Η Barbie Densk έτρεμε κάτω από μία κουβέρτα καθώς ήταν ξαπλωμένη σε μία λεπτή τάφρο στην οχυρωμένη γερμανική πόλη Άαχεν, τη νύχτα της 12ης Οκτωβρίου του 1944.
Ήταν μέλος της Bund Deutscher Madel, μίας ομάδας κοριτσιών που είχε συστήσει ο Αδόλφος Χίτλερ, και είχε προσφερθεί εθελοντικά να προστατέψει το σπίτι και την οικογένειά της από το αμερικανικό πεζικό που περικύκλωνε την πόλη.
Έτσι ξεκινάει δημοσίευμα της βρετανικής Daily Mail που περιγράφει ένα ακόμη ζοφερό “παράσημο” του ανθρώπου που άλλαξε μια για πάντα τον κόσμο ολόκληρο. Του ηγέτη της ναζιστικής Γερμανίας, που δεν δίστασε να στρατολογήσει ακόμη και παιδιά 10 ετών με σκοπό “να πνίξουν τον εχθρό με το ίδιο του το αίμα”, ούτως ώστε να προωθήσει τους αρρωστημένους -για την ανθρωπότητα- σκοπούς του.
Μία ακόμη εφιαλτική ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που εξιστορεί στην Daily Mail ο Tim Health…
«Η επίθεση έγινε τελικά στις 09:00. “Ήταν πολύ ξαφνική, εκκωφαντική και τρομακτική. Υπήρξε μια σειρά εκρήξεων, που ακολουθήθηκαν από πυροβολισμούς τουφεκιών και πυροβόλων όπλων, φωνές και ουρλιαχτά. Φύσηξα στην σφυρίχτρα μου για να σημάνω συναγερμό”, λέει η Barbie Densk.
“Έβλεπα τους στρατιώτες του εχθρού από τα κυάλια μου. Έβγαλα την ασφάλεια του τουφεκιού μου, τα υπόλοιπα κορίτσια έκαναν το ίδιο και ξεκινήσαμε να πυροβολούμε εναντίον των Αμερικανών”, συμπληρώνει, λέγοντας πως η πραγματικότητα της ανταλλαγής πυρών ήρθε σαν ένα σοκ. “Θυμάμαι μια λάμψη και έναν μεγάλο θόρυβο. Έπεσα στο πάτωμα και είδα τα ματωμένα πτώματα των φίλων μου. Κάποιες ήταν ξαπλωμένες πάνω στα πόδια μου και κινούνταν σπασμωδικά με το αίμα να τρέχει από τα στόματά τους. Μικρές εστίες καπνού έβγαιναν από τις τρύπες που είχαν τα κορμιά τους από τις σφαίρες και ατμός από τα διαλυμένα στομάχια τους”.
Ήταν μόλις 15 ετών…
“Ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με τον σκληρό ρόλο που είχαν τα κορίτσια του Τρίτου Ράιχ μετά από μία συνάντηση με την Kirsten Eckerman, που ήταν τότε 74 ετών, στο γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο Cannock Chase, στο Staffordshire” αναφέρει ο Tim Health.
“Μου είπε για την εμπειρία της ως συμμετέχουσα στην ομάδα Bund Deutscher Madel και με συνέστησε στις φίλες της που είχαν παρόμοιες, μερικές φορές φρικιαστικές εμπειρίες. Καθώς ξεκινούσα για τις συνεντεύξεις, συνειδητοποίησα γρήγορα πως επρόκειτο για μία γενιά γυναικών που εξαφανιζόταν γρήγορα. Οι ιστορίες τους από την υπεράσπιση του τελευταίου οχυρού της πατρίδας τους εναντίον των Συμμάχων έπρεπε να ειπωθούν πριν να είναι πολύ αργά”, συνεχίζει ο ίδιος.
Η ομάδα Bund Deutscher Madel (BDM) δεν προορίζονταν ως παρακλάδι της γερμανικής πολεμικής μηχανής. Ιδρύθηκε την δεκαετία του 1920, ήταν υποχρεωτική για τα κορίτσια –της Άρειας φυλής- από το 1936, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή στο Τρίτο Ράιχ.
Τα έφηβα κορίτσια στην ναζιστική Γερμανία είχαν μόνο μια περιορισμένη εκπαίδευση χτισμένη γύρω από πέντε ταπεινές αρχές: Άθληση, μαγείρεμα, πλύσιμο, καθάρισμα και μωρά -παρόλο που το σεξ δεν ήταν στο… πρόγραμμα σπουδών.
Δινόταν έμφαση στην άθληση και σε αυτό συμπεριλαμβάνονταν το να χορεύουν γυμνές. Η γερμανίδα παρθένα έπρεπε να είναι όμορφη, ευλύγιστη, λαμπερή και δυνατή. Μετά το σχολείο, τα κορίτσια των ηλικιών 10-14 ετών έπρεπε υποχρεωτικά να συμμετέχουν στα γκρουπ της Jungmadel (σ.σ. η ομάδα νεαρών κοριτσιών) , ενώ τα κορίτσια των ηλικιών 14-18 ετών συμμετείχαν στις συναντήσεις της BDM – όπου σημαντικά ναζιστικά στελέχη, μεταξύ των οποίων ο Himmler και ο Goebbels έκαναν συχνά διαλέξεις.
Η BDM και η Jungmadel συμμετείχαν στις ναζιστικές επιδείξεις της Νυρεμβέργης και μία ακόμη νεαρή στρατολογηθείσα, η Helga Bassler, έσφιξε εκεί το χέρι του Φύρερ. Εκείνη θυμάται: “Τα γόνατά μου ξεκίνησαν να τρέμουν και ένιωθα πεταλούδες στο στομάχι μου καθώς έβλεπα τον Χίτλερ να κινείται αργά προς το μέρος μου. Κορίτσια έκλαιγαν και του έδιναν το χέρι, ενώ μερικά από αυτά είχαν φέρει λουλούδια ειδικά για εκείνον. Από εκείνη την ημέρα, έβλεπα τον Χίτλερ ως τον προσωπικό μου Σωτήρα – όπως βλέπουν τα σύγχρονα κορίτσια τους αγαπημένους τους ποπ σταρς. Πολλές από εμάς ξετρελαθήκαμε όταν τον γνωρίσαμε και ήμασταν κατά κάποιον τρόπο ερωτευμένες μαζί του”.
Μετά την επίθεση των Συμμάχων το 1944, όταν ακόμη και οι πιο θερμοί ναζιστές έπρεπε να παραδεχτούν πως το κύμα του πολέμου είχε στραφεί εναντίον της Γερμανίας, η έμφαση που δινόταν στην Γερμανία είχε εκτοξευτεί.
Ο Χίτλερ εξέδωσε ένα διάταγμα σύμφωνα με το οποίο τα κορίτσια 10 ετών έπρεπε να εκπαιδευτούν για να πολεμήσουν μέχρι θανάτου, υπερασπιζόμενα την πατρίδα τους.
Τα μέλη της BDM διδάχτηκαν πώς να τοποθετούν παγίδες, έγιναν ελεύθεροι σκοπευτές, έκαναν σαμποτάζ δε δρόμους, σιδηροδρομικές και τηλεφωνικές γραμμές. Χειρίζονταν ακόμη και αντιαρματικά όπλα, τα Panzerfaust, στις αντάρτικες ομάδες Werewolf, που αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες και αποτελούσαν την απέλπιδα προσπάθεια των ναζιστών για μία αξιόπιστη οπισθοφυλακή.
