Ο Shigeichi Negishi, ο επιχειρηματίας και εφευρέτης του πρώτου μηχάνηματος καραόκε στον κόσμο, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 100 ετών.
Ο εφευρέτης Shigeichi Negishi, του οποίου το πρωτότυπο “Sparko Box” του 1967 συγκαταλέγεται μεταξύ πολλών συσκευών που πιστώνονται την έναρξη της μανίας του καραόκε στην Ιαπωνία, πέθανε από φυσικά αίτια τον Ιανουάριο. Ο θάνατός του, ο οποίος δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, επιβεβαιώθηκε από το CNN από τον Shiro Kataoka, διευθύνοντα σύμβουλο της All-Japan Karaoke Industrialist Association.
Ο Νεγκίσι γεννήθηκε το 1923, και ίδρυσε μια εταιρεία που συναρμολογούσε στερεοφωνικά αυτοκινήτων για κατασκευαστές αυτοκινήτων στο βόρειο Τόκιο. Τακτικός ακροατής μιας ραδιοφωνικής εκπομπής τραγουδιού που μεταδιδόταν στην Ιαπωνία εκείνη την εποχή, συνέδεσε ένα εφεδρικό κασετόφωνο με ένα μικρόφωνο και ένα κύκλωμα μίξης, ώστε να μπορεί να ακούει τον εαυτό του να τραγουδάει πάνω στη μουσική.
“Όταν ρώτησα τον μηχανικό του εργοστασίου, μου είπε: “Είναι εύκολο””, θυμάται ο Negishi σε μια αναφορά που δημοσιεύτηκε από την All-Japan Karaoke Industrialist Association, έναν φορέα εκμετάλλευσης καραόκε στην Ιαπωνία. “Έτσι, προσάρμοσα έναν ακροδέκτη εισόδου μικροφώνου στο στερεοφωνικό του αυτοκινήτου και δημιούργησα κάτι σαν το πρωτότυπο ενός jukebox”.
Σύμφωνα με τον συγγραφέα Matt Alt, του οποίου η συνέντευξη με τον Negishi περιλαμβάνεται στο βιβλίο του 2020 “Pure Invention: How Japan Made the Modern World”, ο εφευρέτης δοκίμασε αρχικά τη συσκευή με μια ορχηστρική κασέτα του τραγουδιού “Mujo no Yume” του Yoshio Kodama από τη δεκαετία του 1930.
“Δουλεύει!” είπε στον Alt, αναπολώντας τη στιγμή που άκουσε τη φωνή του να ακούγεται από τα ηχεία μαζί με τη μουσική. “Αυτό ήταν το μόνο που σκεφτόμουν. Πάνω απ’ όλα, ήταν διασκεδαστικό. Ήξερα αμέσως ότι είχα ανακαλύψει κάτι καινούργιο“.
Εμπορεύτηκε τη συσκευή ως Sparko Box, και εγκατέστησε περίπου 8.000 σε όλη την Ιαπωνία, κυρίως σε μπαρ και εστιατόρια. Όταν ο Negishi σταμάτησε να πουλάει τα προϊόντα τη δεκαετία του 1970, είχαν εφευρεθεί και κυκλοφορήσει στην αγορά αρκετές ανταγωνιστικές μηχανές.
Ο βιομηχανικός φορέας δεν αποδίδει σε ένα μόνο άτομο την εφεύρεση του καραόκε (το οποίο μεταφράζεται κυριολεκτικά ως “άδεια ορχήστρα”), αλλά αναγνωρίζει αρκετούς ανθρώπους που δημιούργησαν ανεξάρτητα μηχανήματα στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Ίσως ο πιο γνωστός από αυτούς είναι ο μουσικός και επιχειρηματίας Daisuke Inoue, του οποίου το μηχάνημα 8 Juke – που εφευρέθηκε το 1971 και βασίστηκε επίσης σε ένα στερεοφωνικό αυτοκινήτου – πιστώνεται ότι βοήθησε στην εμπορευματοποίηση του καραόκε.
Ωστόσο ο Inoue, όπως και ο Negishi, δεν κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και οι κατασκευαστές ηλεκτρονικών ειδών άρχισαν σύντομα να παράγουν και να διαθέτουν στην αγορά τις δικές τους εκδόσεις. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, τα “κουτιά καραόκε” (γνωστά αλλού ως KTV) είχαν κατακλύσει την Ιαπωνία, με τα ιδιωτικά δωμάτια να ξεπερνούν τα μπαρ και τα εστιατόρια.
Οι μετέπειτα εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένης της εισαγωγής του βίντεο καραόκε και των δικτυακών συστημάτων καραόκε, βοήθησαν το φαινόμενο να εξαπλωθεί σε όλη την Ασία και τον κόσμο τις επόμενες δεκαετίες.
Σήμερα, η Ιαπωνία φιλοξενεί περισσότερους από 8.000 ειδικούς χώρους με κουτιά καραόκε, ενώ 131.500 μπαρ είναι εξοπλισμένα με μηχανήματα καραόκε – μια αγορά συνολικής αξίας 387,9 δισεκατομμυρίων γιεν (2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων) το 2022, σύμφωνα με εκτιμήσεις της All-Japan Karaoke Industrialist Association.