Νέα τροπή πήρε από χθες η επονοµαζόµενη Επανάσταση του Νείλου, καθώς οι διαµαρτυρίες «ξέφυγαν» από τα στενά όρια της πλατείας Ταχρίρ και µετασχηµατίστηκαν σε πολλαπλασιαζόµενες διαδηλώσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις, όχι µόνο στο Κάιρο αλλά σε ολόκληρη την Αίγυπτο.
Μπροστά στην εντεινόµενη λαϊκή πίεση, το καθεστώς καταφεύγει σε απειλές. «Ή διάλογος ή πραξικόπηµα»,ήταν µε απλά λόγια το τελεσίγραφο που έδωσε ο νεοδιορισµένος αντιπρόεδρος Οµάρ Σουλεϊµάν στους διαδηλωτές. «Κωµική» χαρακτήρισαν εκείνοι την οµιλία του προαναγγέλλοντας για αύριο Παρασκευή «διαδήλωση εκατοµµυρίων».
Κάπου 10.000 Αιγύπτιοι συγκεντρώθηκαν χθες, 16η ηµέρα της εξέγερσης,στην πλατεία Ταχρίρ, κιας µην είχε προγραµµατιστεί επισήµως διαδήλωση. Ακόµα 2.000 δήλωναν έτοιµοι να παραµείνουν «όσο χρειαστεί» µπροστά στο κοινοβούλιο, αξιώνοντας την άµεση διάλυσή του. Αλλά το έδαφος της Αιγύπτου σαν να είχε γίνει ξαφνικά ιδιαίτερα εύφορο για κάθε είδους διαµαρτυρίες. Σε ολόκληρη τη χώρα, χιλιάδες εργαζόµενοι στο δηµόσιο και εξαθλιωµένοι από τη φτώχεια Αιγύπτιοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα δικαιώµατά τους.
Μπροστά στη (δηµόσια) επιχείρηση ηλεκτρισµού Νότιου Καΐρου, εκατοντάδες εργαζόµενοι αξίωναν την αποµάκρυνση του διευθυντή.
Μπροστά στο Ανώτατο Συµβούλιο Αρχαιοτήτων, δεκάδες εργαζόµενοι στα κρατικά µουσεία απαιτούσαν αυξήσεις στους µισθούς τους.
Περίπου 3.000εργαζόµενοι στον οργανισµό σιδηροδρόµων ανακοίνωσαν πως ξεκινούν απεργία, το ίδιο λέγεται πως θα κάνουν σήµερα και οι εργαζόµενοι στα λεωφορεία του Καΐρου. Στο βιοµηχανικό προάστιο Ελουάν, εκατοντάδες εργάτες σε δύο εργοστάσια διαδήλωσαν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίες και απολαβές. Κάπου 8.000 διαδηλωτές, κατά κύριο λόγο αγρότες,έφτιαξαν οδοφράγµατα από φλεγόµενους φοίνικες στην επαρχία Ασιούτ, στα νότια της χώρας, διαµαρτυρόµενοι για τις ελλείψεις σε βασικά είδη διατροφής, όπως το ψωµί.
Εκατοντάδες κάτοικοι παραγκούπολης στο Πορτ Σάιντ, στη ∆ιώρυγα του Σουέζ, έβαλαν φωτιά σε κυβερνητικό κτίριο εξοργισµένοι για την απουσία αξιοπρεπούς στέγης. Στην πόλη Σουέζ, οι απεργοί σε διάφορες κρατικές εταιρείες, συµπεριλαµβανοµένου ενός ναυπηγείου, είχαν φτάσει χθες, δεύτερη ηµέρα των κινητοποιήσεων, τους 5.000.
«Η Ιστορία», σηµείωνε µε νόηµα ο αιγύπτιος δηµοσιογράφος και µπλόγκερ Χοσάµ Ελ Χαµαλάουι, «µας έχει δείξει πως η βιοµηχανική εργατική τάξη είναι συνήθως η τελευταία που προσχωρεί σε µια εξέγερση, η παρέµβασή της όµως είναι συχνά καθοριστική. Το είδαµε και στην Τυνησία: όταν η εργατική τάξη µπαίνει στην αρένα µε µαζικές απεργίες, είναι το τέλος του καθεστώτος. Την Τετάρτη η εργατική τάξη µπήκε και επισήµως στη µάχη».
«∆εν µπορούµε να συνεχίσουµε καιρό»,διακήρυξε από την πλευρά του ο Οµάρ Σουλεϊµάν χαρακτηρίζοντας τις διαδηλώσεις «πολύ επικίνδυνες». Το καθεστώς, είπε, θέλει να επιλυθεί η κρίση αυτή µέσω του διαλόγου, «δεν θέλουµε», προειδοποίησε, «να αντιµετωπίσουµε την αιγυπτιακή κοινωνία µε αστυνοµικά εργαλεία». Αν δεν υπάρξει διάλογος, συνέχισε τις απειλές, «η εναλλακτική είναι να σηµειωθεί ένα πραξικόπηµα, που θα σήµαινε αλογάριαστα και βιαστικά βήµατα, συµπεριλαµβανοµένων πολλών παραλογισµών».
Ο Σουλεϊµάν άφησε να εννοηθεί πως το καθεστώς σχεδιάζει να προχωρήσει µε το «µεταρρυθµιστικό πρόγραµµά» του ακόµα και χωρίς συνοµιλητές– είναι άλλωστε δεδηλωµένη η πεποίθησή του πως «η Αίγυπτος δεν είναι έτοιµη για δηµοκρατία».
