Γεννήθηκε σ’ ένα ξύλινο αγροτόσπιτο, που το περιγράφει η ίδια στο “Μικρό Σπίτι στο Μεγάλο Δάσος”. Σε ηλικία δεκατριών ετών, η Λόρα και η οικογένειά της εγκατέλειψαν τα πυκνά δάση του Ουισκόνσιν για τα λιβάδια του Κάνσας, κι από εκεί στην εύφορη κοιλάδα της Μινεζότα, μέχρι μια ολοκαίνουρια πόλη, στο τέλος της σιδηροδρομικής γραμμής, στην περιοχή της Ντακότα.
Στη μακρόχρονη αναζήτησή τους για μια νέα ζωή σε δική τους γη, η Λόρα και οι δικοί της, γνήσιοι πιονιέροι, αντιμετώπισαν τα πάντα -από μεγάλες ξηρασίες και βαρυχειμωνιές, μέχρι κατεστραμμένες σοδειές και επιδρομές ακρίδων…
Η Λόρα έδειξε από μικρή την εξυπνάδα και το κουράγιο της και η ζωή της στα σύνορα ήταν μια διαρκής περιπέτεια. Δούλευε σκληρά για να βοηθάει τη Μαμά και τον Μπαμπά στο σπίτι και στην οικογενειακή φάρμα, αλλά υπήρχε πάντα και χρόνος για διασκέδαση -που σήμαινε σκαρφάλωμα στα δέντρα, βόλτες με το άλογο και με το έλκηθρο, παιχνίδι με τις τρεις αδελφές της και τραγούδι όταν ο Μπαμπάς γραντζούνιζε το βιολί του… Η Λόρα αγαπούσε πολύ το σχολείο και στα δεκαπέντε της έγινε δασκάλα, όπως ήταν κι η Μαμά της.
Τρία χρόνια αργότερα παντρεύτηκε τον Αλμάντσο Ουάιλντερ, ένα ήσυχο αγροτόπαιδο από τη βόρεια Νέα Υόρκη. Μαζί του, και με την κόρη τους Ρόζα, η Λόρα επιχείρησε το δικό της ταξίδι με σκεπαστή άμαξα, μέχρι το Μάνσφιλντ του Μιζούρι.
Εκεί, πιστεύοντας πως για να εκτιμήσεις πού έφτασες πρέπει να ξέρεις από πού ξεκίνησες, η Λόρα έγραψε για τα παιδικά της χρόνια στα αμερικανικά σύνορα. Για εκατομμύρια αναγνώστες, η Λόρα εξακολουθεί να ζει σαν η μικρή πιονιέρισσα στα βιβλία της πολυαγαπημένης σειράς “Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι”.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163