Αλλαγές για να 'χουμε να λέμε... στο Καζακστάν, 24 ώρες μετά την παραίτηση του προέδρου τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ.
Η κόρη του Ναζαρμπάγεφ, Νταρίγκα Ναζαρμπάγεβα, εξελέγη πρόεδρος της Γερουσίας, γεγονός που την φέρνει στην δεύτερη θέση της πολιτικής ιεραρχίας της χώρας αυτής της κεντρικής Ασίας.
Ο μέχρι χθες πρόεδρος της Γερουσίας Κασίμ Τζομάρτ Τοκάγεφ ανέλαβε την προεδρία της χώρας, όπως ορίζει το σύνταγμα, μετά την αιφνιδιαστική παραίτηση χθες του επί 30 χρόνια στην εξουσία Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ.
[read4more]
Ο νέος προσωρινός πρόεδρος πρότεινε ήδη σήμερα, Τετάρτη την μετονομασία της πρωτεύουσας Αστάνα σε “Νουρσουλτάν” προς τιμήν του ισχυρού άνδρα του Καζακστάν.
Ο Κασίμ Τζομάρτ Τοκάγεφ , 65 ετών, που ορκίσθηκε χθες, θα ασκεί την προεδρία μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές τον Απρίλιο 2020.
Καζακστάν: Φιλελευθεροποίηση αλά… Βόρεια Κορέα
“Χθες, ο κόσμος υπήρξε μάρτυρας ενός ιστορικού γεγονότος”, δήλωσε ο νέος πρόεδρος κατά την διάρκεια μεγαλοπρεπούς τελετής χαιρετίζοντας την “σοφή” απόφαση του “μεταρρυθμιστή” Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ, ο οποίος χειροκροτήθηκε επί πολλά λεπτά από τους βουλευτές και γερουσιαστές.
“Η γνώμη του Ναζαρμπάγεφ θα είναι ειδικής σημασίας, θα έλεγε κανείς κυρίαρχη, στην ανάπτυξη και την υιοθέτηση στρατηγικών αποφάσεων”, διαβεβαίωσε ο νέος πρόεδρος.
Η Αστάνα, πόλη 800.000 κατοίκων, χωρίς ιστορία και πατίνα πολιτισμού, αποτελούμενη από φουτουριστικά γιγάντια αρχιτεκτονήματα, αναδύθηκε μέσα από τις στέπες του Καζακστάν από την βούληση του Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ για να γίνει πρωτεύουσα της χώρας στην θέση του Αλμάτι, που βρίσκεται σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων στο νότο.
Click4more: Καζακστάν: Τέλος εποχής έπειτα από 30 χρόνια για Ναζαρμπάγεφ – Ο τελευταίος σοβιετικός ολιγάρχης!
Καζακστάν η χώρα του Νουρσουλτάν
Ο Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ ανέλαβε την εξουσία στο Καζακστάν, όταν αυτό ήταν ακόμη σοβιετική δημοκρατία, το 1989, ως πρώτος γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, και διατήρησε την εξουσία μετά την ανεξαρτησία το 1991.
Επανεξελέγη τέσσερις φορές με ποσοστά που πλησιάζουν το 100% σε εκλογικές διαδικασίες που δεν θεωρήθηκαν ποτέ ελεύθερες και δίκαιες από τους διεθνείς παρατηρητές, και κυβέρνησε με σιδηρά πυγμή επί τρεις δεκαετίες ασκώντας τον απόλυτο έλεγχο και αφήνοντας ελάχιστο χώρο στην αντιπολίτευση και τον ελεύθερο Τύπο.
Παρά την παραίτησή του, θα διαθέτει εκτεταμένες εξουσίες, διατηρώντας την προεδρία του κυβερνώντος κόμματος και του Συμβουλίου Ασφαλείας, θεσμού που απέκτησε συνταγματικό στάτους με νόμο του 2018, εκτός του τίτλου του “Πατέρα του Έθνους”, που του εγγυάται δικαστική ασυλία.
Η έξοδος του Ναζαρμπάγεφ και το μοντέλο διαχείρισης, διατήρησης και απόλυτου ελέγχου της εξουσίας που προδιαγράφει, ενδεχομένως να αποτελέσει το υπόδειγμα για την αποχώρηση και άλλων ηγετών του πρώην σοβιετικού στερεώματος.
Σύμφωνα με τον Μαρκ Γκαλεότι, αναλυτή και συγγραφέα του “We Need to Talk About Putin”, η στρατηγική εξόδου του Ναζαρμπάγεφ είναι πιθανόν να αποτελεί πρόγευση αντίστοιχου σχεδίου στο Κρεμλίνο, γράφει ο Guardian.
“Ο Πούτιν χρειάζεται την εγγύηση της προσωπικής του ασφάλειας και της παρακαταθήκης του”. Χωρίς διάδοχο, “θα επιδιώξει μία συνταγματική θέση που θα του παρέχει τόσο προστασία όσο και την ευχέρεια να παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα εάν θεωρήσει ότι οφείλει να το πράξει, χωρίς να είναι υπεύθυνος για την διαχείριση των τρεχουσών υποθέσεων”.
