Η 'Ανεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ είναι από το βράδυ της Παρασκευής η νέα πρόεδρος των "Χριστιανοδημοκρατών", και αποτέλεσε την προσωπική επιλογή της προκατόχου της Άνγκελα Μέρκελ. Ωστόσο είναι αλήθεια πως οι σχέσεις των δύο κυριών δεν ήταν πάντα... ρόδινες.
Η ‘Ανεγκρετ Κραμπ-Καρενμπάουερ βρίσκεται στην πολιτική εδώ και περίπου 30 χρόνια. Έγινε αρχηγός νεολαίας, ομοσπονδιακή βουλευτής, υπουργός και πρωθυπουργός στο κρατίδιο του Ζάαρλαντ, γενική γραμματέας του CDU και τώρα αρχηγός του. Από αυτή τη θέση δικαιούται ασφαλώς να ελπίζει μέχρι και για την Καγκελαρία. Η βιογραφία της άλλωστε φέρει τον τίτλο «Θέλω, μπορώ και θα το κάνω».
«Κλαψούριζε πιο χαμηλόφωνα, Λίντνερ!»
Είναι αλήθεια ότι η 56χρονη πολιτικός από το Ζάαρλαντ αποτέλεσε επιλογή της Άνγκελα Μέρκελ για τη θέση του Γενικού Γραμματέα του CDU. Αλήθεια είναι και ότι έμαθε πρώτη την απόφασή της να μην είναι και πάλι υποψήφια για αρχηγός του κόμματος ή για Καγκελάριος.
Αλήθεια είναι επίσης ότι είναι από τους λίγους συνεργάτες της Καγκελαρίου που της απευθύνονται στον ενικό. Αλήθεια είναι όμως και ότι το 2011, στη εποχή της παντοδυναμίας της Άνγκελα Μέρκελ, η ΑΚΚ όπως την αναφέρει ο γερμανικός Τύπος, δεν δίστασε να ρισκάρει ακόμη και την καριέρα της κάνει αυτό που ήθελε.
Η πρώτη διάλυση της… “Τζαμάικα”
Ως Πρωθυπουργός του Ζάαρλαντ, ηγείτο της πρώτης κυβέρνησης «Τζαμάικα» (CDU, Πράσινοι, FDP) στη χώρα, προς μεγάλη ικανοποίηση της Καγκελαρίου που πίστευε βαθιά στο συγκεκριμένο σχήμα. Η σημερινή αρχηγός του CDU όμως διέλυσε με μια κίνηση τον συνασπισμό, όταν θεώρησε ότι δεν υπήρχαν άλλα περιθώρια συνύπαρξης, γεγονός που προκάλεσε την οργή – και τις φωνές – της κυρίας Μέρκελ, όπως παραδέχθηκε πρόσφατα η ίδια η κυρία Κραμπ – Καρενμπάουερ.
Πολύ αργότερα, θα βίωνε ως Γενική Γραμματέας του κόμματος την αποτυχία της προσπάθειας σχηματισμού αντίστοιχης κυβέρνησης σε ομοσπονδιακό πλέον επίπεδο. Κάποιοι από τους παρόντες σε εκείνη την δραματική συνεδρίαση που διέλυσε ο αρχηγός του FDP Κρίστιαν Λίντντερ διαμαρτυρόμενος για την συμπεριφορά των άλλων απέναντι στο κόμμα του, θυμούνται ότι μάλλον ξαφνιάστηκαν όταν την άκουσαν να λέει σαρκαστικά: «Κλαψούριζε πιο χαμηλόφωνα, Λίντνερ!».
Η οικογένεια
Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πολιτική της διαδρομή μιλούν για μια πολιτικό της κεντροδεξιάς, με πιο «σοσιαλιστικές» απόψεις στα θέματα εργασίας, ασφάλισης και πρόνοιας, αλλά πιο συντηρητικές σε θέματα κοινωνικά, όπως π.χ. ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φίλου ή η υποχρεωτική στράτευση.
Προέρχεται άλλωστε από συντηρητική καθολική οικογένεια με έξι κόρες, ενώ η ίδια παντρεύτηκε στα 22 και έχει τρία ενήλικα παιδιά. Το 1998, όταν μπήκε στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο ως αντικαταστάτρια άλλου βουλευτή και αργότερα εξελέγη, έμεινε μόνο έξι μήνες στη θέση της πριν επιστρέψει μονίμως στο Ζάαρλαντ και στην τοπική πολιτική. Ακόμη θυμάται ότι έκλαιγε σε όλη τη διαδρομή για την Βόννη, διότι άφηνε πίσω την οικογένειά της. Τώρα τα πράγματα στο σπίτι είναι καλύτερα. Ο σύζυγός της, που έχει αναλάβει όλες τις οικογενειακές υποχρεώσεις, δήλωσε ενθουσιασμένος με την εκλογή της, αν και προέβλεψε ότι ο ίδιος θα μένει στο εξής πολύ περισσότερο μόνος.
