Όταν ο Τραμπ άφησε τον Ντόναλντ κι έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ [pics, vids]

Τι κι αν οι αγορές “τρέμουν”. Τι κι αν Γερμανία και Γαλλία δηλώνουν “σοκαρισμένες”. Ο Ντόναλντ Τραμπ κατάφερε αυτό που πολλοί πίστευαν πως “δεν υπάρχει”. Νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον και έγινε ο 45ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Και τη νίκησε διπλά, αναγκάζοντας την να μην παραδεχτεί δημόσια την ήττα της παρά μόνο στον ίδιο τηλεφωνικά.

Ο Τραμπ, μέσα σε μια νύχτα, άφησε τον… Ντόναλντ. Και φόρεσε το κοστούμι του “προέδρου Τραμπ”. Ούτε ένα tweet. Ούτε μια ειρωνεία. Εμφανώς συγκινημένος και απόλυτα θεσμικός, εμφανίστηκε μπροστά στους υποστηρικτές του για τη νικητήρια ομιλία του. Και εκεί επέφερε ακόμη ένα πλήγμα στη Χίλαρι Κλίντον. Την αποθέωσε για τα όσα έχει προσφέρει στη χώρα (για αυτά που την κατηγορούσε προεκλογικά δηλαδή), την ευχαρίστησε και δεν εκστόμισε ούτε μια κατηγορία εναντίον της. Πέρασαν οι μέρες του «θα σε βάλω φυλακή», «θα ξεκινήσω έρευνα εναντίον σου», της «κακιάς γυναίκας» και της «ψεύτρας». Τώρα είναι πρόεδρος. Και ένας πρόεδρος, δημόσια, δεν μιλάει έτσι.

Το πως θα εξελιχθεί η προεδρία του Τραμπ (για τέσσερα ή οκτώ χρόνια όπως είπε) κανείς δεν ξέρει. Το σίγουρο είναι πως δεν θα είναι ο άνθρωπος που γνωρίσαμε στους μήνες της προεκλογικής εκστρατείας. Η ομιλία του, πέρα από την αποθέωση της Κλίντον, ήταν ενωτική τόσο προς το εσωτερικό («θέλω να είμαι ο πρόεδρος όλων των Αμερικανών» είπε) όσο και προς το εξωτερικό («θέλω να συνεργαστώ με όλους»). Και κυρίως ήταν… “πατριωτική”: «Οι ΗΠΑ πάνω απ’ όλα» είπε και ξανάπε.

Ώρα περίμεναν οι οπαδοί του να εμφανιστεί στη σκηνή. Κι εκείνος περίμενε ώρα να «κλειδώσει» το αποτέλεσμα, να πάρει τους 270 εκλέκτορες και να βάλει τη νίκη στο τσεπάκι του. Και μόλις πήρε την Πενσιλβάνια και το Γουισκόνσιν και αφού χτύπησε το τηλέφωνό του για να ακούσει τη Χίλαρι να παραδέχεται τη βαριά της ήττα, πήρε την (καλοντυμένη) οικογένειά του, τη σύζυγό του Μελάνια και όλα τα παιδιά του, και εμφανίστηκε για να εκφωνήσει τη νικητήρια ομιλία του. Και μάλιστα υπό τους ήχους της μουσικής που «έντυσε» την ταινία Air Force One με τον Χάρισον Φορντ.

Τον προλόγισε ο αντιπρόεδρός του, Μάικ Πενς. Μπαίνοντας στην αίθουσα δυο πράγματα ήταν σαφή από αυτό που εξέπεμπε ο Τραμπ: ήταν συγκινημένος (κατά τα ψέμματα είχε απέναντί του τους πάντες, ακόμη και τους ίδιους τους Ρεπουμπλικάνους) και αποφασισμένος να μην είναι ο Τραμπ που όλοι “αγαπήσαμε” (και ειρωνεία, εξ ου και τα εισαγωγικά). Θα ήταν θεσμικός. Είπαμε, δεν είναι πια ο Ντόναλντ Τραμπ, ο εκκεντρικός, ρατσιστής, ξενοφοβικός (ούτε κουβέντα δεν είπε για τους μετανάστες και το τείχος στο Μεξικό), ο σεξιστής δισεκατομμυριούχος, ο πρωταγωνιστής reality και “ροζ” ιστοριών. Ήταν ο πρόεδρος Τραμπ.

Η πρώτη του αναφορά ήταν η Χίλαρι Κλίντον. Αφού ζήτησε συγγνώμη γιατί καθυστέρησε να εμφανιστεί για τη νικητήρια ομιλία του, είπε πως του τηλεφώνησε η πρώην υπουργός Εξωτερικών, η γυναίκα με την οποία τσακώθηκε λυσσαλέα στην κούρσα για τον Λευκό Οίκο. «Μας συνεχάρη όλους για τη νίκη μας» είπε. «Κι εγώ της έδωσα συγχαρητήρια για τη δύσκολη μάχη που έδωσε». Ήταν η πρώτη ένδειξη του… θεσμικού Τραμπ. Αλλά είχε και συνέχεια: την αποθέωση της Κλίντον.

