Μετά από δέκα χρόνια στασιμότητας, το Κυπριακό βρίσκεται και πάλι στην κορυφή της διπλωματικής ατζέντας.
Μόνο που αυτή φορά πέρα από τις απόψεις και τις προτάσεις των δύο κοινοτήτων για μια “δίκαιη λύση” στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου υπάρχει μια σημαντική παράμετρος που πιθανότατα να λειτουργήσει καταλυτικά στην κατεύθυνση της επίλυσης, λόγω και της οικονομικής κρίσης.
Πρόκειται για τους φυσικούς πόρους, φυσικό αέριο και πετρέλαιο, που είναι κρυμμένοι στην υπεράκτια ζώνη του νησιού, και οι οποίοι ενδεχομένως κρύβουν και το μυστικό της λύσης, καθώς πλέον είναι σε εξέλιξη οι υποθαλάσσιες έρευνες και τα κοιτάσματα προσελκύουν το ενδιαφέρον εχθρών και φίλων.
Ενδεικτική του κλίματος, ενόψει της επανέναρξης των συνομιλιών με βάση το Κοινό Ανακοινωθέν Αναστασιάδη-Έρογλου, είναι η ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που λένε με ξεκάθαρο τρόπο ότι “Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιβεβαιώνουν την υποστήριξή τους για την “άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων” της Δημοκρατίας της Κύπρου για να διενεργεί έρευνες και να αναπτύσσει τους πόρους της στις υπεράκτιες ζώνες της.
Και παράλληλα ο Λευκός Οίκος, επισημαίνει “Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι πόροι του νησιού σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, όπως και το σύνολο των πόρων της, θα πρέπει να κατανεμηθούν ακριβοδίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης”.
Η ελληνική κυβέρνηση όπως συμβαίνει τα τελευταία 40 χρόνια θα κινηθεί στο δόγμα “η Κύπρος αποφασίζει και η Αθήνα στηρίζει” και θα αποφύγει τον σκόπελο της άμεσης εμπλοκής, ωστόσο θα παρεμβαίνει και θα υπενθυμίζει πάντα την πάγια θέση της για “μία λύση αποδεκτή από τον κυπριακό λαό που θα βασίζεται στις Αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο ευρωπαϊκό κοινοτικό κεκτημένο, σε μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με μία και μόνη διεθνή νομική προσωπικότητα, μία και μόνη κυριαρχία, μία και μόνη ιθαγένεια, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης”.
Ο Κυπριακός λαός θα κληθεί και πάλι με τη ψήφο του στο πλαίσιο ενός δημοψηφίσματος να δώσει την τελική απάντηση και η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση θα κληθούν να σεβαστούν και να εφαρμόσουν το αποτέλεσμα.
Και όλα αυτά με μια σημαντική διαφορά σε σχέση με το 2004. Την οικονομική κρίση που πλήττει τις δύο χώρες και που έχει οδηγήσει στον περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας αλλά και της άσκησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων τους.
Διαβάστε επίσης:
