Ζοζεφίν Μπέικερ: Η περφόρμερ που μάγευε τα πλήθη [vid]

Η Google τιμάει σήμερα την μία και μοναδική Ζοζεφίν Μπέικερ, τη γυναίκα που άλλαξε τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος τους καλλιτέχνες. Η Ζοζεφίν Μπέικερ είναι δίχως αμφιβολία μία γυναίκα – θρύλος. Έκανε μεγάλη καριέρα στο Παρίσι, και ήταν γνωστή με τα προσωνύμια «Μαύρο Μαργαριτάρι» και «Κλεοπάτρα της Τζαζ». Η χορεύτρια, τραγουδίστρια και ηθοποιός Ζοζεφίν Μπέικερ (Josephine Baker) αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής της στη μάχη κατά του ρατσισμού.

Σήμερα η Google της αφιερώνει το Doodle, με αφορμή τη συμπλήρωση των 111 χρόνων από τη γέννησή της. Η Ζοζεφίν Μπέικερ γεννήθηκε ως Φρίντα Τζόζεφιν ΜακΝτόναλντ το 1906, στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ. Η Ζοζεφίν Μπέικερ πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη φτώχεια προτού ασχοληθεί με τον χορό γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία στο Brοadway.

Ένα από τα διασημότερα κοστούμια της Ζοζεφίν Μπέικερ είναι η φούστα από… μπανάνες! Δεν δίσταζε να εμφανίζεται ημίγυμνη επί σκηνής, ενώ κάποιες φορές έφερνε μαζί το κατοικίδιό της, ένα… τσιτάχ με όνομα Chiquita, στο οποίο φορούσε ένα διαμαντένιο κολάρο.

Από την Ζοζεφίν Μπέικερ εμπνέονταν σπουδαίες προσωπικότητες, όπως οι Πάμπλο Πικάσο, Σκοτ Φιτζέραλντ, Κριστιάν Ντιόρ. Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ τη χαρακτήριζε ως την “πιο συναρπαστική γυναίκα που θα μπορούσε να γνωρίσει κανείς”, ενώ η Σίρλεϊ Μπάσεϊ έλεγε ότι δεν είχε, ούτε επρόκειτο να ξαναδεί μια τόσο εντυπωσιακή performer..

Η Ζοζεφίν βίωσε πραγματικά πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, και βρήκε μία διέξοδο από την προβληματική της καθημερινότητα, στον χορό. Το 1923 η Ζοζεφίν Μπέικερ απογειώνει έναν ρόλο στο μιούζικαλ Shuffle Allong ως μέλος της χορωδίας και το κωμικό στοιχείο που την διέκρινε την έκανε ιδιαίτερα δημοφιλή στο κοινό.

Έτσι, με αυτές τις αρχικές της επιτυχίες, η Baker μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και σύντομα παίρνει μέρος στο Chocolate Dandies και μαζί με την Ethel Waters, γίνεται η αγαπημένη του κοινού. Το έτος 1925 έφυγε για το Παρίσι προς αναζήτηση καλύτερης τύχης. Σχεδόν αμέσως γνώρισε επιτυχία στο Παρίσι, με την παράσταση «Νέγρικη Επιθεώρηση». Εκεί ξεχώρισε για τις ημίγυμνες εμφανίσεις της, που καθήλωναν το ανδρικό κοινό.

Στην συνέχεια έγινε πρωταγωνίστρια του καμπαρέ «Φολί Μπερζέρ» και του μιούζικ-χολ «Καζινό ντε Παρί», όπου τραγούδησε για πρώτη φορά την μεγάλη της επιτυχία «J’ai deux amours» («Έχω δύο αγάπες»), που έγραψε ειδικά γι’ αυτήν ο γάλλος συνθέτης Βενσάν Σκοτό.

Η Ζοζεφίν Μπέικερ γνώρισε μάλιστα τεράστια επιτυχία στον κινηματογράφο, και έμεινε στην ιστορία καθώς ήταν η πρώτη μαύρη ηθοποιός, που πρωταγωνίστησε σε ταινία και συγκεκριμένα στην «Ζουζού» του Μαρκ Αλεγκρέ.  Το 1937 η Ζοζεφίν Μπέικερ έλαβε την γαλλική υπηκοότητα, όταν παντρεύτηκε για τρίτη φορά με έναν Γάλλο βιομήχανο, αλλά ο γάμος τους κράτησε ένα χρόνο.

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ζοζεφίν Μπέικερ εργάστηκε για τη γαλλική Αντίσταση, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η Μπέικερ επέστρεψε στις ΗΠΑ για να υποστηρίξει το Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων, συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις.

Συνεχίζοντας πάντοτε να τραγουδά και να σκηνοθετεί τις επιθεωρήσεις της, δραστηριοποιήθηκε σε κινήματα εναντίον του ρατσισμού και υιοθέτησε με τον τέταρτο άντρα της τον συνθέτη Ζο Μπουγιόν, δώδεκα παιδιά από διαφορετικές φυλές και χώρες.

Προς τιμήν των προσπαθειών της, η Εθνική Ένωση για την Πρόοδο των Έγχρωμων Ανθρώπων (NAACP) ονόμασε την 20 Μαΐου «Josephine Baker Day». Μετά από πολλές απορρίψεις από τους συμπατριώτες της και μαχόμενη για πολλά χρόνια τον ρατσισμό, το 1973 εμφανίστηκε στο Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη και έγινε δεκτή με επευφημίες. Η παράσταση αυτή ήταν μια τεράστια επιτυχία και σηματοδότησε την επιστροφή της στη σκηνή.

Τον Απρίλιο του 1975 η Ζοζεφίν Μπέικερ πραγματοποίησε στο Θέατρο Bobino στο Παρίσι, την πρώτη από μια σειρά παραστάσεις για τον εορτασμό της 50ης επετείου της από το ντεμπούτο της στο Παρίσι, όμως λίες μέρες αργότερα, στις 12 Απριλίου του 1975, πέθανε στον ύπνο της από εγκεφαλική αιμορραγία, σε ηλικία 69 ετών.

Την ημέρα της κηδείας της Ζοζεφίν Μπέικερ πάνω από 20.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους του Παρισιού για να παρακολουθήσουν την πομπή και η γαλλική κυβέρνηση την τίμησε, καθιστώντας την, την πρώτη αμερικανή γυναίκα στην ιστορία της Γαλλίας, που κηδεύτηκε με στρατιωτικές τιμές.