Ιταλία: Ένα νέο νησί από σκουπίδια στη Μεσόγειο – “Ιμαλάια” πλαστικών στην Ινδία!

Η νήσος που βρίσκεται στη Μεσόγειο κοντά στην Ιταλία και το βουνό στο Νέο Δελχί έχουν δημιουργηθεί από απορρίμματα και συγκεκριμένα από πλαστικό.

Σε όλον τον κόσμο πάνω από 5 τρισ. πλαστικές σακούλες, 500 δισ. πιάτα και ποτήρια χρησιμοποιούνται κάθε χρόνο και 500 εκατ. πλαστικά καλαμάκια κάθε μέρα.

Αυτοί οι αριθμοί αντιστοιχούν σε 350 εκατ. τόνους πλαστικού και από αυτά τα μισά είναι μόνο μίας χρήσης. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, στη δεκαετία του ’50 η παραγωγή πλαστικού έφθανε μόλις τα δύο εκατ. τόνους τον χρόνο.

Καθώς το πλαστικό είναι ένα υλικό ελάχιστα βιοδιασπώμενο (μόνο το 7% ανακυκλώνεται και το 12% καίγεται) τείνει να συσσωρεύεται παντού και είναι οι ποταμοί εκείνοι που συγκεντρώνουν το 90% από τα πλαστικά απορρίμματα: ο Γιανκτσέ στην Κίνα 1,469,481 τόνους, ο Ινδός 164,332 τόνους, ο Νείλος 84,792 και στην Ιταλία ο Άρνος, ο Τίβερης και ο Σάρνος.

Είναι ακριβώς στις ακτές της Τοσκάνης που δημιουργείται αυτή η νήσος, ανάμεσα στη νήσο Έλβα και την Κορσική.

Η μήκους δεκάδων χλμ νήσος αποτελείται από τμήματα πλαστικών ποτηριών, καλαμάκια, μπουκάλια, παπούτσια και ρούχα, που τα περισσότερα έχουν συρρικνωθεί σε κομμάτια όχι μεγαλύτερα από 2 χιλιοστά.

Σε αντίθεση με την αντίστοιχη Garbage patch στον Ειρηνικό, που συγκεντρώνει 80.000 τόνους τέτοιων υλικών σε μία έκταση ίσαμε τρεις φορές τη Γαλλία, η νήσος της Μεσογείου δεν είναι σταθερή.

Κάποιος μπορεί να τη δει μόνον ευκαιριακά και για λίγο: αποτελεί ένα άστατο χρονικό φαινόμενο, που επανεμφανίζεται κυκλικά.

Όλα εξαρτώνται από τα ρεύματα και από την πορεία των ανέμων ανάμεσα στην Κορσική και την Έλβα. Εμφανίζεται ιδιαίτερα ύστερα από δυνατές βροχές, όταν τα ρεύματα από τα βορειοδυτικά πιάνουν τις ιταλικές ακτές, παρασέρνοντας τα απορρίμματα από τις ακτές των ποταμών.

Φθάνοντας στο ύψος της Έλβας δεν μπορούν να φύγουν μακρύτερα, καθώς και το νότιο άκρο της Κορσικής χρησιμεύει ως κυματοθραύστης, δημιουργώντας μία στατική ζώνη.

Η Μεσόγειος είναι η θάλασσα με τη μεγαλύτερη πυκνότητα σε πλαστικό και η νήσος που σχηματίζεται έχει διπλάσια πυκνότητα από αυτή του Ειρηνικού.

Από την Ιταλία στην Ινδία

Στην άλλη μεριά του κόσμου, στην Ινδία, το ίδιο πρόβλημα έχει λάβει άλλες διαστάσεις.

Ένα βουνό από απορρίμματα αρχίζει να υψώνεται με ρυθμό 10 μ. τον χρόνο στην περιφέρεια του Νέου Δελχί.

Ήδη έχει φθάσει τα 65 μ., όμως υπολογίζεται πως σύντομα θα ξεπεράσει το διάσημο μνημείο του Ταζ Μαχάλ. Ήδη, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να τοποθετήσει φάρους επισήμανσής του για τα αεροσκάφη που προσγειώνονται στην ινδική πρωτεύουσα.

Και ας σημειωθεί πως εκεί συγκεντρώνεται μόνον το ένα τέταρτο από τα απορρίμματα που δημιουργούνται στην πόλη καθημερινά. Ορισμένες φορές, οι πλαγιές του καταρρέουν παρασύροντας και τους ανθρώπους που καθημερινά αναζητούν τροφή και χρηστικά προϊόντα από τη μάζα του.

Και αυτό συμβαίνει σε μία χώρα που η παραγωγή απορριμμάτων φθάνει μόλις τα 11 κιλά ανά κάτοικο, όταν στην Ευρώπη το ίδιο ποσοστό φτάνει τα 70 κιλά και στις ΗΠΑ τα 90. Στις αρχές του χρόνου, η Ινδία, όπως και η Κίνα, σταμάτησε τις εισαγωγές πλαστικών απορριμμάτων, διότι αντί να πηγαίνουν για ανακύκλωση, ή καταστροφή, κατέληγαν σε παράνομες χωματερές.