Συνέδεσε το όνομά του με τη Μονμάρτη και το Μουλέν Ρουζ, τις χορεύτριες, τις διαφημιστικές αφίσες και το Παρίσι. Με αφορμή τη συμπλήρωση 150 ετών από τη γέννηση του Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ η Google του έχει αφιερώσει το σημερινό της doodle.
Ο μικροκαμωμένος Τουλούζ-Λωτρέκ έζησε στη σκοτεινή πλευρά της νυχτερινής ζωής της Μονμάρτης, μέσα στο Μουλέν Ρουζ και τα άλλα καμπαρέ της εποχής εκείνης στο Παρίσι. Λάτρεψε τις γυναίκες και το ποτό. Και τη ζωγραφική φυσικά. Οι διαφημιστικές αφίσες ξεκίνησαν από εκείνον. Και δεν άργησε να τις κάνει Τέχνη.
Η μαύρη γάτα και ο άνδρας με το κόκκινο κασκόλ είναι αφίσες που μπορεί να τις δει κανείς όπου κι αν γυρίσει το βλέμμα του στο Παρίσι. Ειδικά στην Place de Clichy της Μονμάρτης, περιοχή όπου βρίσκονται τα καμπαρέ.
Η ζωή, που σαν θηλυκό επίσης αγάπησε ο Λωτρέκ, δεν ήταν πολύ καλή μαζί του. Γεννήθηκε σε αριστοκρατική οικογένεια. Και εκκεντρική. Ο πατέρας του, ο Κόμης Αλφόνς, ήταν γνωστός για τον… περίεργο χαρακτήρα του. Έπλενε τις κάλτσες του στο ποτάμι ή έκανε ιππασία φορώντας… παράξενα ρούχα. Όλα, εντελώς “παράλογα” για τους αριστοκράτες της εποχής.
Η ζωή έδειξε από νωρίς το σκληρό της πρόσωπο στον Λωτρέκ. Τον Αύγουστο του 1867 απέκτησε έναν αδερφό αλλά μόλις ένα χρόνο μετά, πέθανε. Ο θάνατος του αδερφού του έφερε το διαζύγιο των γονιών του και ο Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ μεγάλωσε με τη νταντά του. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο Παρίσι για να ζήσει με τη μητέρα του. Τότε έκανε τα πρώτα του σκίτσα στα βιβλία του. Η οικογένεια αναγνώρισε άμεσα το ταλέντο του και ο φίλος του πατέρα του Ρενέ Πρινστό (Rene Princeteau) ανέλαβε να του δώσει μαθήματα.
Το 1875 η μητέρα του τον έστειλε πίσω στο Αλμπί, το χωριό των Πυρηναίων όπου γεννήθηκε. Είχε αναγνωρίσει τα προβλήματα υγείας του γιου της. Τον έστειλε για ιαματικά λουτρά και προσπάθησε να συμβουλευτεί γιατρούς και ειδικούς για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα στην ανάπτυξη του γιου της.
Με τον σύζυγό της ήταν πρώτα ξαδέρφια και η κατάσταση της υγείας του αποδόθηκε στην ενδογαμία.
Σε ηλικία 13 ετών, ο Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ έσπασε το δεξί του μηριαίο οστό και ένα χρόνο μετά, το αριστερό. Τα κατάγματα δεν επουλώθηκαν σωστά. Οι σύγχρονοι γιατροί το αποδίδουν σε άγνωστη γενετική διαταραχή, πιθανόν την pycnodysostosis (γνωστή και ως Σύνδρομο Toulouse-Lautrec) ή μια διαταραχή όπως η αχονδροπλασία ή ατελή οστεογένεση.
Τα πόδια του σταμάτησαν να αναπτύσσονται. Ο κορμός του αντίθετα, αναπτύχθηκε κανονικά. Τα πόδια του όμως έμειναν σαν εκείνα ενός μικρού παιδιού. Καθώς δεν μπορούσε να συμμετάσχει σε άλλες εκδηλώσεις, ο Toulouse-Lautrec στράφηκε στην τέχνη.
Και εκείνη τον κέρδισε. Μαζί με τον Σεζάν, τον βαν Γκονγκ και τον Γκογκέν, θεωρούνται οι σημαντικότεροι εκφραστές της μετ-ιμπρεσιονιστικής εποχής.
Όμως ποτέ δεν ένοιωσε «γεμάτος» και δεν άργησε να στραφεί στο ποτό. Ζούσε μέσα στα καμπαρέ, ζούσε και ζωγράφιζε τις χορεύτριες. Λέγεται πως κάθε Παρασκευή βράδυ έκανε πάρτι στο σπίτι του και έβαζε τους καλεσμένους του να δοκιμάσουν τα… εξ Αμερικής κοκτέιλ όπως το «Σεισμός», που περιείχε αψέντι και κονιάκ.
Λίγο πριν το θάνατό του, τον έβαλαν σε σανατόριο. Εκεί η υγεία του δεν άντεξε τις επιπλοκές από το αλκοόλ και τη σύφιλη. Πέθανε σε ηλικία 36 ετών. Λέγεται πως οι τελευταίες λέξεις του ήταν «ο γέρος μαλ@@@@@» (Le vieux con). Θεωρείται πως αυτό ήταν το αντίο στον πατέρα του.
Μετά το θάνατό του, η μητέρα του χρηματοδότησε τη δημιουργία μουσείου στη γενέτειρά του. Το Μουσείο Toulouse-Lautrec διαθέτει την μεγαλύτερη συλλογή έργων του καλλιτέχνη.
