Το καλοκαίρι αυτό είναι από τα πλέον αιματοβαμμένα της πρόσφατης ιστορίας. Ο πλανήτης παρακολουθεί με προσποιητό ενδιαφέρον ανάμεσα στην ραστώνη των καλοκαιρινών διακοπών να χύνεται αίμα αθώων και δη παιδιών στην Γάζα.
Κάθε μέρα εικόνες με παιδιά μέσα στα αίματα, με παιδιά να κλαίνε, με παιδιά νεκρά κάνουν τον γύρο του κόσμου αλλά ελάχιστα συγκινούν.
Τα ξένα τηλεοπτικά δίκτυα παρουσιάζουν τους βομβαρδισμούς της Γάζας, μετρούν τους νεκρούς και φτιάχνουν μια ατελείωτη λίστα αλλά αυτό δεν αρκεί.
Τα ελληνικά ΜΜΕ πάντα αντιμετώπιζαν τις διεθνείς ειδήσεις ως ένα συμπλήρωμα στα τηλεοπτικά δελτία.
Θυμάμαι παλαιότερες δεκαετίες πόσο το δράμα των Παλαιστινίων συγκινούσε τους έλληνες. Εβγαιναν ακόμα και στους δρόμους για να συμπαρασταθούν. Τώρα όμως έχουμε και τα δικά μας. Ζούμε κι εμείς το δικό μας δράμα.
Των φόρων, της τρόικας, της λιτότητας. Όταν καίγεται το δικό σου σπίτι είναι δυνατόν να κοιτάξεις του γείτονα;
Όμως, όλα αυτά που περνάμε εμείς δεν έχουν καμία σχέση με όσα γίνονται στην Παλαιστίνη. Όσα βιώνουμε και μας καταθλίβουν τα τελευταία χρόνια δεν φτάνουν στο ελάχιστο όσα διαδραματίζονται στην Γάζα.
Η Γάζα ισοπεδώνεται μέρα με την ημέρα. Και όχι μόνο αυτό. Οι ισραηλινές δυνάμεις ξεκληρίζουν τα νιάτα της Παλαιστίνης.
Οι νεκροί που ξεπερνούν πια τους χίλιους έχουν ανάμεσά τους κυρίως παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένους. Κάθε επίθεση που γίνεται σε πάρκα, νοσοκομεία, παιδικές χαρές, δρόμους και σπίτια στερεί και μια οικογένεια από το σπλάχνο ή τα σπλάχνα της. Τους στερούν το μέλλον δηλαδή. Το αύριο. 
Και κανείς δεν συγκινείται. Μάλλον όχι. Συγκινούνται. Εκείνοι που μένουν πίσω. Είναι συγκλονισμένοι. Κλαίνε τους δικούς τους. Κλαίνε τους φίλους και τα αδέρφια τους. Κλαίνε τις μανάδες και τους παππούδες τους. Παιδιά με το βλέμμα κενό, με το βλέμμα της απόγνωσης κοιτούν προς την Δύση αλλά εκείνη δεν μπορεί τώρα. Κάνει διακοπές….
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ REUTERS
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κρίμα κι άδικο – Νεκρό από τα πυρά του Ισραήλ ακόμα ένα παιδί