Νέα εκλογική καθίζηση των συντηρητικών σε 24 ώρες στην Έσση ενδεχομένως να αποτελέσει το κύκνειο άσμα του μεγάλου συνασπισμού και της πολιτικής καριέρας της Άνγκελα Μέρκελ.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του τηλεοπτικού δικτύου ZDF αναμένεται νέα εκλογική ήττα των συντηρητικών μετά την Βαυαρία, αφού οι Χριστιανοδημοκράτες της Άγκελα Μέρκελ θα πέσουν από το 38,3% του 2013 στο 28%.
Εξ ίσου δραματικές αναμένονται και οι απώλειες των Σοσιαλδημοκρατών (SPD). Θα λάβουν μόλις 20%, ενώ το 2013 έλαβαν 30,7%.
Όπερ σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό να τεθεί επί τάπητος το θέμα της αποχώρησής τους από τον μεγάλο συνασπισμό του Βερολίνου. Και βέβαια θέμα Μέρκελ, το αργότερο στο συνέδριο του κόμματός της στις αρχές Δεκεμβρίου, όπου η Καγκελάριος φιλοδοξεί να επανεκλεγεί πρόεδρος του κόμματος.
Μέρκελ: Κυριακή (28.10.2018) της κρίσεως
“Η κατάσταση του μεγάλου συνασπισμού είναι ιδιαίτερα δυσχερής. Κανείς δεν μπορεί να πει με απόλυτη βεβαιότητα πόσο σταθερή θα παραμείνει η κυβέρνηση. Εάν διαλυθεί θα οδηγηθούμε σε νέες εκλογές”, έλεγε σε προεκλογική της ομιλία στην Φρανκφούρτη η Γενική Γραμματέας της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU) Ανεγκρέτ Κράμπ – Καρενμπάουερ, εν όψει των αυριανών εκλογών στο κρατίδιο της Έσσης.
Αντίθετα, οι Πράσινοι εμφανίζονται στην Έσση ενισχυμένοι, αφού από 11,1% το 2013 αναμένεται να λάβουν 20%. Ανοδική είναι όμως η πορεία των Φιλελευθέρων (FDP) 8% (από 5%) και της Αριστεράς επίσης 8% (από 5,2%). Η ακροδεξιά “Εναλλακτική για την Γερμανία” (AfD) θα αλώσει – σύμφωνα πάντοτε με τις προγνώσεις – και το τελευταίο κρατίδιο της Γερμανίας και θα εισέλθει “πανηγυρικά” στο τοπικό κοινοβούλιο του Βίσμπαντεν (πρωτεύουσα της Έσσης) με ποσοστό 12%.
Κατά τους αναλυτές η άνοδος των Πρασίνων στην Έσση οφείλεται στην σαφή τους θέση στο προσφυγικό (ήταν εξ αρχής υπέρ της εισόδου και παραμονής τους στην Γερμανία) και την ξεκάθαρη απόσταση που πήραν από το ακροδεξιό κόμμα AfD. Παρέμειναν, επίσης, ενωμένοι χωρίς οι διαφωνούντες να μπλοκάρουν την συγκυβέρνηση με τους Χριστιανοδημοκράτες, η κομματική ηγεσία τους ενέπνευσε αισιοδοξία, ήταν συναινετικοί, απέφυγαν τις εσωκομματικές διαμάχες – σε αντίθεση με τους κυβερνητικούς εταίρους στο Βερολίνο – και επικεντρώθηκαν σε διατύπωση εποικοδομητικών προτάσεων αντί να λένε απλώς “Όχι”.