Μεταναστευτικό
Στον δρόμο προς την χθεσινή εκλογή, η νέα Πρόεδρος είχε την ευκαιρία να εκφράσει τις απόψεις της για τα θέματα που απασχολούν τους Γερμανούς: για την προσφυγική κρίση, συμφωνεί με τους χειρισμούς της Άνγκελα Μέρκελ, ασκεί ωστόσο κριτική για το γεγονός ότι η κοινωνία δεν συμμετείχε σε αυτή την πολιτική, αλλά και για τις ανεπάρκειες των υπηρεσιών ασύλου. Η πρότασή της πάντως, να υπάρχει η δυνατότητα οι αιτούντες άσυλο που συλλαμβάνονται να διαπράττουν εγκλήματα να επαναπροωθούνται στην πατρίδα τους, ακόμη και αν η χώρα είναι σε εμπόλεμη κατάσταση, συνάντησε την αντίσταση ακόμη και του συντηρητικού υπουργού Εσωτερικών Χορστ Ζεεχόφερ.
Πιο συντηρητική είναι η άποψή της και για τους μουσουλμάνους. Δήλωσε ανοιχτά ότι δεν θεωρεί πως η περίφημη φράση της Καγκελαρίου, «το Ισλάμ έχει θέση στην Γερμανία» κάνει καλό στη χώρα και έθεσε ως προϋπόθεση τον σεβασμό στις αρχές της ανοιχτής γερμανικής κοινωνίας.
Στο θέμα του «γάμου για όλους», η ΑΚΚ εμφανίστηκε κάτι περισσότερο από επιφυλακτική. «Το επόμενο βήμα τι θα είναι, ο γάμος μεταξύ συγγενών;», διερωτήθηκε προκαλώντας αντιδράσεις, αλλά προχθές, σε δηλώσεις της λίγο πριν από την έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου, υπερασπίστηκε το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών να υιοθετούν παιδιά.
Στα ευρωπαϊκά θέματα η νέα αρχηγός δεν φαίνεται να απέχει σημαντικά από τις θέσεις της Άνγκελα Μέρκελ, γεγονός που μάλλον καθησυχάζει σε πρώτη φάση τους εταίρους της Γερμανίας. Τάσσεται υπέρ του ευρωστρατού, ήταν σύμφωνη με τους χειρισμούς της Καγκελαρίου στην ελληνική κρίση και απέρριπτε και εκείνη την πρόταση του κ. Σόιμπλε το 2015 για ένα «τάιμ άουτ» της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. «Αν η Ελλάδα είχε βγει από την Ευρωζώνη, θα είχαμε ενδεχομένως αντίδραση ντόμινο για άλλες χώρες», δήλωσε σχετικά.
Η επόμενη μέρα
Το μόνο που μπορεί να προβλέψει κανείς με σχετική σιγουριά είναι ότι το πείραμα της διαρχίας μεταξύ κόμματος και Καγκελαρίας δεν θα κινδυνεύσει από την ‘Ανεγκρετ Κραμπ – Καρενμπάουερ, η οποία θα ήταν μάλλον αδιανόητο να αμφισβητήσει την παραμονή της κυρίας Μέρκελ στην κορυφή της κυβέρνησης ως το τέλος της θητείας της.
Η Πρόεδρος του CDU δεν αναμένεται και να προκαλέσει, με τις απόψεις της, την ρήξη με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD), το οποίο ωστόσο έχει αρκετά δικά του προβλήματα. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι το SPD θα προτιμούσε την εκλογή του κ. Μερτς, ο οποίος, σύμφωνα με εκτιμήσεις πολλών στελεχών – θα υιοθετούσε ευκρινώς διαφορετικές θέσεις από τους σοσιαλδημοκράτες, ενώ θα τους «βοηθούσε» ενδεχομένως να αποχωρήσουν μια ώρα αρχύτερα από τον συνασπισμό.
Η κυρία Κραμπ – Καρενμπάουερ ωστόσο δεν έχει την επιλογή να κρατήσει το κόμμα της ακίνητο. «Το “συνεχίζουμε ως έχει” δεν υπάρχει», δήλωσε και η ίδια μετά την εκλογή της και, όσο και αν αποφεύγει να τοποθετηθεί, δεν έχει άλλη επιλογή από το να πάει το CDU λίγο πιο δεξιά και λίγο πιο συντηρητικά από το κέντρο, όπου το έφερε η κυρία Μέρκελ τα τελευταία χρόνια. ‘Αλλωστε αν κάτι σημαίνει η διαφορά μόλις 35 ψήφων που της έδωσε τη νίκη επί του Φρίντριχ Μερτς, αυτό είναι ότι δεν μπορεί να αγνοήσει τις ανησυχίες εκείνων των μελών, που θέλουν λίγο πιο συντηρητική πολιτική στο μεταναστευτικό, λίγο μεγαλύτερη σχέση με τις επιχειρήσεις και περισσότερο βάρος στην εσωτερική ασφάλεια.
Κάτι τέτοιο θα ευνοούσε ακόμη και την κυρία Μέρκελ, η οποία θα μπορούσε να εφαρμόσει πλέον διαφορετικές πολιτικές, υπό την υποτιθέμενη «πίεση» του κόμματός της. Οι δυο γυναίκες φαίνεται άλλωστε ότι κάνουν καλή ομάδα και σίγουρα ομάδα που κερδίζει. Το πρώτο μήνυμα από την χθεσινή εξέλιξη στο CDU θα μπορούσε άλλωστε να πει κανείς ότι αφορούσε κατ΄αρχάς τον κ. Σόιμπλε και μετά τον κ. Μερτς, ακριβώς όπως το έγραψε ο πρώην αρχηγός των Πρασίνων, Γιούργκεν Τριτίν: «Μην τα βάζετε με την Μέρκελ!».