Κινέζοι και Αμερικανοί επιστήμονες έλυσαν ένα μυστήριο που απασχολούσε τα τελευταία χρόνια την επιστημονική κοινότητα: γιατί ο αγχιόρνις, ένας φτερωτός δεινόσαυρος, δεν μπορούσε να πετάξει σαν τα σύγχρονα πουλιά;
Στη μελέτη που δημοσιεύεται σήμερα στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences σημειώνεται ότι μια πρωτεΐνη, η βήτα-κερατίνη, είναι αυτή που δίνει στα πουλιά τη δυνατότητα να πετούν, καθώς χαρίζει στα φτερά τους ευλυγισία, ελαστικότητα και δύναμη, ιδιότητες που έλειπαν από τον φτερωτό δεινόσαυρο που ανακαλύφθηκε στην Κίνα.
Ο Παν Γιανχόνγκ από το Ινστιτούτο Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας της Νατσίνγκ και Αμερικανοί συνάδελφοί του εξέτασαν τα απολιθωμένα φτερά και καθόρισαν τη μοριακή σύνθεσή τους. Διαπίστωσαν έτσι ότι ήταν φτιαγμένα από την πιο “σκληρή” άλφα-κερατίνη, αντί για τη λεπτή βήτα-κερατίνη, αν και περιέχουν ορισμένες μοριακές δομές και της δεύτερης πρωτεΐνης.
Ο αγχιόρνις ήταν ένας μικρός δεινόσαυρος, με τέσσερα φτερά, που ζούσε στην Κίνα πριν από περίπου 160 εκατομμύρια χρόνια. Θεωρείται από τους επιστήμονες ως ο “χαμένος κρίκος” με τον οποίο μπορούν να εξηγήσουν πώς από τους δεινόσαυρους προέκυψαν τα πουλιά, παρά τα μη λειτουργικά φτερά του.
“Τα στοιχεία μας έδωσαν επίσης περισσότερες πληροφορίες για το πώς εξελίχθηκαν τα φτερά ώστε να καταστεί δυνατή η πτήση”, είπε η Μαίρη Σβάιτσερ, καθηγήτρια Βιολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας.
