Πατέρας δύο παιδιών, ο Μαρκ Λάνγκεντιτζκ εκτίμησε ότι, έπειτα από πολυάριθμες προσπάθειες αποτοξίνωσης, η μοναδική επιλογή που είχε προκειμένου να βάλει ένα τέλος στα βάσανά του ήταν η ευθανασία, η οποία έγινε στο σπίτι των γονιών του, στην ανατολική Ολλανδία.
«Ο μικρός μου αδελφός είναι νεκρός» έγραψε ο Μαρσέλ ο αδελφός του, ανεξάρτητος δημοσιογράφος, στο περιοδικό Linda.
«Οι γονείς μου δεν έκαναν τίποτα κακό, ούτε η αδελφή μου ούτε εγώ. Το πρόβλημα το είχε ο ίδιος, στο μυαλό του. Ένα πρόβλημα το οποίο κανένας δεν μπόρεσε να ανακαλύψει».
Ο Μαρσέλ Λάνγκεντιτζκ διευκρίνισε ότι ο αδελφός μου είχε επιχειρήσει 21 φορές να θεραπευτεί μέσω αποτοξίνωσης τα τελευταία 8 χρόνια.
«Οι ψυχολόγοι, οι ψυχίατροι, οι γιατροί, οι νοσηλευτές έκαναν ό,τι καλύτερο, ήθελαν να τον βοηθήσουν όμως ο Μαρκ δεν μπόρεσε ποτέ να εξηγήσει τι αισθανόταν».
«Όταν ο Μαρκ συνειδητοποίησε ότι χρειαζόταν βοήθεια, ότι είχε ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον, ήταν ήδη πάρα πολύ αργά. Ήταν όμηρος του αλκοόλ, δεν μπορούσε να ξεφύγει από την επιρροή του».
Ο Μαρκ Λάνγκεντιτζκ πέρασε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του με την οικογένειά του, στον κήπο των γονιών του, τρώγοντα τάρτες με τυρί και ζαμπόν, σούπα με ζυμαρικά και καπνίζοντας τσιγάρα, σύμφωνα με τον αδελφό του.
Ο γιατρός του χορήγησε τρία ενέσιμα φάρμακα που προκάλεσαν τον θάνατό του.
Μαζί με το Βέλγιο, η Ολλανδία έγινε το 2002 η πρώτη χώρα στον κόσμο που νομιμοποίησε την ευθανασία. Ωστόσο προκειμένου να επιτραπεί η διαδικασία, τουλάχιστον δύο γιατροί πρέπει να επιβεβαιώσουν ότι δεν υπάρχει άλλη λογική λύση για τον ασθενή και ότι ο πόνος από τον οποίο υποφέρει είναι «αβάστακτος και χωρίς προοπτική βελτίωσης».
Το 2015 η Ολλανδία κατέγραψε 5.516 περιπτώσεις ευθανασίας, ήτοι το 3,9% των θανάτων στην χώρα, έναντι 3.136 περιπτώσεων πέντε χρόνια νωρίτερα.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163