«Όταν έμενα στο οικοτροφείο του σχολείου, περπατούσα λίγο αστεία και ήμουν λίγο ομοφοβικός. Αναρωτιόμουν εάν είμαι γκέι και ήμουν ένα παιδί που προσπαθούσα να ανακαλύψω την σεξουαλικότητά μου», λέει. «Σκεφτόμουν, ίσως είμαι ομοφυλόφιλος, ίσως να είμαι αυτό, ίσως να είμαι το άλλο, δεν μπορεί να είμαι αυτό».
«Ήμουν τρομοκρατημένος και περπατούσα και περίεργα και ζούσα σε ένα οικοτροφείο με ένα σωρό σκληρά παιδιά, τα οποία είχαν περάσει από αυτό, και για κάποια χρόνια, μου έλεγαν: “Σίγουρα είσαι ομοφυλόφιλος”, με πολύ σίγουρο τρόπο μού το έλεγαν για αρκετά χρόνια», προσθέτει.
Ο Μάρτιν θυμάται επίσης ότι σκέφτονταν: «Δεν ξέρω εάν είμαι ομοφυλόφιλος και ακόμα κι αν είμαι, δεν μπορεί να είμαι, γιατί είναι λάθος… Αν είμαι, δεν μπορεί να είμαι» κι όλο αυτό λέει του προκάλεσε μια «τρομερή αναταραχή».
Όπως σημειώνει όλα αυτά τα ερωτήματα για τη σεξουαλικότητα ξεκίνησαν λίγο μετά τα 15 του χρόνια και ξαφνικά σταμάτησαν όλα σε μία νύχτα πιθανότατα, όπως λέει, γιατί μεγάλωσε.
Συμπληρώνει ακόμα ότι μεγαλώνοντας, η έκθεσή του στον κόσμο ήταν περισσότερη κι αυτό τον έκανε να σκεφτεί ότι πολλοί από τους ήρωές του ήταν ομοφυλόφιλοι ή οτιδήποτε κι αν είναι δεν έχει σημασία. «Αυτό που έκανα ήταν να χαλαρώσω από τη μεγάλη πίεση, αλλά στη συνέχεια άρχισα να αναρωτιέμαι για όλα αυτά που μάθαινα για τον Θεό και δεν ήμουν σίγουρος εάν έπρεπε να ακολουθήσω αυτή τη θρησκεία», λέει.
«Έτσι για λίγα χρόνια αμφιταλαντευόμουν και τελικά είπα: “Εντάξει νομίζω ότι έχω δική μου σχέση με αυτό που λέμε Θεό και δεν είναι καμιά από τις γνωστές θρησκείες”» συνέχισε.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163