Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση η Ντάιαν Κίτον τόνισε πως νιώθει «πράγματι τυχερή» στα 50 χρόνια της καριέρας της, γύρισε ταινίες με τα μεγαλύτερα ονόματα της έβδομης τέχνης, πήρε ένα ‘Οσκαρ και «ουδέποτε αισθάνθηκε ότι παρενοχλείται».
Η 73χρονη ηθοποιός, όπως ανέφερε, θα συνεχίσει να παίρνει ρόλους που την ενθουσιάζουν, όπως στην ταινία «Poms» που θα προβληθεί προσεχώς στις αίθουσες, χωρίς να έχει καμιά πρόθεση να πάρει σύνταξη.
Στην καριέρα της η Κίτον έχει 68 ταινίες από τότε που έκανε το ντεμπούτο της στο Χόλιγουντ με την ταινία «Lovers and Other Strangers» (“Ερωτικά ζευγάρια και τόσοι άλλοι γύρω τους”, 1970).
Το ιδιαίτερα πλούσιο βιογραφικό της περιλαμβάνει έναν ρόλο στον «Νονό» όπου υποδύεται τη γυναίκα του Αλ Πατσίνο, και πολλές επιτυχίες του Γούντι Αλεν, με τον οποίο έμεινε φίλη, αφότου υπήρξε για πολλά χρόνια σύντροφός του, μούσα και αγαπημένη του ηθοποιός. Εξάλλου, με την ταινία “Annie Hall” (“Νευρικός εραστής”) του νεοϋορκέζου σκηνοθέτη, η Κίτον κέρδισε το ‘Οσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου το 1978.
«Ο Γούντι Αλεν είναι φίλος μου και συνεχίζω να πιστεύω σε αυτόν», είχε γράψει στο Twitter η ηθοποιός τον Ιανουάριο του 2018, όταν μεσούσης της θύελλας που είχε ξεσπάσει από την υπόθεση Χάρβεϊ Γουάινστιν και το κίνημα #MeToo ο νεοϋορκέζος σκηνοθέτης αντιμετώπιζε ξανά τις κατηγορίες της θετής του κόρης Ντίλαν Φάροου για σεξουαλική κακοποίησή της το 1992.
Όταν ρωτήθηκε πρόσφατα σε συνέντευξή της στο AFP, η Ντάιαν Κίτον προτίμησε ωστόσο να αποφύγει το θέμα, μένοντας σιωπηλή στην ερώτηση αν θα ήθελε να δουλέψει ξανά με τον Γούντι ‘Αλεν. Οι διώξεις, πάντως, σε βάρος του σκηνοθέτη σταμάτησαν έπειτα από δύο διαφορετικές έρευνες που δεν έδειξαν ενοχοποιητικά στοιχεία.
Σε αντίθεση με πολλές ηθοποιούς που πήραν τον λόγο κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του #MeToo, «εγώ ουδέποτε αισθάνθηκα παρενόχληση, ποτέ. Ίσως δεν είχα αυτό που έπρεπε, δεν ξέρω», είπε χαμογελώντας. «Αυτό πράγματι δεν αποτελεί ένα κομμάτι της ζωής μου. Στην αρχή έκανα οντισιόν και όταν έκανα ταινίες που πήγαν καλά, μού έδιναν ρόλους. Ήμουν πράγματι τυχερή», τονίζει.
«Δεν σκέφτομαι τα γηρατειά»
Στις δύο τελευταίες ταινίες, η Κίτον υποδύεται την συνταξιούχο: στο “Book Club” (2018) που δείχνει ότι ο κεραυνοβόλος έρωτας και η αγάπη δεν έχουν όριο ηλικίας και φέτος στο “Poms” που δείχνει τις ενοίκους ενός οίκου ευγηρίας που αποφασίζουν να στραφούν στο cheerleading και να σχηματίσουν μια ομάδα από μαζορέτες.
Η Κίτον υποδύεται τη Μάρθα, μια άρρωστη γυναίκα που «καταθέτει τα όπλα», αφήνει τα πάντα πίσω της, για να πάει να πεθάνει σε ένα γηροκομείο, μέχρι τη στιγμή που αποφασίζει να πάρει τις φούντες και τα ηνία της εκκεντρικής της ομάδας.
Η ηθοποιός πάντως δεν φοβάται να αποκαλύψει την ηλικία της, ούτε φοβάται τα γηρατειά που κατά κάποιο τρόπο σε απελευθερώνουν: «Δεν έχεις πλέον να χάσεις τίποτα. Αυτή είναι η αλήθεια», δηλώνει.
Θα πήγαινε στο τέλος της ζωής της να ζήσει σε γηροκομείο, όπως η Μάρθα”; «Δεν ξέρω, είναι δύσκολο να ξέρεις τι θα κάνεις», ομολογεί παρότι «ξέρει καλά» αυτό τον χώρο.
«Πρόσφερα εθελοντική εργασία σε ένα γηροκομείο στα 30 μου, νιώθω συμπόνια για τους ηλικιωμένους και μετά ο αδελφός μου (που πάσχει από άνοια» είναι σε μια μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων, όπου τον επισκέπτομαι συχνά.
Τα γηρατειά και η σύνταξη δεν αποτελούν πάντως τις πρώτες της ανησυχίες. «Δεν τα σκέφτομαι». «Και αν ποτέ πια κανείς δεν μου τηλεφωνήσει (για να παίξω σε ταινία) έχω τόσο πολλά χόμπι που λατρεύω για να περνώ τον χρόνο μου».
Είτε πρόκειται για τον κινηματογράφο είτε για τις άλλες της αγάπες, η Κίτον «ουδεμία πρόθεση έχει να σταματήσει να δουλεύει».
Η ηθοποιός τονίζει ότι δεν έχει κανένα παράπονο, συμπεριλαμβανομένης και της προσωπικής της ζωής.
«Πιστεύω ότι είμαι μια από τις ελάχιστες γεροντοκόρες της ηλικίας μου, που έκανε ταινίες χωρίς να παντρευτεί», λέει χαμογελώντας η Κίτον η οποία έζησε μεγάλες ιστορίες αγάπης με σταρ όπως ο Γουόρεν Μπίτι ή ο Αλ Πατσίνο.
Σίγουρα, «αν με ρωτούσατε πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα παντρευτεί κάποιον που είχε μεγάλη σημασία για μένα, θα σας έλεγα ότι ίσως έχασα κάτι, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα», προσθέτει η ηθοποιός που έχει δύο θετά παιδιά. «Δεν το πολυσκέφτομαι. Δεν είμαι μίζερη!».
