Η αποκάλυψη ότι η τρομοκρατική οργάνωση «Πολίτες του Ράιχ» σχεδίαζε πραξικοπήματα στη Γερμανία, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στο εγχώριο κι ευρωπαϊκό στερέωμα.
Η αστυνομία της Γερμανίας έκανε μια σαρωτική επιχείρηση για την εξάρθρωση της οργάνωσης, η οποία ονειρευόταν πραξικόπημα, επανάσταση, παλινόρθωση του Ράιχ και μετατροπή της χώρας σε πριγκιπάτο.
Ωστόσο, πόσο πιθανή ήταν -ή εξακολουθεί να είναι- μια ανατροπή της δημοκρατίας στη Γερμανία και μάλιστα από τέτοιας ποιότητας και μεγέθους οργανώσεις; Σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές, η πλειονότητα των προσώπων που εμπλέκονται σε αυτήν την αμφιλεγόμενη, όσον αφορά στην επικινδυνότητάς της, ιστορία, φέρονται να είναι… γραφικές περιπτώσεις – ανίκανες να απειλήσουν το πολίτευμα της χώρας.
Άλλοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι κανείς δεν πρέπει να παίρνει αψήφησα τέτοιου είδους περιπτώσεις, ειδικά σε μια χώρα με τόσο βεβαρυμμένο παρελθόν, όπου ο λαϊκισμός τραγελαφικών προσωπικοτήτων οδήγησε τα πράγματα στον ναζισμό και το απόλυτο σκοτάδι. Βέβαια, εκείνη την εποχή, οι συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές στη Γερμανία.
Ακλόνητο κράτος δικαίου
Πολλοί είναι αυτοί που θα μπορούσαν να γελάσουν στο άκουσμα ότι ένα τσούρμο φαντασιόπληκτων συνταξιούχων είναι δυνατόν να καταλύσει τη δημοκρατία στη Γερμανία, δηλαδή, σε μια χώρα όπου το κράτος δικαίου φαντάζει ισχυρό και ακλόνητο.
Από την άλλη, οι επίδοξοι πραξικοπηματίες δεν αποτελούσαν μόνο άτομα που συζητούσαν θεωρητικά. Αντιθέτως, είχαν αποκτήσει ένα πραγματικό οπλοστάσιο. Αυτό αλλάζει δραματικά τα δεδομένα, επειδή, ακόμη και αν αποτύγχανε παταγωδώς μια προσπάθειά τους να ανατρέψουν το πολίτευμα, θα μπορούσαν να αφαιρέσουν πολλές ζωές προσπαθώντας.
Ποιος, άλλωστε, είναι δυνατόν να ξεχνά την πρόσφατη εισβολή στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρχαν θύματα; Πόσο απίθανη φάνταζε τότε, στα μάτια ολόκληρου του πλανήτη, εκείνη η έκρηξη βίας;
«Ένα πραξικόπημα μπορεί να είναι απίθανο, αλλά είναι ρεαλιστικό να συμπεράνει κανείς ότι υπήρχε πραγματικός κίνδυνος για ανθρώπινες ζωές. Θα υπήρχαν σίγουρα νεκροί», δήλωσε στην εφημερίδα Die Zeit ο ειδικός σε θέματα ακροδεξιάς, Μίρο Ντίτριχ.
Ποιοι είναι και τι οραματίζονται οι «Πολίτες του Ράιχ»
Στους «Πολίτες του Ράιχ» στεγάζονται ακροδεξιοί, νεοναζί, αντισημίτες, ρεβιζιονιστές, αρνητές της πανδημίας του κορονοϊού, θαυμαστές της μοναρχίας, της θεωρίας QAnon και του προέδρου της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν.
Το κίνημα δεν αναγνωρίζει την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ως κυρίαρχο κράτος, αλλά μόνο ως οικονομική οντότητα, μία Ανώνυμη Εταιρία, η οποία στήθηκε από τους Συμμάχους μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και παραμένει υπό την κατοχή τους.
Η χώρα πρέπει, με άλλα λόγια, να επιστρέψει στο Σύνταγμα της Βαϊμάρης, το οποίο υποτίθεται ότι παραμένει σε ισχύ και στα σύνορα του 1932 ή του 1871. Ούτε εδώ βέβαια λείπουν οι εσωτερικές διαφωνίες, με κάποια μέλη να απορρίπτουν ως παράνομο το Σύνταγμα της Βαϊμάρης και να ομνύουν στην αυτοκρατορία και στον… Κάιζερ.
Μοιάζουν γραφικοί, ωστόσο, παρελθόν των «Πολιτών του Ράιχ» πάντως δεν είναι αναίμακτο. Το 2016 ένας από αυτούς άνοιξε πυρ εναντίον δύο αστυνομικών και το 2019 καταδικάστηκε για απόπειρα δολοφονίας σε φυλάκιση επτά ετών.
Επίσης το 2016 άλλος ένας «Πολίτης» πυροβόλησε εναντίον μελών των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας της Βαυαρίας, οι οποίοι επιχειρούσαν να κατασχέσουν τα 31 πυροβόλα όπλα που είχε στην κατοχή του. Ένας αστυνομικός έχασε τη ζωή του και ο δράστης καταδικάστηκε σε ισόβια.
Πόσοι είναι οι «Πολίτες του Ράιχ»
Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος (BfV), η οποία παρακολουθεί την οργάνωση από το 2016, τα μέλη της φθάνουν τις 21.000. Από αυτά, τα περισσότερα είναι άνδρες, 50-70 ετών, οικονομικά και κοινωνικά περιθωριοποιημένοι, αρκετοί σε πνευματική σύγχυση, όπως περιγράφει το Ίδρυμα «Αμαντέου Αντόνιο» που έχει ασχοληθεί συστηματικά με το θέμα.
Στην κατηγορία της γραφικότητας μπορεί να καταχωρίσει κανείς την έκδοση «επίσημων» εγγράφων, διαβατηρίων, αδειών οικοδομής ή διπλωμάτων οδήγησης, ίσως και την άρνηση κάποιων να πληρώσουν φόρους – «αφού το κράτος δεν έχει νομιμοποίηση».
Το 2009, όταν οι ελβετικές αρχές αρνήθηκαν να δεχθούν την «άδεια οδήγησης» ενός από τους πιο αφοσιωμένους «Πολίτες», εκείνος προσέφυγε στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Ελβετίας – ανεπιτυχώς. Σε βάρος ατόμων που απορρίπτουν τα έγγραφα του Ράιχ, έχουν εκδοθεί χιλιάδες «εντάλματα σύλληψης», στα οποία αναφέρεται ότι «όταν η κυβέρνηση του Ράιχ αποκατασταθεί, θα δικαστούν για εσχάτη προδοσία, η οποία τιμωρείται με θάνατο».
