Η Καταλονία κήρυξε την ανεξαρτησία της και μετά την… πήρε πίσω. Η Ισπανία παραμένει μια χώρα σε νευρική κρίση και όλοι περιμένουν με κομμένη την ανάσα τις επόμενες κινήσεις των δυο πλευρών.
Τι θα κάνει ο Ραχόι; Πέρα από το να τρίβει με ικανοποίηση τα χέρια του για το διάγγελμα – ντροπή του Κάρλες Πουτζντεμόντ. Όλη η Καταλονία περίμενε την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της από την Ισπανία μετά το δημοψήφισμα.
Κι ο ηγέτης της, αφού υπέγραψε πρώτα την… ανεξαρτησία, μετά “έσκισε” τα όνειρα και τις ψήφους εκατομμυρίων πολιτών προς χάρη του διαλόγου. Ενός διαλόγου που ο Ραχόι έχει πολλάκις αρνηθεί.
Δυο πολιτικοί που έχει αποδειχτεί πως είναι (πολύ) κατώτεροι των περιστάσεων, κρατούν στα χέρια τους το μέλλον μιας χώρας. Μιας χώρας βαθιά διχασμένης.
Η Ισπανία αντιμετωπίζει την πιο σοβαρή κρίση μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1977.
Οι επόμενες κινήσεις
“Όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι”. Αυτή είναι η δήλωση κυβερνητικού αξιωματούχου, μια μέρα μετά τον τραγέλαφο με την ανεξαρτησία της Καταλονίας που κηρύχθηκε και… ξε-κηρύχθηκε μέσα σε λίγα λεπτά.
Από τις 10:00 το πρωί συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο στη Μαδρίτη. Θα καθορίσει τις επόμενες κινήσεις της ισπανικής κυβέρνησης. Κι αυτές, δεν είναι λίγες.
Η φράση «όλες οι επιλογές στο τραπέζι» μπορεί να σημαίνει πολλά. Μπορεί να σημαίνει διάλογο με τους Καταλανούς αυτονομιστές. Μπορεί και όχι.
Ο Ραχόι έχει αφήσει να εννοηθεί ότι σε περίπτωση κήρυξης της ανεξαρτησίας της Καταλονίας, έστω κι αν δεν έχει άμεση ισχύ, ενδέχεται να αναστείλει την αυτονομία της επαρχίας. Από το 1934 και μετά, καμία ισπανική κυβέρνηση δεν έχει αποφασίσει κάτι τέτοιο.
Αυτό δεν είναι το μοναδικό όπλο στη φαρέτρα του Ισπανού πρωθυπουργού. Η κυβέρνηση έχει ήδη αναλάβει τον έλεγχο των οικονομικών της Καταλονίας. Μπορεί επίσης να επιβάλει κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Και αυτό, θα επιτρέψει στον Ραχόι να κυβερνά με νομοθετικά διατάγματα.
Μέσα σ’ όλα, δεν έχει αποκλειστεί ακόμα και το ενδεχόμενο σύλληψης του Πουτζντεμόντ και των συνεργατών του στο πλαίσιο έρευνας για στασιασμό.
“Βράζει” η Καταλονία
Ο Κάρλες Πουτζντεμόντ ήταν το πρόσωπο της χθεσινής ημέρας. Όλοι περίμεναν την ομιλία του στο κοινοβούλιο της Καταλονίας. Κι όταν, μετά από ασφυκτικές πιέσεις βγήκε να μιλήσει, έκανε… μια τρύπα στο νερό.
Αποθέωσε τους Καταλανούς που πήγαν να ψηφίσουν και σε ποσοστό 90,1% επέλεξαν ανεξαρτησία από την Ισπανία. Κατηγόρησε την κυβέρνηση της Μαδρίτης για την ωμή βία. Υποσχέθηκε μια Δημοκρατία της Καταλονίας. Της ανεξάρτητης Καταλονίας.
Κάλεσε στο ημικύκλιο του κοινοβουλίου τα μέλη της Βουλής. Υπέγραψαν την κήρυξη της ανεξαρτησίας. «Ιδρύουμε την Καταλανική Δημοκρατία ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος», ανέφερε το έγγραφο.
Υπέγραψαν και μετά… ο Πουτζντεμόντ… “έσκισε” το χαρτί της ανεξαρτησίας για να κάνει διάλογο.
