Διαβάστε όλο το άρθρο.
”Τρία χρόνια τώρα οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έχουν καταφέρει να αποφύγουν τα χτυπήματα των πολιτικών αντιπάλων που προσπάθησαν να εκτροχιάσουν τις προσπάθειες τους να παραμείνουν στο μονοπάτι της δημοσιονομικής λιτότητας.
Τώρα όμως οι αντίπαλοι έδωσαν μια δυνατή γροθιά. Με την ψήφο τους στις κοινοβουλευτικές εκλογές της 24ης και 25ης Φεβρουαρίου, οι αγανακτισμένοι με την ύφεση Ιταλοί έφεραν τη χώρα τους αντιμέτωπη με το φάσμα της ακυβερνησίας στηρίζοντας τους πολιτικούς που υποσχέθηκαν να αντιστρέψουν το πρόγραμμα λιτότητας του απερχόμενου πρωθυπουργού Mario Monti. Το αγαπημένο κόμμα των δημοσκοπήσεων, με επικεφαλής τον πρώην κωμικό Beppe Grillo, υποσχέθηκε όχι απλά να αναστείλει τις προσπάθειες του Monti, αλλά να διενεργήσει και δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στην Ευρωζώνη. Το εκλογικό αποτέλεσμα φαίνεται να οδηγεί σε πολιτικό αδιέξοδο, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο και νέων εκλογών.
Η ψηφοφορία «δεν είναι απλώς μια γροθιά στο στομάχι του Monti», σχολιάζει ο Nicholas Spiro, managing director της Spiro Sovereign Strategy στο Λονδίνο. «Είναι επίσης μία για το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη «όπου η προσπάθεια καταπολέμησης της κρίσης της ζώνης του ευρώ έχει ως αιχμή του δόρατος τη γερμανική κυβέρνηση, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Οι επενδυτές ήρθαν σαφώς σε δύσκολη θέση. Με το που ξεκίνησαν οι συναλλαγές την Τρίτη, τα CDS για τα ιταλικά ομόλογα εκτοξεύτηκαν στο υψηλότερό επίπεδο από το 2011. Τα ισπανικά και πορτογαλικά ομόλογα υποχώρησαν, γεγονός που αντανακλά το φόβο ότι η πολιτική αναταραχή μπορεί να εξαπλωθεί και σε άλλες ασθενείς οικονομίες. Πράγματι, από πολλές απόψες, η Ισπανία είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ό,τι η Ιταλία, με την ανεργία στο 26% και την οικονομία βυθισμένη σε ύφεση.
Θα μπορούσε άραγε άλλη ευρωπαϊκή κυβέρνηση να πέσει σύντομα θύμα μιας «εξέγερσης» κατά της λιτότητας; Φαίνεται απίθανο. Ένας λόγος είναι ότι καμία άλλη χώρα της Ευρωζώνης δεν έχει προγραμματίσει εθνικές εκλογές το τρέχον έτος, με εξαίρεση τη Γερμανία –που τάσσεται υπέρ της λιτότητας- η οποία θα ανοίξει τις κάλπες το Σεπτέμβριο.
Επίσης, τα κινήματα κατά της λιτότητας δεν τα κατάφεραν σε πρόσφατες εκλογές. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε στις εκλογές τον περασμένο Μάιο. Αυτό το μήνα, οι ψηφοφόροι στην Κύπρο επέλεξαν έναν πρόεδρο που θέλει η χώρα να δεχθεί ένα πακέτο διάσωσης από την Ευρωπαϊκή Ένωση το οποίο συνδέεται με σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Ο Γάλλος πρόεδρος François Hollande στήριξε πέρυσι την προεκλογική του εκστρατεία σε μια πλατφόρμα αντι-λιτότητας, αλλά τώρα αυξάνει τους φόρους και μειώνει τις δαπάνες για να αντιμετωπίσει το ανησυχητικό έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Στην Ισπανία, η στήριξη για το κυβερνών συντηρητικό κόμμα έχει μειωθεί δραματικά καθώς ο πρωθυπουργός Mariano Rajoy έχει εφαρμόσει επώδυνες περικοπές δαπανών. Αλλά το κόμμα του Rajoy έχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, και οι Σοσιαλιστές της αντιπολίτευσης δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής. Το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικολογίας κατά της λιτότητας στην Ισπανία προέρχεται από περιφερειακές ομάδες που έχουν αποσχιστεί, όπως το κόμμα Σύγκλιση και Ένωση στην Καταλονία.
Ακόμα και αν η στήριξη υπέρ των κομμάτων αντι-λιτότητας ενισχύεται «δεν πρόκειται να ξυπνήσουμε ξαφνικά μια μέρα και να δούμε μερικά από αυτά τα κόμμα να κερδίζουν την πλειοψηφία από το πουθενά», λέει η Tina Fordham, αναλύτρια παγκόσμιας πολιτικής της Citigroup. «Η άνοδός τους θα είναι βαθμιαία και σταδιακή. Επηρεάζουν τον πολιτικό διάλογο και ‘ξεφλουδίζουν’ τις πλειοψηφίες».
Στην Ισπανία, για παράδειγμα, πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αθροιστικά το ποσοστο στήριξης για τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας βρίσκεται τώρα κάτω από το 50%, με τα ποιο ακραία κόμματα να μοιράζονται το υπόλοιπο. «Το γεγονός ότι αυτά τα νέα κόμματα, ακραία κόμματα, αποκτούν ολοένα μεγαλύτερη δύναμη στην εγχώρια πολιτική, δεν κάθεται καλά στις αγορές», λέει ο Michael Leister, αναλυτής της Commerzbank στο Λονδίνο.
Η κόπωση λιτότητας αυξάνεται όχι μόνο στη Νότια Ευρώπη, αλλά και σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, όπου οι ψηφοφόροι κάθε άλλο παρά ικανοποιημένοι είναι με το να πληρώνουν για τη διάσωση των γειτόνων τους. Παρόλα αυτά, οι πολιτικοί αντίπαλοι δεν έχουν αποκτήσει αρκετή φόρα για να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τα κυβερνώντα κόμματα.
Η ψηφοφορία στην Ιταλία ήταν μια υπενθύμιση ότι η Ευρώπη «απέχει πολύ από την έξοδο από την κρίση», ανέφερε ο Richard Wiltshire της ETX Capital σε σημείωμα προς τους πελάτες του. «Η αισιοδοξία για το ενιαίο νόμισμα στις αρχές Ιανουαρίου», έγραψε, «φαίνεται ξαφνικά σαν μακρινό παρελθόν».
Πηγή Capital
Διαβάστε επίσης:
