη Στάλινγκραντ, αλλά… Δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πώς”, λέει αυτός ο πανύψηλος νεαρός στριμωγμένος στο στρώμα του.
Εδώ και κάποιες μέρες, ακόμη και η” αναμονή” “γίνεται δύσκολη”, σύμφωνα με την Μαρί-Λορ Μαλρίκ: “Η πλειονότητα έχει αποφασίσει να μείνει στη Γαλλία, αλλά θα πρέπει τώρα να κάνουν υπομονή τρεις μήνες για να υποβάλουν αίτημα ασύλου”.
“Πολλοί από αυτούς πάσχουν από προβλήματα των πνευμόνων και, σύμφωνα με τους γιατρούς που ήρθαν να τους δουν, μεταξύ των μεταναστών υπάρχει μια θλίψη”, υπογραμμίζει.
Προς το παρόν, οι οργανώσεις έχουν προτεραιότητα ένα άλλο επείγον θέμα. Συνειδητοποιώντας ότι ο καταυλισμός έχει πάρει μεγάλη έκταση, φοβούνται μια εκκένωσή του από τις δημόσιες αρχές μέσα στις επόμενες ημέρες.
Ανήσυχος και χαμένος, ο Ζακαρία ρωτά: “Έχετε πληροφορίες, εσείς; Τι θα μας κάνει, η Γαλλία;”
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