«Πρόκειται για την γενιά 2,0», η οποία θα μπορούσε και να ονομασθεί «γενιά του 35%» (του ποσοστού των ανέργων), προσθέτει η Κοριέρε, σύμφωνα με την οποία η αύξηση της μετανάστευσης Ιταλών εργαζόμενων στην Γερμανία από το 2009 μέχρι το 2011 ήταν 6,3%, ενώ των Ελλήνων 6,4%.
Ο Ιταλός αρθρογράφος Φεντερίκο Φουμπίνι τονίζει ότι «στην Ελλάδα η ανεργία αγγίζει το 23%, ενώ στην Ιταλία ξεπερνά μόλις το 10%. Αλλά και στις δυο οικονομίες, μόνο ένας πολίτης στους τρεις έχει όντως μια θέση εργασίας, όπως πιστοποιεί η Eurostat. Κατά συνέπεια η παράλληλη πορεία των μεταναστεύσεων προς το βορρά δεν είναι τόσο περίεργη».
Ο αριθμός των Ιταλών μεταναστών που ζουν στην Γερμανία άρχισε να αυξάνεται το 2005. Τον περασμένο Μάιο συνολικά ανερχόταν σε 232.800. Πριν από επτά χρόνια περιοριζόταν σε μόλις 171.000.
Στο Τορίνο και στην Νάπολη εξάλλου έχουν αυξηθεί σημαντικά οι εγγραφές στα παραρτήματα του Ινστιτούτου Γκαίτε, με το βάρος να πέφτει στην εκμάθηση της επαγγελματικής ορολογίας που χρησιμεύει σε δικηγόρους, νοσοκόμους και γιατρούς.
«Πολλοί προτιμούν το Βερολίνο, που μπορεί να μην προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες απασχόλησης αλλά διαθέτει περισσότερα μαγαζιά για βραδινή έξοδο. Αυτή, όμως, η άγρια ύφεση, που μοιάζει να είναι κατά τα φαινόμενα χρόνια, ωθεί όλο και περισσότερο μια ολόκληρη γενιά Ιταλών, Ελλήνων, Πορτογάλων και Ισπανών σε μια ρεαλιστική προσέγγιση. Οι βαριές βιομηχανίες, που βρίσκονται εκτός μεγάλων πόλεων διψούν για νέους εργάτες», καταλήγει η Κοριέρε.
Πρόκειται για μια νέα γενιά μεταναστών, η οποία «δεν ταξιδεύει επί δυο ημέρες με τρένο, αλλά επιλέγει πτήσεις χαμηλού κόστους».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
