Όταν το μακρινό 2010 ένας νεαρός πολιτικός, ο Ντέιβιντ Κάμερον γινόταν πρωθυπουργός της Βρετανίας όλοι πίστευαν ότι το άστρο του θα λάμψει για δεκαετίες στην πολιτική ζωή της χώρας.
Όμως, το 2016, δηλαδή έξι χρόνια αργότερα, ο Ντέιβιντ Κάμερον αναγκαζόταν να αποχωρήσει από την Downing Street καθώς ενώ είχε πυροδοτήσει το Brexit ο ίδιος ήταν κατά της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Τώρα, στα 57 του χρόνια, ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον κάνει θεαματική και απροσδόκητη επιστροφή.
Ο πρωθυπουργός των Συντηρητικών της περιόδου 2010-2016 ορίστηκε σήμερα από τον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ υπουργός Εξωτερικών στο πλαίσιο κυβερνητικού ανασχηματισμού που προκάλεσε η αποπομπή της υπουργού Εσωτερικών Σουέλα Μπράβερμαν.
Παρά την παραμονή του στο περιθώριο της πολιτικής επί επτά χρόνια, ο Ντέιβιντ Κάμερον εξέφρασε την ελπίδα η πολιτική του πείρα να φανεί χρήσιμη για «να βοηθήσει» τον Ρίσι Σούνακ απέναντι στις διεθνείς «προκλήσεις» όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία και η κρίση στη Μέση Ανατολή.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το 2013 και ενώ ήταν αντίθετος στην έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ο Κάμερον ανακοίνωσε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ένα εγχείρημα υψηλού ρίσκου, για το θέμα που δίχαζε επί δεκαετίες το κόμμα του. Τον Ιούνιο 2016, ο Κάμερον έχασε το στοίχημα και το κύρος του ως πρωθυπουργός.
Η γρήγορη άνοδος
Ο Ντέιβιντ Κάμερον δεν έχανε ευκαιρία να επιδεικνύει το καυστικό του χιούμορ από τα έδρανα της Βουλής των Κοινοτήτων. Απόφοιτος του Κολλεγίου του Ίτον, όπου φοίτησε και ο πολιτικός του ανταγωνιστής Μπόρις Τζόνσον, ο πρωθυπουργός που παρέλαβε την σκυτάλη από τον Κάμερον για να υλοποιήσει το Brexit. Σπούδασε επίσης στην Οξφόρδη και αμέσως μετά μπήκε στον πολιτικό στίβο.
«Είναι μορφωμένος, αλλά όχι διανοούμενος, αποφασιστικός, αλλά όχι δεποστικός, τζέντλμαν αλλά όχι σνομπ (…) είναι θρησκευόμενος, αλλά όχι υπερβολικά. Οι άνθρωποι του είδους του έχουν πολλούς περιορισμούς – έλλειψη αυθεντικότητας, απουσία πάθους, κλίση στην αυταρέσκεια – αλλά επί μακρόν κυβερνούσαν τον κόσμο», σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και βιογράφο Τσαρλς Μουρ.
Το παράδοξο για τον Ντέιβιντ Κάμερον που έκανε επί μήνες καμπάνια υπέρ της παραμονής της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ήταν ότι υπήρξε αρχικά ευρωσκεπτικιστής.
«Αλλά πραγματιστής ευρωσκεπτικιστής, εξ ου και η δυσκολία του να πείσει του ευρωσκεπτικιστές», γράφει ο Πίτερ Σνόουντον, συγγραφέας του βιβλίου «Cameron at 10», με θέμα τα πρώτα χρόνια του στην ηγεσία των Τόρις.
Ο Κάμερον καταφέρνει να εξασφαλίσει νίκη για το κόμμα στις εκλογές του 2015, εξασφαλίζοντας μάλιστα την απόλυτη πλειοψηφία, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες συμμάχους του, που κατέγραψαν ιστορική ήττα χάνοντας 49 από τις 57 έδρες τους.
Οι αλυσιδωτές του νίκες, με το κερδισμένο στοίχημα του δημοψηφίσματος του 2014 για την ανεξαρτησία της Σκωτίας και την εκλογική νίκη του 2015, σταμάτησαν στο δημοψήφισμα του Ιουνίου 2016 για την παραμονή ή μη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η επικράτηση της ψήφου υπέρ του Brexit έφερε την πτώση του.
Ο Κάμερον άφησε πίσω του μία δυναμική οικονομία, με σχετικά χαμηλή ανεργία. Αλλά η λιτότητα που εφάρμοσε οδήγησε σε κοινωνική αβεβαιότητα και η μεταχείριση που επεφύλαξε η κυβέρνησή του στους πλέον ευάλωτους προκάλεσε σοκ.
Υπό την ηγεσία του, το Συντηρητικό Κόμμα αποδέχθηκε τον γάμο των ομοφύλων, το 2014, ένα βήμα για το οποίο ο ίδιος επαίρεται.
