Την απόφαση του Πάπα Φραγκίσκου να επιστρέψει στην Ελλάδα τρία θραύσματα του Παρθενώνα μέσω δωρεάς προς τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο σχολιάζει στην «La Repubblica» η πανεπιστημιακός, καθηγήτρια Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας, Κατερίνα Καρπινάτο.
Το άρθρο στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica» τιτλοφορείται «Ο πάπας, ο Παρθενώνας και η διπλωματία των μαρμάρων». Πέρα από την τιμή που απονέμει στον πάπα Φραγκίσκο και η οποία δεν αφορά τον Παρθενώνα και την κατάστασή του, φιλοδοξεί να συμβάλει στην προσπάθεια επιστροφής των αρχαιοτήτων της Ακροπόλεως στην Αθήνα.
Σε ένα σημείο του άρθρου, η πανεπιστημιακός δεν απέφυγε όμως την υπερβολή. «Ο πάπας έδωσε ένα σήμα για την ανασυγκρότηση της μνήμης και της θρυμματισμένης ταυτότητας στους σύγχρονους Έλληνες» γράφει η Κατερίνα Καρπινάτο. Η καθηγήτρια Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας αναφέρεται επίσης στο ιστορικό του Παρθενώνα και στο αίτημα των Ελλήνων για επιστροφή των Γλυπτών από το Βρετανικό Μουσείο. Τα κλεμμένα γλυπτά τα ονομάτισε «μάρμαρα» που «μεταφέρθηκαν» από τον Ελγιν στο Λονδίνο. Αναφέρθηκε και στη βολή του ενετικού Πυροβολικού στις 26 Σεπτεμβρίου 1687, στην καταστροφή του ναού, αλλά και στον συμβολισμό του για τον ευρωπαϊκό ιδεαλισμό του 19ου αιώνα («σύμβολο της Δυτικής δημοκρατίας»).
Για την επιστροφή των «μαρμάρων» η Κατερίνα Καρπινάτο στο άρθρο της στην «La Repubblica» μνημόνευσε τον Καβάφη και τη Μελίνα Μερκούρη της υπουργικής περιόδου. Φτάνοντας στη σύγχρονη εποχή γράφει: «Από το 2009, με τα εγκαίνια του νέου Μουσείου Ακροπόλεως, η απουσία μαρμάρων βιώνεται ως ολοφάνερη πληγή, ανοιχτή και ορατή από όλους. Το προνόμιο που απέκτησαν οι Άγγλοι να θεωρούν εαυτούς κληρονόμους της ζωφόρου και των μαρμάρων φαίνεται απαράδεκτο για την ελληνική κοινή γνώμη (και για πολλούς εκφραστές του Δυτικού πολιτισμού)».
Η κατακλείδα του άρθρου είναι αφιερωμένη στον Πάπα Φραγκίσκο, αλλά και στην επικαιρότητα: «Ο Φραγκίσκος έδωσε ένα εντυπωσιακό σήμα και η χειρονομία του ήταν μεγάλης συμβολικής αξίας, σε στιγμή ιδεολογικής και πολιτικής κρίσης. Έγινε την ίδια ώρα που ο ορθόδοξος κόσμος της Ανατολικής Ευρώπης καταστρέφεται από έναν αιματηρό πόλεμο (που δεν θα σταματήσει ούτε για τα Χριστούγεννα) και ενώ Ιταλία και Ελλάδα συγκλονίζονται από ένα σκάνδαλο αμέτρητων διεθνών πολιτικών διαστάσεων και από ηθικό σεισμό με πολύ σοβαρές συνέπειες.
Ο Φραγκίσκος εμπιστεύεται σε τρεις κεφαλές του 5ου αιώνα π.Χ. το έργο της εκτέλεσης ενός μηνύματος ειρήνης. Τρία μαρμάρινα πρόσωπα, σημαδεμένα από τον χρόνο, θα είναι αγγελιοφόροι ενός διαλόγου μεταξύ των δύο χριστιανικών Εκκλησιών και μεταξύ των δύο πολιτισμών, μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης της Ευρώπης. Ήταν μια πολιτική χειρονομία, στην καλύτερη παράδοση του Δυτικού πολιτισμού».
Με πληροφορίες από La Repubblica