Η Barbie ήταν εθελόντρια στην ομάδα Werewolf στο Άαχεν. “Οι άμυνές μας ήταν προετοιμασμένες -με χαρακώματα, αγκαθωτά σύρματα, αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα και φορτηγά. Αποστολή μας ήταν να προκαλέσουμε όσο το δυνατόν μεγαλύτερες απώλειες στον εχθρό. Νιώθαμε πεπεισμένες πως ίσως να μπορούσαμε να εμποδίσουμε τον εχθρό να κατακτήσει την πόλη. Ακριβώς πριν την αμερικανική επίθεση, ο αρχηγός μας είπε: “Κορίτσια της Γερμανίας, είστε σαν τους γκρίζους λεπτεπίλεπτους λύκους του έθνους μας. Όπως οι λύκαινες με την μεγαλοπρέπειά τους, η γυναίκα είναι επίσης φύσει θηρευτής, προστάτιδα. Ως λύκαινες, θα πρέπει να περιπλανηθείτε στις σκιές και να μην αφήσετε κανέναν εχθρό ασφαλή. Ο εχθρός μας θα πρέπει να πνιγεί στο ίδιο του το αίμα – ακόμα και στο δικό μας εάν είναι απαραίτητο”.
Δεν το ξέχασα ποτέ αυτό, διότι όταν ξεκίνησε η μάχη, ο αρχηγός μας έβαλε ρούχα πολίτη και παραδόθηκε – Σιγά τον ηγέτη των λύκων”!
Ο Willi Anderson, ένας νεαρός στρατιώτης του 26ου αμερικανικού Πεζικού Συντάγματος δήλωσε: “Ήταν σοκ να βλέπεις παιδιά να σε πυροβολούν! Δεν είχες άλλη επιλογή από το να ανταποδώσεις τα πυρά και να τα σκοτώσεις. Ένα περιστατικό έχει καρφωθεί στο μυαλό μου:
Ανεβαίναμε έναν δρόμο, όταν ένας πυροβολισμός από ένα κελάρι σκότωσε έναν δικό μας. Κάναμε το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε και ρίξαμε με μπαζούκα στην είσοδο. Ένας από μτους δικούς μας σύρθηκε μέσα. Βγήκε έξω σε κατάσταση σοκ και είπε: “Χριστέ μου, υπάρχει ένα νεκρό παιδί εκεί μέσα, ένα κορίτσι!”.
Ο Corporal R. Marshall, του ίδιου Συντάγματος πρόσθεσε: “Πολεμούσαν πολύ καλά, αν σκεφτούμε ότι επρόκειτο για νεαρά κορίτσια. Μας κατασκόπευαν, έριχναν χειροβομβίδες και γενικά έβαζαν τα δυνατά τους για να μας σκοτώσουν. Παρόλα αυτά, όταν τις αιχμαλωτίσαμε, έριχναν τα όπλα τους, σήκωναν τα χέρια τους και φώναζαν: “Amerikaner, Amerikaner”! Μετά μας ζητούσαν γλυκά και σοκολάτες. Ήταν απλά παιδιά που δεν θα έπρεπε ποτέ να πολεμούσαν. Μετά το Άαχεν, προσευχόμουν κάθε μέρα να μην ζήσουμε ποτέ κάτι παρόμοιο. Ήταν σαν να βρισκόμουν σε χασάπικο, με κομμάτια ανθρώπινης σάρκας να υπάρχουν παντού, πτώματα ανδρών, γυναικών και παιδιών”.
Η Barbie, αιχμαλωτίστηκε από τους αμερικανούς. “Με ρώτησαν πώς τραυματίστηκα και τους είπ;α την αλήθεια. Με ρώτησαν εάν οι Ναζί με ενθάρρυναν και με έμαθαν πώς να πυροβολώ και τους απάντησα θετικά. Μετά ήθελαν να μάθουν εάν συμπαθούσα τον Χίτλερ και εάν ήθελα να συνεχίζω να πολεμάω. Τους είπα ότι ήθελα μόνο να σταματήσω τους εχθρούς από το να πληγώνουν τους φίλους μου και πως είχα δει τον Χίτλερ μόνο σε φωτογραφίες…”».
Πηγή: dailymail.co.uk
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163