Η Νέα Υόρκη βυθίζεται ολοένα και περισσότερο και γι’ αυτό δεν φταίει η κλιματική αλλαγή αλλά η τακτική των εργολάβων να εγκρίνουν και να χτίζουν όλο και περισσότερα και ψηλότερα κτίρια, κάτι που επηρεάζει βαθύτατα το έδαφος της μητρόπολης των ΗΠΑ.
Οι περισσότεροι γνωρίζουν τις προειδοποιήσεις των ειδικών ότι η κλιματική αλλαγή λιώνει τους πάγους και ανεβάζει τη στάθμη της θάλασσας, η οποία μετά από χρόνια θα «καταπιεί» πολλές παραθαλάσσιες πόλεις. Αλλά, η Νέα Υόρκη δεν έχει να… φοβάται μόνο την αλλαγή στη θερμοκρασία αλλά το γεγονός ότι τα κτίριά της τη βυθίζουν στο έδαφος.
Μια ομάδα από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο του Ρόουντ Άιλαντ ανακάλυψε ότι το βάρος των γιγάντιων ουρανοξυστών της Νέας Υόρκης βυθίζει το Μπρονξ, το Μανχάταν, το Μπρούκλιν και τις υπόλοιπες περιοχές της κατά 1 έως 2 χιλιοστά ετησίως.
Σύμφωνα με τη DailyMail, που παραθέτει τα στοιχεία της έρευνας, η Νέα Υόρκη έχει έκταση περίπου 782 τετραγωνικών χιλιομέτρων και έχει 1.084.954 κτίρια, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 6.000 ουρανοξύστες, εκ των οποίων οι 247 ξεπερνούν τα 45 μέτρα.
Άρα λοιπόν, καταλαβαίνει κανείς ότι το έδαφος της Νέας Υόρκης βυθίζεται και, σε συνδυασμό με την αύξηση της στάθμης της θάλασσας, είναι πολύ πιθανό τα δύο εφιαλτικά σενάρια να «συναντηθούν» στο μέλλον. Αν και τα 1 έως 2 χιλιοστά δεν ακούγονται τόσο τραγικά, υπάρχουν περιοχές που βυθίζονται πολύ περισσότερο πολύ πιο γρήγορα.
Όπως δήλωσε στη DailyMail ο γεωλόγος του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ και συν-συγγραφέας της συγκεκριμένης μελέτης, Τομ Πάρσονς, τα προβλήματα της Νέας Υόρκης μπορεί να επιδεινωθούν στην επόμενη καταιγίδα ή τυφώνα που θα «χτυπήσει» την πόλη.
Μια πόλη που βυθίζεται σε συνδυασμό με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, είπε ο Πάρσονς, θα θέσει τη Νέα Υόρκη σε μεγαλύτερο κίνδυνο να πλημμυρίσει από νερά την επόμενη φορά που ένας τυφώνας όπως ο Σάντι ή η Ίντα θα «χτυπάει» από τις ακτές του Ατλαντικού.
«Από εκεί προέρχεται μεγάλο μέρος του κινδύνου πλημμύρας», είπε ο Πάρσονς. Ωστόσο τόνισε ότι «δεν είναι απαραίτητο ότι θα βυθιστεί εντελώς, τουλάχιστον όχι σύντομα. Αλλά όταν ενταθούν τα ακραία φαινόμενα και εμφανίζονται πιο συχνά, τότε αυτό θα αποτελέσει και σημαντικό “καμπανάκι” του κινδύνου».