Ποιος είναι ο Edward Gorey

Ο Έντουαρντ Γκόρι γεννήθηκε στο Σικάγο. Είδε τους γονείς του να χωρίζουν το 1936 όταν εκείνος ήταν 11 ετών και να ξαναπαντρεύονται το 1952!

Η σχέση του με τον χώρο των τεχνών δεν άργησε να ξεκινήσει. Μια από τις μητριές του η Corinna Mura, μια τραγουδίστρια καμπαρέ, που εμφανιζόταν στην ταινία Casablanca υποδυόμενη την γυναίκα που παίζει κιθάρα καθώς τραγουδά το “La Marseillaise” στο Rick’s Café Américain του… Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ.

Ο πατέρας του εργαζόταν για ελάχιστο χρονικό διάστημα ως δημοσιογράφος.

Φαίνεται όμως ότι το ταλέντο του, το κληρονόμησε (τουλάχιστον εκείνος έτσι υποστήριζε) από την προ-γιαγιά του, Helen St. John Garvey, που ήταν δημοφιλής συγγραφέας και καλλιτέχνις του 19ου αιώνα..

Από το 1946 έως το 1950 φοίτησε στο Χάρβαρντ.

Από το 1953 μέχρι το 1960, ζούσε στη Νέα Υόρκη και δούλευε στο τμήμα τεχνών της εκδοτικής Doubleday Anchor, εικονογραφώντας εξώφυλλα βιβλίων και σε κάποιες περιπτώσεις προσθέτοντας εικονογραφήσεις και στο κείμενο.

Η πρώτη του ανεξάρτητη δουλειά, το The Unstrung Harp, εκδόθηκε το 1953. Επίσης εξέδωσε βιβλία χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα τα οποία ήταν αναγραμματισμοί του ονόματός του, όπως Ogdred Weary, Dogear Wryde, Ms. Regera Dowdy, και δεκάδες άλλα. Στα βιβλία του υπέγραφε επίσης με τα ονόματα Eduard Blutig (“Edward Gory”) και O. Müde (Γερμανικά για το O. Weary), ένα γερμανικό λογοπαίγνιο του ονόματός του.

Ο Gorey έγινε ιδιαίτερα γνωστός μέσα από το animation που έκανε για την εισαγωγή της σειράς του PBS Mystery! το 1980, όπως επίσης και για τα σχέδιά του για την παραγωγή του θεάτρου Broadway, Dracula, το 1977, για το οποίο κέρδισε βραβείο Tony για Καλύτερο Σχεδιασμό Κοστουμιού.

Εξ αιτίας της σκηνογραφίας και του στυλ της δουλειάς του Γκόρι, πολλοί πίστευαν ότι ήταν Βρετανός αλλά στην πραγματικότητα δεν είχε επισκεφτεί ποτέ το Ηνωμένο Βασίλειο, και δεν ταξίδευε σχεδόν ποτέ.

Ήταν φημισμένος για την αγάπη που έτρεφε για το μπαλέτο (για πολλά χρόνια, παρακολουθούσε φανατικά κάθε παράσταση του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης), τα γούνινα παλτά, τα παπούτσια για τένις, και τις γάτες, από τις οποίες είχε ένα μεγάλο αριθμό. Όλα φαίνονται ξεκάθαρα και στη δουλειά του.

Από το 1996 μέχρι το θάνατό του, στις 15 Απριλίου του 2000, ο συνήθως ερημίτης Γκόρι ήταν το θέμα ενός ντοκιμαντέρ σε στιλ ταινίας σινεμά, σε απευθείας μετάδοση, σκηνοθετημένο από τον Κρίστοφερ Σόφερτ. Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε το 2010.