Χιλιάδες Καταλανοί που περίμεναν με κομμένη την ανάσα το διάγγελμά του έξω από την καταλανική Βουλή, πρώτα ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς. Και μετά σε κλάματα γιατί το όνειρό τους είχε γίνει καπνός.
Καταλονία… Σλοβενία
Η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία εφημερίδα της Ισπανίας, η El Pais κάνει λόγο για “παγίδα” του Καταλανού ηγέτη. Τι μπορεί να κάνει από ‘δω και πέρα;
Αυτονομιστικοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι με την τακτική του, ο Πουτζντεμόντ δείχνει πρόθεση να ακολουθήσει την “σλοβενική” οδό προς την ανεξαρτησία. Το δρόμο, δηλαδή, που επέλεξε η Σλοβενία πριν από 25 χρόνια. Τότε όμως, η Γιουγκοσλαβία ζούσε σε εποχή εμφυλίου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται ένας παραλληλισμός ανάμεσα στη διαδικασία ανεξαρτησίας στην Καταλονία με την τακτική που ακολούθησε η Σλοβενία. Δεν είναι ούτε καν μυστικό ότι πολλοί Καταλανοί αυτονομιστές βλέπουν στη Σλοβενία μία αντιστοιχία ένας προς ένα με τον δικό τους σκοπό.
Δεν είναι λίγοι που θεωρούν επίσης πως η καταλανική κυβερνητική συμμαχία του «Μαζί για το Ναι» έλκει την επιρροή της από την συμμαχία πολιτικών κομμάτων και κοινωνικών ομάδων Demos, η οποία πρωτοστάτησε στις αρχές του ’90 στις διαδικασίες στη Σλοβενία, κέρδισε στις τοπικές εκλογές και ανακήρυξε την ανεξαρτησία της.
Τι είχε γίνει στη Σλοβενία
Η Demos οργάνωσε το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία μετά την επικράτησή της στις εκλογές. Είχε κερδίσει με το συντριπτικό 95% και με συμμετοχή 93% των ψηφοφόρων. Το δημοψήφισμα, που δεν αναγνώρισε το Βελιγράδι, είχε διοργανωθεί τον Δεκέμβριο του 1990.
Η σλοβενική κυβερνώσα συμμαχία είχε επιλέξει τότε να μην εφαρμόσει άμεσα το αποτέλεσμα, αλλά να αναστείλει την ισχύ του έως ότου δημιουργηθούν πιο ευμενείς συνθήκες. Ήθελε να κάνει διάλογο με το Βελιγράδι. Αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ.
Πέρασαν έξι μήνες μέχρι οι αρχές της Σλοβενίας να κάνουν το τελικό βήμα προς την ανεξαρτησία. Αρχικά, η διεθνής κοινότητα δεν την αναγνώρισε. Αλλά η στρατιωτική κλιμάκωση από το Βελιγράδι έφερε την ανεξαρτησία που διεκδικούσε η Λιουμπλιάνα.
Τότε, όμως, ήταν άλλη εποχή. Είχε μόλις πέσει το Τείχος του Βερολίνου. Και η ενωμένη Γερμανία ήταν από τους βασικούς υπέρμαχους της απόσπασης Σλοβένων και Κροατών από τη Γιουγκοσλαβία.
Στις 25 Ιουνίου 1991 η Σλοβενία, απροειδοποίητα, ανακήρυξε την ανεξαρτησία της. Και μάλιστα ταυτόχρονα με εκείνη της Κροατίας. Ακολούθησε στρατιωτική επέμβαση από τον γιουγκοσλαβικό στρατό.
Στη Σλοβενία, ο πόλεμος είχε διάρκεια 10 ημερών. Περισσότεροι από 100 άνθρωποι σκοτώθηκαν. Αντίθετα απ’ ό,τι έγινε στην περίπτωση της Κροατίας.
Και πάλι, η Σλοβενία δεν έγινε αυτόματα ανεξάρτητο κράτος. Υπήρξε ένα τρίμηνο μορατόριουμ για τη διεθνή αναγνώριση. Τον Δεκέμβριο του 1991 άρχισαν οι πρώτες αναγνωρίσεις. Το 1992 ακολούθησαν και χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδώ και 12 χρόνια, η Σλοβενία είναι κράτος μέλος της Ε.Ε.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ
