Ο Ποπάι (Popeye) έκανε το ντεμπούτο του στις 17 Ιανουαρίου του 1929, σε μία σειρά κόμικς της νεοϋορκέζικης εφημερίδας Evening Journal. Η σειρά αυτή μετρούσε ήδη δέκα χρόνια ζωής, με πρωταγωνιστές την -μετέπειτα αρραβωνιαστικιά του- Όλιβ Όιλ, τον αδελφό της, Κάστορ, και τον αγαπημένο της, Χαμ Γκρέιβι.
“Πατέρας” του Ποπάι ήταν ο Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ. Ο γκρινιάρης ναύτης, που τρώει το αγαπημένο του σπανάκι και αποκτά υπεράνθρωπη δύναμη, είχε αρχικά δευτερεύοντα ρόλο και αμέσως κέρδισε την αγάπη των αναγνωστών. Σταδιακά, ο Σίγκαρ άρχισε να του δίνει όλο και μεγαλύτερους ρόλους, μέχρι που έγινε ο κεντρικός ήρωας και τελικά η σειρά πήρε το όνομά του.
Μετά το θάνατο του δημιουργού του, το 1938, διάφοροι άλλοι καλλιτέχνες ανέλαβαν το σχεδιασμό του, προσθέτοντας τη δική τους πινελιά.
Στον κινηματογράφο, ο Ποπάι πρωτοεμφανίστηκε το 1933, στην ταινία κινουμένων σχεδίων “Οι περιπέτειες του Ποπάι του ναυτικού”.
Η καριέρα του στη μεγάλη οθόνη έμελλε να είναι ακόμη πιο ένδοξη από ότι στις εφημερίδες. Μάλιστα, το 1938 ανακηρύχθηκε ως ο πιο δημοφιλής χαρακτήρας κινουμένων σχεδίων στις ΗΠΑ, ξεπερνώντας ακόμη και τον Μίκι Μάους.
Παράλληλα, αυξήθηκε η κατανάλωση στο σπανάκι κατά 33%. Οι Αμερικανοί παραγωγοί (σ.σ. του σπανακιού) τού το αναγνώρισαν και το 1937 έστησαν το άγαλμά του στην Κρίσταλ Σίτι, μία πόλη του Τέξας που ζει κυρίως απ’ το σπανάκι.
