Αδιαφορεί αν τον αποκαλούν δικτάτορα. Αδιαφορεί γενικώς για τους άλλους. Τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τον νοιάζει μόνο τι λέει ο λαός της Τουρκίας. Κι ας είναι αυτό που εκείνος θέλει να λέει ο λαός του...
“Δεν μ’ ενδιαφέρει αν με πουν δικτάτορα ή οτιδήποτε άλλο. Από το ένα αυτί θα μπει, από το άλλο θα βγει. Αυτό που έχει σημασία είναι πώς με αποκαλεί ο λαός μου” είπε ο Τούρκος πρόεδρος σε ομιλία του την Κυριακή (06.11.2016) και έδειξε για άλλη μια φορά πως αδιαφορεί για τις επικρίσεις που δέχεται η χώρα και το καθεστώς του για τις συλλήψεις ηγετών και μελών του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, που ξεκίνησαν την περασμένη Παρασκευή.
Ο Ερντογάν τους κατηγορεί πως στηρίζουν την τρομοκρατία. Είπε πως κοινοβουλευτικοί που συμπεριφέρονται σαν τρομοκράτες θα αντιμετωπιστούν ως τέτοιοι. “Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη και κανείς, ούτε και ο ίδιος, δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει”, είπε…
Εκτός όμως από τους βουλευτές και τους ηγέτες του HDP, κατά τον Ερντογάν πάντα, την τρομοκρατία στηρίζει και η Ευρώπη. Αλλά αυτή δεν τη… συλλαμβάνει! Και γιατί η Ευρώπη υποθάλπει την τρομοκρατία; Γιατί σύμφωνα πάντα με τον “σουλτάνο” προσφέρει στήριξη στο PKK, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν.
“Η Ευρώπη, στο σύνολό της, υποθάλπει την τρομοκρατία. Μολονότι χαρακτήρισαν το PKK τρομοκρατική οργάνωση, είναι σαφές… Βλέπουμε πώς το PKK δρα τόσο ελεύθερα και άνετα στην Ευρώπη” είπε ο Τούρκος πρόεδρος. Και πρόσθεσε πως όλα τα όπλα που έχουν κατασχεθεί από μέλη του PKK προέρχονταν από τη Δύση.
Κατηγόρησε είπε επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποσχεθεί στην Τουρκία βοήθεια ύψους 3 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη φιλοξενία των Σύρων προσφύγων αλλά μέχρι τώρα έχει δώσει στην Άγκυρα μόνο 200-300 εκατομμύρια.
Αναφερόμενος στις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού στη Συρία, είπε ότι οι δυνάμεις που στηρίζονται από την Άγκυρα έχουν ως στόχο να ωθήσουν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στα νότια της Αλ Μπαμπ και σήμερα απέχουν περίπου 12-13 χιλιόμετρα από την πόλη αυτή.
Τον Αύγουστο τουρκικές δυνάμεις πέρασαν στη Συρία για να υποστηρίξουν ομάδες ανταρτών –κυρίως Τουρκμένους και Άραβες– ώστε να διώξουν τους τζιχαντιστές από τα σύνορα με την Τουρκία, εμποδίζοντας ταυτόχρονα τους Κούρδους να καταλάβουν τα εδάφη που θα άφηνε το Ισλαμικό Κράτος.