Ο Toelsi είναι 44 ετών, Ολλανδός πολίτης με καταγωγή από το Σουρινάμ. Με ένα σακίδιο στην πλάτη αποφάσισε να περπατήσει κατά μήκος των συνόρων της Ολλανδίας για έναν και μόνο σκοπό: Να μπορέσει να βλέπει την 10χρονη σήμερα κόρη του αλλά και να στείλει ένα δυνατό μήνυμα ότι τα παιδιά πρέπει να έχουν στη ζωή τους και τους δύο γονείς ακόμα κι αν εκείνοι δεν είναι μαζί.
Ζει στην ίδια πόλη της Ολλανδίας με την κόρη του, κι όμως δεν την έχει ξαναδεί από τη μέρα που γεννήθηκε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Στόχος μου είναι να περπατήσω στα σύνορα της Ολλανδίας για να προσελκύσω την προσοχή των μέσων ενημέρωσης πάνω στα δικαιώματα και τα συμφέροντα των παιδιών σε υποθέσεις χωρισμού ή διαζυγίου. Το ταξίδι μου είναι περίπου 2.000 χιλιόμετρα και υπολογίζω να διαρκέσει σχεδόν 100 μέρες».
Ο Toelsi ξεκίνησε το ταξίδι του στις 22 Φεβρουαρίου 2024, ανήμερα των γενεθλίων της κόρης του – συμβολική για εκείνον ημέρα – και το ταξίδι θα έχει ολοκληρωθεί γύρω στα τέλη Μαΐου.
Τον ρωτάω για τις δυσκολίες του ταξιδιού και όπως μου λέει η μεγαλύτερη είναι ο ύπνος.
Από τότε όμως που μπήκε ο Μάρτιος τα πράγματα δείχνουν πιο βατά για εκείνον αφού τα κάμπινγκ είναι ανοιχτά και η διαμονή του θα γίνει κάπως πιο εύκολη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Περπατώντας στα ολλανδικά σύνορα αναζητά τα όρια μεταξύ των δικαιωμάτων των παιδιών και της σωματικής του υγείας, αφού παλεύει με μία σπάνια μυϊκή νόσο.
Ταυτόχρονα θέλει να γίνει καλό παράδειγμα για την κόρη του.
«Θέλω να δείξω στην κόρη μου ότι ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα ή πώς σε χαρακτηρίζουν, δεν επιτρέπω σε κανέναν να περιορίσει εμένα και τις δυνατότητές μου. Σηκώνομαι και περπατάω όλο τον κόσμο αν θέλω. Αλλά ας ξεκινήσουμε με τα… ολλανδικά σύνορα».
Ο Toelsi βλέπει αυτό το ταξίδι σαν μία προσωπική πρόκληση.
Συνοδοιπόρος του σε όλο αυτό, έστω και από απόσταση, είναι η κοπέλα του αλλά και η γάτα του Amor, που του δίνουν πολλή δύναμη. Οι φίλοι και η οικογένειά του τον ακολουθούν στο Facebook και στο Instagram (barbapapa loopt) κι έτσι δεν νιώθει τόσο μόνος στον αγώνα που δίνει.
«Στη διάρκεια του ταξιδιού είσαι εσύ κι ένα backpack (σακίδιο πλάτης). Έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς και να αναλύσεις: Έκανα κάτι κακό; Τι δεν πήγε καλά αυτά τα 10 χρόνια; Τι θα μπορούσα να είχα κάνει αλλιώς;».
Τον ρωτάω, σε μία προσπάθεια να μην γίνω αδιάκριτη, τι πήγε στραβά με την μητέρα του παιδιού του. Παραδέχεται ότι ύψωσε μία φορά την φωνή του και θέλησε να βγάλει μερικές φωτογραφίες της νεογέννητης κόρης του.
«Από τον πρώτο υπέρηχο η μητέρα δεν ήθελε να εμπλακώ. Δεν μου επιτρεπόταν να αγοράσω ρούχα για το μωρό, να σκεφτώ ονόματα ή ακόμα και να την αναγνωρίσω ως παιδί μου».
Τα τελευταία 7 χρόνια ο Toelsi έχει αναγνωριστεί νομικά ως πατέρας της. Κάθε χρόνο προσφεύγει στο δικαστήριο αλλά δυστυχώς η επικοινωνία με το παιδί του δεν έχει διευκολυνθεί.
Λέει ότι η κόρη του έχει μία αρνητική εικόνα για εκείνον, για τον πατέρα της, που δεν είναι αληθινή.
