Ένας από τους πολιτικούς που σημάδεψε την πολιτική ζωή της Γαλλίας τα τελευταία 40 χρόνια, ο Ζακ Σιράκ, έφυγε σήμερα Πέμπτη (26.09.2019) από τη ζωή.
Ήταν 87 ετών και διατέλεσε πρόεδρος της Γαλλίας από το 1995 έως το 2007 (αφού απέτυχε δις να εκλεγεί πρόεδρος το ’81 και το ’88), όταν τον διαδέχτηκε στο Ελιζέ ο Νικολά Σαρκοζί. Είχε διατελέσει τρεις φορές δήμαρχος του Παρισιού και δυο φορές πρωθυπουργός.
Το θάνατο του Ζακ Σιράκ ανακοίνωσε η οικογένειά του μέσω του Γαλλικού Πρακτορείου. «Ο πρόεδρος Ζακ Σιράκ έσβησε σήμερα το πρωί ανάμεσα στους δικούς του. Γαλήνια», δήλωσε ο γαμπρός του, Σαλά-Μπαρού, σύζυγος της Κλοντ Σιράκ.
Jacques Chirac est mort, annonce la famille à l' #AFP
— Agence France-Presse (@afpfr) September 26, 2019
Λίγο αφού έγινε γνωστός ο θάνατός του, η Γαλλική Εθνοσυνέλευση και η Γερουσία τήρησαν ενός λεπτού σιγή.
Ο Ζακ Σιράκ υπήρξε σημαντική φυσιογνωμία της γαλλικής δεξιάς. Στη μακρόχρονη πολιτική διαδρομή του έζησε επιτυχίες αλλά και συντριπτικές ήττες. Είχε, όμως, την εξαιρετική του ικανότητα επιβίωσης. Μέσα από την συνεχή αλλαγή θέσεων και πολιτικών απόψεων κέρδισε τα προσωνύμια «Χαμαιλέων Βοναπάρτης» και «Ανεμοδούρας».
Οι προεδρικές του θητείες θα μείνουν στην ιστορία για το «όχι» του στον δεύτερο πόλεμο στο Ιράκ που ξεκίνησε με την αμερικανο-βρετανική στρατιωτική επέμβαση, την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας, την αναγνώριση της ευθύνης του γαλλικού Κράτους στα ναζιστικά εγκλήματα και για την κραυγή «Το σπίτι μας καίγεται» απέναντι στην παγκόσμια περιβαλλοντική καταστροφή.
Ο Ζακ Σιράκ υπήρξε, επίσης, ο πρώτος πρόεδρος της 5ης Δημοκρατίας που καταδικάσθηκε από την γαλλική δικαιοσύνη. Καταδικάσθηκε σε διετή φυλάκιση με αναστολή το 2011 για υπόθεση εικονικών θέσεων απασχόλησης κατά την θητεία του ως δημάρχου του Παρισιού.
Ο Ζακ Σιράκ και το όνειρο του… Ελιζέ
Ο Ζακ Σιράκ είχε γεννηθεί στο Παρίσι στις 29 Νοεμβρίου του 1932. Ήταν παντρεμένος από το 1956 με την Μπερναρντέτ Σιράκ, με την οποία απέκτησαν δυο παιδιά.
Σπούδασε στην Εθνική Σχολή Διοίκησης και εκλέχθηκε για πρώτη φορά βουλευτής (με το κόμμα UDR) το 1967. Έναν χρόνο μετά έγινε γραμματέας του κράτους. Δεν άργησε να γίνει μέλος της κυβέρνησης, αφού το 1971 έγινε υπουργός για τις επαφές με τη Βουλή, υπουργός Γεωργίας το 1972 και Εσωτερικών το 1974.
Στις εκλογές του ’74 έπαιξε σημαντικό ρόλο υπέρ του Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, στον οποίο εξασφάλισε τη στήριξη μέρους του κόμματος του Σαρλ ντε Γκωλ. Η… εκτίμηση του Ντ’ Εστέν για τη στήριξη “αποτυπώθηκε” στην απόφαση να τον κάνει πρωθυπουργό. Το 1976, όμως, Σιράκ και Ντ’ Εστέν ήρθαν σε ρήξη, με τον πρώτο να εγκαταλείπει την κυβέρνηση.
Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, για να σταθεροποιήσει τις θέσεις του κόμματος του Ντε Γκωλ προχώρησε στην επανίδρυσή, μετατρέποντας το παλιό UDR του Ντε Γκωλ σε Rassemblement pour La republique, του οποίου έγινε πρόεδρος.
Το 1977 εξελέγη δήμαρχος του Παρισιού.
Ο Ζακ Σιράκ έβαλε για πρώτη φορά υποψηφιότητα για την προεδρία της Γαλλίας το 1981, αλλά η προσπάθειά του έπεσε στο κενό, αφού δεν έφτασε καν στην τελική ψηφοφορία.
Το 1986, όταν οι Σοσιαλιστές κέρδισαν ξανά τις εκλογές, ο Ζακ Σιράκ έγινε και πάλι πρωθυπουργός.
Το 1988 προσπάθησε να εκλεγεί ξανά πρόεδρος αλλά ηττήθηκε από τον Φρανσουά Μιτεράν και παραιτήθηκε από πρωθυπουργός.
Στις προεδρικές εκλογές το 1995, ο Σιράκ κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλίας, επικρατώντας του Λιονέλ Ζοσπέν. Μια από τις πρώτες πράξεις της προεδρίας του ήταν η επανάληψη των πυρηνικών πειραμάτων στον Ειρηνικό. Στην εξωτερική πολιτική, ο Σιράκ ακολούθησε την προηγούμενη πολιτική γραμμή της Γαλλίας, διατηρώντας σταθερό τον προνομιούχο άξονα με τη Γερμανία. Επανεξελέγη το 2002 με συντριπτική πλειοψηφία, έχοντας απέναντί του τον ακροδεξιό υποψήφιο, Ζαν Μαρί Λε Πεν.
Η κυβέρνησή του ήταν εκείνη που βρέθηκε αντιμέτωπη με την εξέγερση νεαρών στα προάστια του Παρισιού το 2005. Τις αντιμετώπισε επαναφέροντας το νόμο που ίσχυε στη Γαλλία την περίοδο του πολέμου στην Αλγερία (στον οποίο είχε πολεμήσει και ο ίδιος ο Σιράκ).
Μετά τις εκλογές του 2007 ο Ζακ Σιράκ αποφάσισε να αποσυρθεί από την πολιτική ζωή της Γαλλίας.
Εκείνη την περίοδο, όμως, άρχισαν οι αποκαλύψεις για οικονομικές ατασθαλίες κατά τη διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος του Παρισού. Η δικαστική “περιπέτεια” κράτησε έως τον Δεκέμβριο του 2011, όταν ο Σιράκ κρίθηκε ένοχος για τις υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος, κατάχρηση εμπιστοσύνης, παράνομη οικοιοποίηση συμφερόντων.
Με πληροφορίες και από Wikipedia
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163