Ένας πόλεμος τόσο κοντά μας, στην πόρτα μας, αλλά και τόσο μακριά. Δεν είναι ευχάριστη είδηση, δεν είναι είδηση που σε κάνει να ονειρεύεσαι, όπως η Αμφίπολη. Το αντίθετο η Συρία μάλλον εφιάλτες προκαλεί...
Κι όμως μπορεί να έχει σχέση η Συρία με την Αμφίπολη. Κοιτάξτε την εικόνα και μπορεί κάτι να θυμηθείτε.
Μην κοιτάξετε ούτε τους στρατιώτες, ούτε τις γυναίκες, η πλέον εύγλωττη εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί στη Συρία είναι ο νεαρός που κουβαλάει στην πλάτη του τον ηλικιωμένο πατέρα του.
Ο άνδρας έχει εξαντληθεί από το περπάτημα; Έχει κινητικά προβλήματα; Άγνωστο.
Η ουσία είναι ότι ο νεαρός άνδρας τον έχει πάρει στην πλάτη. Είναι καθήκον του…
Είναι όμως και μια εικόνα τόσο, μα τόσο Ελληνική!
Είναι ακριβώς η εικόνα του Τρώα ήρωα Αινεία όταν μετά την άλωση της Τροίας φεύγει για να διασώσει το γένος έχοντας στην πλάτη τον γέροντα πατέρα του.
Η πράξη του αυτή του χάρισε την προστασία των θεών αλλά και την αιωνιότητα μέσω του Ομήρου.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την Αμφίπολη;
Μα πως δεν έχουν…
Τι είναι αυτό που μας κάνει καθημερινά να διαβάζουμε ό,τι γράφεται για τον τάφο…
Τι περιμένουμε να δούμε…
Κάτι που θα μας κάνει υπερήφανους γιατί γνωρίζουμε (στραβά, κουτσά) τα περασμένα μεγαλεία μας.
Περασμένα;
Που πήγαν. Χάθηκαν; Δεν πιστεύουμε πλέον στα ιδεώδη που διαβάσαμε;
Επειδή είναι ακόμη στα βάθη της ανατολίας, κατά το … πέρα βρέχει ο νεαρός, επειδή δεν έτυχε ένας Όμηρος να τον τραγουδήσει δεν είναι το ίδιο ήρωας;
Θα δώσουμε ξανά σημασία στη Συρία όταν θα αρχίσουν κατά εκατοντάδες αυτοί οι άνθρωποι να συρρέουν στα παράλια;
Όταν γίνουν πρόβλημά μας;
Τώρα γιατί δεν είναι πρόβλημά μας;
Επειδή είναι μακρυά;
Και γιατί θα γίνουν πρόβλημα;
Δεν είναι ήρωες σαν τον Αινεία;
Κι εκείνος πρόσφυγας δεν έφυγε;
Διαβάστε επίσης: