Όπως διευκρίνισε, το ίδιο το ΔΝΤ όταν η «Καταρχήν Συμφωνία» χρησιμοποιούνταν στη δεκαετία του 1980, υπήρχε συχνά μια προθεσμία 30 ημερών για την ενεργοποίηση της ρύθμισης. Όμως, υπήρξε ένας αριθμός περιπτώσεων όπου δεν υπήρχαν προθεσμίες, ή όπου η προθεσμία ήταν μεγαλύτερη από 30 ημέρες, ή όπου η προθεσμία παρατάθηκε. Στην περίπτωση της προτεινόμενης Συμφωνίας για την Ελλάδα, η προθεσμία θα είναι ένα θέμα που θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί από το διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ.
Στην ιστοσελίδα του ΔΝΤ αναφέρεται ότι η «Συμφωνία επι της Αρχής» (ή Καταρχήν Εγκριση) είναι μια διαδικασία που έχει χρησιμοποιήσει το Ταμείο στο παρελθόν σε περιπτώσεις όπου υπήρχε συμφωνία σχετικά με τις πολιτικές στις οποίες θα βασίζονταν ένα πρόγραμμα, που υποστηρίζονταν από το ΔΝΤ, αλλά όπου δεν είχε επιτευχθεί πλήρης συμφωνία μεταξύ της χώρας και των πιστωτών της για την χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους.
Συνολικά, χρησιμοποιήθηκε 19 φορές κατά τη διάρκεια της πιστωτικής κρίσης στη δεκαετία του 1980 σαν καταλύτης για τη χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους στο πλαίσιο προγραμμάτων που υποστηρίζονταν από το ΔΝΤ στις ακόλουθες χώρες: στο Σουδάν, στο Εκουαδόρ, στο Ζαΐρ, στη Μαδαγασκάρη, στη Τζαμάικα, στη Ζάμπια, στην Ακτή του Ελεφαντοστού, στην Κένυα, στη Σομαλία, στη Χιλή, στη Δημοκρατία του Κογκό, στο Μεξικό, στη Νιγηρία, στην Αργεντινή, στη Γιουγκοσλαβία και στη Βραζιλία (στο Σουδάν, στο Ζαΐρ και στην Ακτή του Ελεφαντοστού, η διαδικασία της ΚΑΕ χρησιμοποιήθηκε δύο φορές σε κάθε μια χώρα).
Με την πάροδο του χρόνου, η λύση αυτή περιήλθε σε αχρησία γιατί δεν χρειάζονταν πλέον. Αυτό αντανακλούσε κατά πολύ τη νέα προθυμία των επίσημων πιστωτών της Λέσχης του Παρισιού να παράσχουν δεσμεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους πριν από ρυθμίσεις του ΔΝΤ. Επίσης, για ιδιώτες πιστωτές, η ΚΑΕ δεν χρειάζονταν πλέον όταν το ΔΝΤ απέκτησε τη δυνατότητα να «δανείζει για ληξιπρόθεσμες οφειλές».
Αν και η διαδικασία δεν έχει χρησιμοποιηθεί πρόσφατα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις όπως κι αυτή, όπου υπάρχει συμφωνία σχετικά με τις πολιτικές στις οποίες θα βασίζονταν μια συμφωνία του ΔΝΤ, αλλά όπου δεν έχει επιτευχθεί πλήρης συμφωνία μεταξύ της χώρας και των πιστωτών της για τη χρηματοδότηση ή για την ελάφρυνση του χρέους, και ο ρόλος του ΔΝΤ μπορεί να βοηθήσει δρώντας σαν καταλύτης για τη χρηματοδότηση και την ελάφρυνση του χρέους εκ μέρους των πιστωτών.
Για χώρες με θέματα βιωσιμότητας του χρέους, το ΔΝΤ διατηρεί την έμφαση που δίνει στην ελάφρυνση του χρέους, είτε παρέχεται έγκριση της οικονομικής ρύθμισης χωρίς προϋποθέσεις, είτε παρέχεται μια κατ’ αρχήν έγκριση. Και στις δύο περιπτώσεις, η αποδέσμευση των πόρων του ΔΝΤ γίνεται με την προϋπόθεση ότι υπάρχουν δεσμεύσεις για την ελάφρυνση του χρέους, με άλλα λόγια, αν είναι βιώσιμο το χρέος.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163