Δεν είναι η πρώτη φορά που το περιοδικό Charlie Hebdo ξεπερνά τα όρια με ένα πρωτοσέλιδό του. Αλλά αυτή τη φορά, με αφορμή την πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση στις Βρυξέλλες με τους τουλάχιστον 32 νεκρούς και τους περισσότερους από 300 τραυματίες, μάλλον το παράκανε.
Οι ιθύνοντες του περιοδικού ξέρουν καλά να κρύβονται πίσω από την «ταμπέλα» του σατιρικού περιοδικού. Βέβαια, όταν τον Ιανουάριο του 2015 οι αδερφοί Κουλιμπαλί εισέβαλαν στα γραφεία τους και εκτέλεσαν εν ψυχρώ τα περισσότερα μέλη της συντακτικής του ομάδας, δεν ήταν τόσο σατιρικό το εξώφυλλο που επέλεξαν μετά τις επιθέσεις.
Τότε, όλος ο κόσμος στάθηκε στο πλευρό τους και φώναξε Je suis Charlie. Αλλά τώρα, ένα χρόνο μετά και με το Βέλγιο να μετρά τις πληγές που άνοιξαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών και το Μετρό της πόλης, το Charlie Hebdo επέλεξε ένα πρωτοσέλιδο που μόνο ντροπή μπορεί να χαρακτηριστεί.
Ένα πρωτοσέλιδο που ξεπερνά κατά πολύ την κόντρα Βέλγων και Γάλλων. Ένα πρωτοσέλιδο που δεν αξίζει στα θύματα μιας τρομοκρατικής επίθεσης και στους συγγενείς εκείνων πουν έχασαν τη ζωή τους. Έχει τους δικούς του νεκρούς από την τρομοκρατία το Charlie Hebdo, θα έπρεπε να το θυμάται…
Με φόντο τη βελγική σημαία, ο διευθυντής σύνταξης του περιοδικού Riss, έβαλε στο εξώφυλλο τον Βέλγο τραγουδιστή Stromae και «έπαιξε» με το τραγούδι του «Papaoutai». «Papa, où t’es (Μπαμπά, που είσαι;» φαίνεται στο εξώφυλλο να ρωτά ο τραγουδιστής. Γύρω του, κομμένα μέλη (χέρια, πόδια, μάτια) του «απαντούν»: εδώ, εδώ, κι εδώ.
Κανένας σεβασμός για τους νεκρούς του Βελγίου. Όλα καλυμμένα πίσω από τη σάτιρα. Δεν είναι σάτιρα αυτό, είναι ντροπή.