Πολύς λόγος έγινε εντός και εκτός της χώρας του Νείλου για το τι ακριβώς εννοούσε ο Σουλεϊµάν προτάσσοντας ως µοναδική εναλλακτική λύση στον διάλογο «ένα πραξικόπηµα».
Αλλά οι νεαροί διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ κατάλαβαν αµέσως: «Απειλεί να επιβάλει στρατιωτικό νόµο, που σηµαίνει πως όλους στην πλατεία θα µας συνθλίψουν», δήλωσε ο ΑµπντούλΡαχµάν Σαµίρ, εκπρόσωπος µιας συµµαχίας πέντε οργανώσεων νέων. «Αλλά τι θα κάνει µε τους υπόλοιπους 70 εκατοµµύρια Αιγυπτίους που θα µας ακολουθήσουν µετά; Ο Σουλεϊµάν δηµιουργεί ένα καταστροφικό σενάριο. Απεργούµε και θα διαδηλώνουµε και δεν θα διαπραγµατευτούµε µέχρι να φύγει ο Μουµπάρακ. Οποιος θέλει να µας απειλήσει, ας το κάνει».
Το Κάιρο απέρριψε το αυστηρό τελεσίγραφο του Μπάιντεν
Οι Ηνωµένες Πολιτείες αύξησαν αισθητά χθες την πίεση προς το αιγυπτιακό καθεστώς, αγνοώντας τις αντίθετες συστάσεις ορισµένων συµµάχων τους, και ιδιαίτερα των γειτόνων της Αιγύπτου. Ο αµερικανός αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν τηλεφώνησε στον αιγύπτιο οµόλογό του Οµάρ Σουλεϊµάν και του έθεσε σε ασυνήθιστα αυστηρό τόνο τέσσερις απαιτήσεις που έχει η Ουάσιγκτον από το Κάιρο. Λίγες ώρες αργότερα, ο αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών Αµπού Γέιτ απέρριψε αυτό το τελεσίγραφο, λέγοντας στο αµερικανικό δίκτυο CBS ότι η Ουάσιγκτον προσπαθεί να επιβάλει τη θέλησή της στο Κάιρο.
Η πρώτη απαίτηση των Αµερικανών είναι να σταµατήσουν αµέσως οι συλλήψεις και οι επιθέσεις εναντίον δηµοσιογράφων, πολιτικών και ακτιβιστών, και να αποκατασταθούν οι ελευθερίες της συγκέντρωσης και της έκφρασης. Η δεύτερη είναι να αρθεί αµέσως το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, που ισχύει εδώ και τριάντα χρόνια. Η τρίτη, να λάβουν µέρος στον εθνικό διάλογο όλα τα κόµµατα της αντιπολίτευσης. Και η τέταρτη, να συνταχθούν µαζί µε την αντιπολίτευση ένας «οδικός χάρτης» και ένα χρονοδιάγραµµα γιατη µεταβίβαση της εξουσίας.
Όπως γράφουν σε κύριο άρθρο τους οι «New York Times», «οι Ηνωµένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ενωση µπορεί να µην έχουν τη δυνατότητα να διώξουν τον πρόεδρο Μουµπάρακ από την εξουσία, είναι φανερό όµως πως έκαναν λάθος όταν εµπιστεύτηκαν τον αντιπρόεδρο Σουλεϊµάν για να ηγηθεί της µετάβασης προς τη δηµοκρατία. Ο Σουλεϊµάν µπορεί να µιλά γλυκά στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, αλλά αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να διατηρήσει στη ζωή όσο το δυνατόν µεγαλύτερο µέρος του παλιού κατασταλτικού µηχανισµού. Αυτό δεν είναι αποδεκτό από τον αιγυπτιακό λαό και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό από τους υποστηρικτές της Αιγύπτου στη ∆ύση».
Την περασµένη εβδοµάδα, ο πρόεδρος Οµπάµα ζήτησε η δηµοκρατική αλλαγή στην Αίγυπτονα αρχίσει«αµέσως». Τις επόµενες ηµέρες, η υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον διευκρίνισε ότι η όποια αλλαγή «θα πάρει κάποιο χρόνο», γεγονός που είχε ως αποτέλεσµα να χαλαρώσει η πίεση προς το Κάιρο.
Τώρα, ο Οµπάµα ξαναβρίσκει τη φωνή του και διαµηνύει στον Σουλεϊµάν ότι πρέπει ή να αρχίσει µια σοβαρή διαδικασία µεταρρυθµίσεων ή να φύγει από τη µέση.
Αυτή η αλλαγή τόνου σηµειώνεται παρά τις πιέσεις που ασκούν τις τελευταίες ηµέρες το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, η Ιορδανία και τα Ηνωµένα Αραβικά Εµιράτα. Οι χώρες αυτές ζητούν από την αµερικανική κυβέρνηση να µη ρίξει όλο της το βάρος στην υποστήριξη του κινήµατος για τη δηµοκρατία, γιατί κάτι τέτοιο θα µπορούσε να οδηγήσει στην περαιτέρω αποσταθεροποίηση της περιοχής. Ενας απεσταλµένος από χώρα της Μέσης Ανατολής είπε χαρακτηριστικά ότι σε µια µόνο ηµέρα πέρασε 12 ώρες στο τηλέφωνο µε αµερικανούς αξιωµατούχους…
