Οι χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2014 στο Σότσι μπορεί να λειτούργησαν ως ευχάριστο διάλειμμα για την Ρωσία και τον Πρόεδρό της, μολονότι τα γεγονότα στην Ουκρανία ήδη αναστάτωναν με σφοδρότητα και ταχύτητα την παλαιά, φιλορωσική πολιτική τάξη.
Δεν πρόλαβαν όμως να σβήσουν οι ολυμπιακές φλόγες και ο Vladimir Putin έστρεψε την πλήρη προσοχή του στην άσκηση επιρροής στην γειτονική του χώρα. Η στρατιωτική ηγεσία του διέταξε την διεξαγωγή μεγάλης στρατιωτικής άσκησης με περίπου 150.000 στρατιώτες, εκατοντάδες άρματα και δεκάδες αεροσκάφη και πλοία, που θα κρατήσει τουλάχιστον 4 μέρες.
Τι βρίσκεται πίσω από αυτή την επικίνδυνη στρατιωτική κλιμάκωση; Αν μη τι άλλο μια στρατιωτική άσκηση μαζικής κλίμακας, τόσο κοντά στα σύνορα με άλλο κράτος, έχει το νόημα να στείλει το αυστηρό μήνυμα στους νέους ηγέτες της Ουκρανίας ότι υπάρχει όριο στην ανεξαρτησία της χώρας.
Η Μόσχα αρνείται να αναγνωρίσει την νέα πολιτική ηγεσία του Κιέβου, αποκηρύσσοντας την κοινοβουλευτική εκδίωξη του προέδρου, την οποία χαρακτηρίζει «στρατιωτικό πραξικόπημα». Η οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση της Ουκρανίας θα πρέπει να λάβει υπόψη της τα ρωσικά συμφέροντα, φαίνεται να είναι το μήνυμα.
Στην χειρότερη περίπτωση, η άσκηση μπορεί να συγκαλύπτει μια ευρύτερη πλήρη κινητοποίηση, σε προετοιμασία για πιθανή στρατιωτική δράση ώστε να προστατευθούν τα ρωσικά συμφέροντα. Και η Μόσχα βλέπει πολλά συμφέροντά της να διακυβεύονται στην Ουκρανία. Όχι μόνο υπάρχουν μακρόχρονοι και ιστορικοί δεσμοί μεταξύ των δύο εθνών, αλλά και το ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας φιλοξενεί πάρα πολλούς Ρώσους, εκ των οποίων αρκετοί διατηρούν ρωσική υπηκοότητα. Δεκάδες χιλιάδες εξ αυτών συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των τελευταίων εβδομάδων, γεγονός που έκανε τον Ρώσο πρωθυπουργό Dmitry Medvedev να προειδοποιήσει ότι οι εξελίξεις στην ανατολική Ουκρανία «συνιστούν πραγματικό κίνδυνο για τα συμφέροντά μας και την ζωή και την υγεία των πολιτών μας.»
Υπάρχουν επίσης στρατιωτικά και ζητήματα ασφαλείας. Οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις είναι ανεπτυγμένες στην Κριμαία, η οποία αποτελεί τμήμα της Ουκρανίας και φιλοξενεί τον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας, σύμφωνα με το ανανεωμένο συμβόλαιο εκμίσθωσης με το Κίεβο που έχει προγραμματιστεί να κρατήσει μέχρι τουλάχιστον το 2042. Επιπλέον, η Μόσχα δεν έχει αφήσει καμία αμφιβολία για την επιθυμία της να δει την Ουκρανία, όπως και άλλες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της δύσης, να ευθυγραμμίζονται στενά με την Ρωσία και να κρατούν απόσταση από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις ΗΠΑ.
Είτε αποτελεί απλή επίδειξη είτε υποδεικνύει ουσιώδη συμφέροντα και ανησυχίες, μια αιφνίδια στρατιωτική ενεργοποίηση αυτής της κλίμακας, συνιστά κίνδυνο για την ασφάλεια και την σταθερότητα στην περιοχή και παραπέρα. Για μια χώρα που επίμονα καταδικάζει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους ότι προσφεύγουν στην χρήση βίας έναντι άλλων κρατών, ακόμη και η απειλή της Ρωσίας για στρατιωτική δράση εναντίον των γειτόνων της, δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Επιπλέον, οποιαδήποτε άσκηση βίας, θα παραβιάσει σαφέστατα τις εγγυήσεις ασφαλείας που έχει δώσει η ίδια η Μόσχα στην Ουκρανία, λαμβάνοντας σε αντάλλαγμα την απόφαση του Κιέβου το 1994 να παραδώσει όλον τον πυρηνικό οπλισμό που υπήρχε στα εδάφη της στην Ρωσία για αποδόμηση.
Γι’αυτό είναι σημαντικό οι δυτικές χώρες να αποσαφηνίσουν ότι η απειλή ή η χρήση βίας είναι απολύτως απαράδεκτη. Τα πρώτα βήματα είναι θετικά. Ήδη ο αμερικανός υπουργός Εξωτερικών John Kerry, προειδοποίησε ότι οποιαδήποτε ρωσική στρατιωτική επέμβαση θα αποτελέσει «τεράστιο, τραγικό σφάλμα». Και οι υπουργοί Αμύνης του ΝΑΤΟ, που συνεδρίασαν συμπτωματικά στις Βρυξέλλες, επανέλαβαν την δέσμευση του 1997 να «στηρίξουν την ουκρανική ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, δημοκρατική εξέλιξη και την αρχή του απαραβίαστου των συνόρων, ως καίριους παράγοντες σταθερότητας και ασφαλείας στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη και την ήπειρο γενικότερα.»
Είναι βαριά αυτά τα λόγια και οι δεσμεύσεις. Η Μόσχα θα μπορούσε κάλλιστα να τα λάβει υπόψη και να αποκλιμακώσει την στρατιωτική ανάπτυξη. Η Ουκρανία αντιμετωπίζει μεγάλες προκλήσεις –πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές. Αλλά καμία δεν μπορεί να πολεμηθεί με την απειλή και την επιβολή βίας. Η ιδέα του Προέδρου Putin ότι ίσως υπάρχει ρόλος για τον στρατό, είναι επικίνδυνα ανόητη.
Διαβάστε επίσης:
Πηγή:Euro2day
