Η μεγαλειώδης συγκέντρωση στο Παρίσι έστειλε ένα συγκλονιστικό μήνυμα, όχι μόνο στους τρομοκράτες, αλλά και σε όλους τους πολίτες του πλανήτη. ΟΧΙ στο φόβο, ΟΧΙ στην παραλυτική του δράση, ΟΧΙ στον καναπέ και την απομόνωση, ΝΑΙ στους αγώνες για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Η παρουσία δεκάδων πολιτικών ηγετών που δήλωσαν Je suis Charlie είναι κι αυτή ένα ελπιδοφόρο μήνυμα πως οι Ευρωπαίοι, όλος ο πλανήτης, υψώνουν το ανάστημά τους στους τρομοκράτες, αλλά όχι στους μουσουλμάνους γιατί κι αυτοί είναι Charlie. Και οφείλουμε να το πούμε πως Charlie δεν είναι οι φανατικοί ανεξαρτήτως θρησκεύματος, οι οπαδοί της βίας ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και θρησκείας.
Αλλά και οι ηγέτες που τόσο γενναιόδωρα χθες διατράνωσαν πως είναι Charlie, σήμερα και στο μέλλον δεν θα είναι αν συνεχιστούν οι πολιτικές που παράγουν οικονομική και κοινωνική αδικία, που φαλκιδεύουν δικαιώματα, που εξορίζουν πολίτες στη φτώχεια και το περιθώριο, που επιμένουν στις πολιτικές που οδηγούν πολλούς πολίτες να σκεφτούν και προπαντός να αισθανθούν πως «είναι παιδιά ενός κατώτερου Θεού».
Γιατί θα το πούμε θαρρετά και χωρίς παρωπίδες:
– Η Μέρκελ δεν είναι Charlie όταν επιμένει στην πολιτική της λιτότητας σε ολόκληρη την Ευρώπη.
– Δεν είναι Charlie οι ηγέτες που συμμετείχαν στη διαδήλωση όταν μειώνουν μισθούς και συντάξεις.
– Δεν είναι επίσης Charlie όταν τεμαχίζουν και γκρεμίζουν το κοινωνικό κράτος.
– Δεν είναι Charlie όταν επιτρέπουν να υπάρχουν γκέτο και πολίτες που ζουν εξόριστοι στο περιθώριο της κοινωνίας.
– Δεν είναι Charlie όταν ανέχονται ή ακόμα χειρότερα ωθούν με τις πολιτικές τους το 20% των Ευρωπαίων να ζουν στη φτώχεια.
– Δεν είναι Charlie οι Ευρωπαίοι που δεν δείχνουν την αλληλεγγύη τους σε άλλους Ευρωπαίους όταν την έχουν ανάγκη.
– Δεν είναι Charlie εκείνοι που υψώνουν αστυνομικά τείχη στην Ευρώπη και δεν λύνουν τα προβλήματα με κοινωνικές και οικονομικές πολιτικές.
– Δεν είναι Charlie όταν δεν εφαρμόζουν πολιτικές για τη μείωση και εξάλειψη των κοινωνικών και οικονομικών διαφορών, αλλά πολιτικές που τις οξύνουν.
– Δεν είναι Charlie όταν οι πολιτικές παράγουν απελπισία και αδιέξοδα και όχι ελπίδα και ευκαιρίες.
– Δεν είναι Charlie όταν η ανεργία των νέων είναι στα ύψη και αυτοί εκφράζουν απλώς ευχές.
– Δεν είναι Charlie όταν με τις πολιτικές τους επιτρέπουν στο αυγό του φιδιού να επωάζεται.
– Δεν είναι Charlie όταν επιτρέπουν στις αγορές να λεηλατούν τις ζωές εκατομμυρίων πολιτών, ενώ υπάρχουν λύσεις.
– Δεν είναι Charlie όταν στην πολυεθνική Ευρώπη, την Ευρώπη των λαών, προτάσσουν τις εθνικές λύσεις, τον κυβερνητικό εθνικισμό.
Θα είναι Charlie και μετά τη χτεσινή ημέρα –χωρίς να υποτιμούμε τη δύναμη του συμβολισμού της πράξης τους- μόνο όταν οι ηγέτες αλλάξουν πολιτικές και υιοθετήσουν εκείνες που αγγίζουν το πνεύμα του Charlie Hebdo και τις οποίες παραθέσαμε.