Γιαγιάδων και παππούδων. Το Χαλέπι δεν είναι μακριά μας. Είναι πολύ κοντά και μας θυμίζει πόσο πολύτιμο αγαθό είναι η ειρήνη. Πόσο η καθημερινότητα που ζούμε είναι ευλογία μέσα σε όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουμε.
Όλο αυτό το διάστημα είναι οι φωτογραφίες και τα βίντεο παιδιών που έχουν τον πόνο και τον θάνατο στο βλέμμα που δεν έχουν που να ακουμπήσουν, που από την μια στιγμή στην άλλη έχασαν τα πάντα. Μάνα, πατέρα, αδέρφια, γιαγιά και παππού.
Είναι όμως κι αυτές οι εικόνες που έρχονται από το ρηγμαγμένο Χαλέπι με τους αμάχους να ζουν στους δρόμους και να τρέχουν να σωθούν γιατί οι βομβες δεν έχουν σταματήσει να πέφτουν παρά την εκεχειρία. Που τα όπλα δεν έχουν σιγήσει. Και οι εικόνες που έρχονται από εκεί είναι γροθιά στο στομάχι. Είναι οι εικόνες που μένουν για πάντα χαραγμένες στη μνήμη και αυτών που τις τράβηξαν αλλά και αυτών που τις είδαν να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια τους.
Είναι οι μανάδες και οι πατεράδες μας. Οι γιαγιάδες και οι παπούδες μας. Και κανείς δεν νοιάζεται γι’ αυτούς…
ΦΩΤΟ: REUTERS