Το Κιζ Κιουλεσί (Kız Kulesi) ή αλλιώς Πύργος της Κόρης, μια εμβληματική κατασκευή στα Στενά του Βοσπόρου, στην Κωνσταντινούπολη, άνοιξε ξανά τις πύλες του και θα λειτουργεί πλέον ως μνημείο-μουσείο.
Ο Πύργος της Κόρης κατασκευάστηκε σε μια βραχονησίδα τον 5ο αιώνα π.Χ., σε απόσταση 20 περίπου μέτρων από την σημερινή ακτή του Ισκιντάρ (Üsküdar) στην Κωνσταντινούπολη, και λειτουργούσε ως σημείο τελωνειακών ελέγχων και συλλογής φόρων για τα πλοία που ταξίδευαν διαμέσου του Βοσπόρου.
Σε αυτή τη μικροσκοπική βραχονησίδα ο αυτοκράτορας της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Μανουήλ Κομνηνός διέταξε, τον 12ο αιώνα, την κατασκευή ενός αμυντικού κτιρίου. Μια σιδερένια αλυσίδα που εκτεινόταν από τον πύργο έως έναν άλλον πύργο, ο οποίος βρισκόταν στην Ιστορική Χερσόνησο, επέτρεπε τον έλεγχο της εισόδου και της εξόδου από τον Βόσπορο.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, στο σημείο χτίστηκε ένας ξύλινος πύργος που λειτούργησε, τους επόμενους αιώνες, ως παρατηρητήριο, φάρος και χώρος απομόνωσης.
Στην περίοδο της σύγχρονης Τουρκίας, ο πύργος, αφού είχε χρησιμοποιηθεί από τις λιμενικές αρχές της πόλης για αρκετό καιρό, αποδόθηκε στο τουρκικό υπουργείο Άμυνας, το 1964, και στη συνέχεια στην υπηρεσία Maritime Enterprises της Τουρκίας, το 1983. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου λειτούργησε ως σταθμός ραντάρ και αποθήκη, ενώ αργότερα ως εστιατόριο, και ήταν προσβάσιμος μόνο μέσω σκαφών από την παραλία του Ισκιντάρ.
Ο Πύργος της κόρης και οι μύθοι του
Φιγουράροντας καταμεσής στον Βόσπορο σαν μια όμορφη κοπέλα που αναδεικνύει την ομορφιά της Κωνσταντινούπολης, ο Πύργος της Κόρης συνοδεύεται από αρκετούς μύθους που έχουν ενισχύσει τη φήμη του.
Ο πρώτος μύθος σχετικά με τον πύργο διηγείται την ιστορία ενός βασιλιά και της πριγκίπισσας κόρης του. Σύμφωνα με την ιστορία, ένας μάντης προειδοποίησε τον βασιλιά ότι η κόρη του θα πέθαινε από δάγκωμα φιδιού. Για το λόγο αυτό, ο βασιλιάς διέταξε να χτίσουν τον Πύργο της Κόρης απέναντι από το Σαλαζάκ (Salacak) προκειμένου να προστατέψει την κόρη του, και την έστειλε να διαμείνει εκεί. Ωστόσο, η πριγκίπισσα δεν μπόρεσε να αποφύγει τη μοίρα της και πέθανε από το δηλητηριώδες δάγκωμα ενός φιδιού, το οποίο είχε τρυπώσει σε ένα καλάθι γεμάτο φρούτα που είχε σταλεί στον πύργο.
Ένας άλλος μύθος βασίζεται στον έρωτα της Ηρώς και του Λέανδρου. Ο Λέανδρος κολυμπούσε κάθε βράδυ για να δει την Ηρώ, μια ιέρεια στο Ιερό της Αφροδίτης στην πόλη της Σηστούς, στη δυτική πλευρά των Δαρδανελίων. Ωστόσο, μια μέρα που ξέσπασε καταιγίδα, το φως της λάμπας του πύργου έσβησε, ο Λέανδρος αποπροσανατολίστηκε και τελικά πνίγηκε. Ανίκανη να αντιμετωπίσει τον πόνο και την απώλεια, η Ηρώ αυτοκτόνησε πέφτοντας στα νερά. Στην πραγματικότητα, τα γεγονότα του μύθου αυτού συνέβησαν στο Τσανάκκαλε και προσαρμόστηκαν, από ευρωπαίους ταξιδευτές του 18ου αιώνα, ώστε να γεννηθεί η ιστορία του Πύργου της Κόρης στην Κωνσταντινούπολη. Λόγω αυτού, ο Πύργος της Κόρης είναι επίσης γνωστός ως Πύργος του Λέανδρου (Tour de Leandre).
Ένας διάσημος μύθος σχετικά με τον πύργο αφορά τον Τούρκο πολεμιστή Μπατάλ Γαζί. Οι Βυζαντινοί τεκφούρ (αυτόνομοι ή ημιαυτόνομοι μικρότερης ισχύος ηγεμόνες ή τοπικοί Βυζαντινοί κυβερνήτες της Μικράς Ασίας και της Θράκης), είδαν τον Μπατάλ Γαζί να έχει στρατοπεδεύσει στην πόλη, οπότε έκρυψαν τους θησαυρούς του Μπατάλ Γαζί και φυλάκισαν την κόρη του στον Πύργο της Κόρης. Ο Μπατάλ Γαζί όμως κατέλαβε τον πύργο και έσωσε την κόρη και τους θησαυρούς του. Λένε ότι ο Μπατάλ Γαζί συνέχισε διασχίζοντας το Ισκιντάρ καβάλα στο άλογό του. Οι φήμες λένε ότι από αυτό το γεγονός γεννήθηκε η τουρκική έκφραση «Αυτός που διέσχισε με το άλογό του το Ισκιντάρ».
Ο Πύργος της Κόρης, ο οποίος φιγουράρει καταμεσής στον Βόσπορο έχει παρουσιαστεί σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες. Πέραν των πολυάριθμων τηλεοπτικών σειρών τουρκικής παραγωγής, ο Πύργος της Κόρης έχει εμφανιστεί και στις ταινίες του Τζέιμς Μποντ «Ο κόσμος δεν είναι αρκετός» και «Από τη Ρωσία με αγάπη», καθώς και την ταινία δράσης του 2007 «Εκτελεστής» (Hitman).