«Τα παιδιά χρειάζονται την προσοχή και την αγάπη και των δύο γονιών, είτε είναι μαζί, είτε χωρισμένοι. Είναι σημαντικό για την μετέπειτα εξέλιξή τους».
Κι αν δεν βγει κάτι από όλο αυτό; τον ρωτάω. Μου απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια:
«Τι έχω να χάσω; Είναι ένα προσωπικό μου στοίχημα, να στρέψω την προσοχή στην υπόθεσή μου και γενικά στα παιδιά χωρισμένων γονιών. Αν αυτό συμβαίνει σε μένα, σίγουρα υπάρχουν κι άλλο εκεί έξω στη θέση μου. Γιατί να μην παλέψουμε για τα παιδιά μας; Κατά τη γνώμη μου το παιδί, ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία, δεν έχει την ελευθερία να διαμορφώσει τη δική του άποψη».
Ο Toelsi θέλει είναι να έχει χρόνο με την κόρη του. Είναι περήφανος για εκείνη και χαρούμενος που υπάρχει.
Ο δικηγόρος κ. Ιωάννης Κρέκης, μας ενημερώνει ότι στο νομοθετικό σύστημα της Ελλάδας και της Ολλανδίας, υπάρχει προστασία του γονέα που δε διαμένει με το παιδί.
«Από τη στιγμή που έχει γίνει αναγνώριση του παιδιού από τον πατέρα (είτε δικαστικά ή συμβολαιογραφικά), γιατί τότε μόνο θεωρείται κάποιος γονέας τέκνου, εκείνος έχει, φυσικά, δικαίωμα επικοινωνίας με το παιδί του» αναφέρει στο newsit.gr ο κ. Ιωάννης Κρέκης και συνεχίζει:
«Εάν το δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα που δε διαμένει με το τέκνο παρεμποδίζεται από τον άλλο γονέα, και έχει εξαντληθεί η δυνατότητα εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς, η δικαστική οδός είναι μονόδρομος. Ο γονέας που αντιμετωπίζει το πρόβλημα, μπορεί να ασκήσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και αγωγή με αίτημα τη ρύθμιση της επικοινωνίας του με το τέκνο του. Οι υποθέσεις ασφαλιστικών μέτρων εκδικάζονται άμεσα».
«Σχετικό είναι το άρθρο 1520 παρ. 1 ΑΚ, το οποίο τροποποιήθηκε πρόσφατα με το Ν. 4800/2021 (ευρύτερα γνωστός ως ο νόμος για τη συνεπιμέλεια), βάσει του οποίου ο γονέας που δε διαμένει με το παιδί δικαιούται κατ’ ελάχιστο το 1/3 του συνολικού χρόνου ενός έτους, το οποίο αποτελεί μαχητό τεκμήριο (μπορεί να μεταβάλλεται κατά περίπτωση)».
Στο ολλανδικό δίκαιο, τα πράγματα είναι παρόμοια εξηγεί ο κ. Ι. Κρέκης: «Σε δικαστικές αντιδικίες, ο γονέας που δε διαμένει με το παιδί, συνήθως έχει διά ζώσης επικοινωνίας κάθε δεύτερο σαββατοκύριακο (και μία καθημερινή μέσα στην εβδομάδα ανάλογα με την περίπτωση). Επίσης, έχει διά ζώσης επικοινωνία με το παιδί το μισό διάστημα των διακοπών (Χριστούγεννα/νέο έτος, Πάσχα, καλοκαίρι, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα).
Οποιαδήποτε παραβίαση της συμφωνίας μπορεί να οδηγήσει την πλευρά που θίγεται σε ασφαλιστικά μέτρα και αγωγή. Παρόμοια μοιράζεται και ο χρόνος επικοινωνίας σε περίπτωση συναινετικών διαζυγίων» καταλήγει.
Η συνέντευξη κλείνει με ένα μήνυμα του Toelsi προς την κόρη του. Πώς θα μπορούσε να γινόταν αλλιώς…
«Στις 24 Φεβρουαρίου 2014 σε κράτησα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Κοιμόσουν τόσο ήσυχα. Το να νιώθω τους χτύπους της καρδιάς και την αναπνοή σου ήταν κάτι που δεν είχα νιώσει για πολύ καιρό. Νιώθω τόσο ολοκληρωμένος, χαρούμενος και ευλογημένος που είσαι μέρος της ζωής μου. Κάθε φορά που με χρειάζεσαι, η αγκαλιά μου θα είναι πάντα ανοιχτή για σένα».