«Η Χίλαρι εργάστηκε πάρα πολύ και για πολύ καιρό και της οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπηρεσία της στη χώρα. Η Αμερική της οφείλει ευγνωμοσύνη για τις υπηρεσίες της. Είναι ώρα να επουλώσουμε τις πληγές του διχασμού» είπε ο Τραμπ. Και κανείς δεν πίστευε στ’ αυτιά του. Και συνέχισε απόλυτα ενωτικός: «Είναι ώρα να πάμε ενωμένοι. Ήρθε η ώρα. Υπόσχομαι σε κάθε πολίτη πως θα είμαι πρόεδρος όλων των Αμερικανών. Και αυτών που επέλεξαν να μην με υποστηρίξουν, σας τείνω χείρα φιλίας και σας καλώ να εργαστούμε μαζί για το καλό αυτής της σπουδαίας χώρας».

Χαρακτήρισε την προεκλογική του εκστρατεία “κίνημα”, μια έκφραση που για πολλούς μπορεί να είναι η προαναγγελία ενός νέου κόμματος. Υποσχέθηκε δουλειά, που ξεκινά από σήμερα κιόλας και πρόσθεσε πως θέλει να χρησιμοποιήσει την επιχειρηματική του εμπειρία για να βοηθήσει τη χώρα του.

Οι ξεχασμένοι άνδρες και γυναίκες των ΗΠΑ δεν θα είναι πλέον ξεχασμένοι, είπε ο Τραμπ. Και πρόσθεσε ότι θα ανοικοδομήσει τα κέντρα των πόλεων, τους αυτοκινητόδρομους και τις υποδομές. Με αυτόν τον τρόπο, θα δοθεί δουλειά στους ανθρώπους, τόνισε. Υποσχέθηκε πως θα φροντίσει τους βετεράνους, πως θα φτιάξει ένα σχέδιο εθνικής ανάπτυξης και ανανέωσης, καθώς διαθέτει, όπως είπε, ένα πολύ καλό οικονομικό πλάνο, ώστε να διπλασιάσει την ανάπτυξη της χώρας και να ενισχύσει την οικονομία της.

Η Αμερική δεν θα συμβιβάζεται πλέον με τίποτα λιγότερο από το καλύτερο, τόνισε, εξηγώντας ότι οι ΗΠΑ θα τα πηγαίνουν καλά με τις χώρες που επιθυμούν να τα πηγαίνουν καλά με αυτές. Θα αντιμετωπίσουμε δίκαια τους πάντες, είπε ο Τραμπ απευθυνόμενος στη διεθνή κοινότητα και προσθέτοντας ότι θα επιζητήσει να βρεθεί κοινός τόπος και όχι εχθρότητα.

Καταλήγοντας, ο Τραμπ είπε ότι ανυπομονεί να γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ και τόνισε ότι για να μείνει στην Ιστορία θα πρέπει να κάνει πραγματικά καλή δουλειά. Επίσης εξέφρασε την ελπίδα ότι έπειτα από 2,3,4 ή 8 χρόνια οι υποστηρικτές του θα είναι περήφανοι για αυτόν. Κλείνοντας, η ομιλία του θύμισε λίγο… Όσκαρ. Ευχαρίστησε τους γονείς του, τη σύζυγό του, τα παιδιά του, τα αδέρφια του, τους συνεργάτες του (ακόμα κι εκείνους που απέλυσε κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας), μέχρι και την πρώην γυναίκα του.

Τι έλειψε από την ομιλία του Τραμπ; Η αναφορά στους μετανάστες, ένα θέμα που έκανε “σημαία” του προεκλογικά. Ούτε για τείχος μίλησε, ούτε για πογκρόμ, ούτε για απελάσεις, ούτε για κλειστά σύνορα. Είπαμε, τώρα είναι ο πρόεδρος Τραμπ. Και σε έναν πρόεδρο, αυτά δεν επιτρέπονται. Όχι δημόσια…

Η νίκη του Τραμπ χάρισε τους Ρεπουμπλικάνους τον απόλυτο έλεγχο της Γερουσίας και του Κογκρέσου. Που σημαίνει ότι έχει τα χέρια του λυτά να κάνει ό,τι θέλει. Με τον έλεγχο του Κογκρέσου και του Λευκού Οίκου (θεωρητικά πάντα) μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, να περάσει ό,τι νόμο θέλει και να καταργήσει όποιο νόμο θέλει. Θα είναι αυτός το Obamacare; Προεκλογικά το υποσχέθηκε πολλάκις. Αλλά προεκλογικά, είπε κι άλλα. Τώρα, είναι θεσμικός…

Φωτογραφίες: Reuters