Η εκλογή Τραμπ και ο θάνατος των σύγχρονων μαντείων….

Μικρό το κακό, αν αναφερθούμε στην πανθομολογούμενη πλέον αδυναμία των σφυγμομετρήσεων και γενικότερα των ερευνών της κοινής γνώμης, να προβλέψουν συμπεριφορές των πολιτών.

Σήμερα χάρη στην τεχνολογία και τις επαναστάσεις που συντελούνται καθημερινά στην επικοινωνία, τη μετάδοση των ιδεών, τις ζυμώσεις και τις συζητήσεις ατόμων και ομάδων ανθρώπων, καθίσταται αδύνατη η ιχνηλάτηση συμπεριφορών, προτιμήσεων, τάσεων και στάσεων όχι μόνο απέναντι σε γεγονότα, αλλά και στην ίδια την κοινωνική ζωή και τις αξίες της.
Σήμερα ακόμα και η επιστήμη της κοινωνιολογίας αδυνατεί να ανταποκριθεί με επάρκεια στο ερευνητικό της έργο, όπως έκανε στο παρελθόν, όταν τα ρεύματα που διαπερνούσαν τις κοινωνίες διοχετεύονταν από συγκεκριμένα και ελεγχόμενα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό κανάλια.

Στην εποχή μας η άποψη μιας σχολής επικοινωνιολόγων ¨πως το μέσο είναι το μήνυμα¨, φαίνεται πως με την επανάσταση των socials medias και τις ανατροπές στις συνήθειες, θα λέγαμε και τις ζωές και τις αξίες των ανθρώπων θα μπορούσε να παραφραστεί και να πούμε πως το κανάλι είναι πλέον το μήνυμα.

Αν θέλουμε να προχωρήσουμε λίγο πιο πέρα το συλλογισμό θα αναφέραμε πως τα σύγχρονα …μαντεία έχουν χρεοκοπήσει (και εννοούμε όχι μόνο τις εταιρείες μέτρησης της κοινής γνώμης, αλλά και κάθε σύστημα που έχει ως κέντρο δραστηριότητας τη μελλοντική πρόβλεψη η οποία στηρίζεται στη συμπεριφορά των ανθρώπων).

Κι΄ αυτό στερεί πολιτικές και οικονομικές οντότητες από ένα εργαλείο που χρησιμοποιούσαν κατά κόρον για να κάνουν ανόητες προβλέψεις (όπως για το ΑΕΠ, το ασφαλιστικό, το χρέος) σε ορίζοντα πενήντα και εξήντα ετών.
Οι σύγχρονες Πυθίες μας τελείωσαν. Αναζητούνται νέες, αλλά πολύ δύσκολα θα βρεθούν σε τόσο κατακερματισμένες κοινωνίες.