Λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία, ο Τζέρεμι Κόρμπιν, έμοιαζε με “καμμένο χαρτί” στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος. Το ένα μετά το άλλο τα στελέχη της σκιώδους κυβέρνησής του, αποχωρούσαν με “αιχμές” κατά του ίδιου προκαλώντας εσωκομματικές εκλογές.
Δεν ήταν μάλιστα καν γνωστό, αν ο Τζέρεμι Κόρμπιν θα κατάφερνε να είναι υποψήφιος σ’ αυτή τη μάχη. Τελικά ο ηγέτης των εργατικών όχι μόνο συμμετείχε στις εσωκομματικές εκλογές, αλλά αναδείχθηκε και αδιαμφιβήτητος ηγέτης του κόμματος, βάζοντας εμφατικά τέλος στην απόπειρα ανατροπής του από την πλειοψηφία των βουλευτών του που υποστήριζαν ότι το υπερβολικά αριστερό πρόγραμμά του δεν θα μπορέσει ποτέ να οδηγήσει το κόμμα σε μια νίκη στις βουλευτικές εκλογές.
Ο Κόρμπιν νίκησε με ποσοστό 61,8% τον μοναδικό αντίπαλό του για την ηγεσία, τον 46χρον Ουαλό βουλευτή Όουεν Σμιθ. Σε απόλυτους αριθμούς, ο 67χρονος Κόρμπιν έλαβε 313.209 ψήφους έναντι 193.229 του αντιπάλου του, όπως ανακοινώθηκε στο συνέδριο των Εργατικών.
Η αναμενόμενη επικράτηση του Κόρμπιν δεν φαίνεται ωστόσο ότι θα επιλύσει την κρίση στο κόμμα καθώς πολλά στελέχη θεωρούν ότι η αριστερή “στροφή” των Εργατικών θα τους στερήσει τη δυνατότητα ενός καλύτερου εκλογικού αποτελέσματος και θα λύσει τα χέρια του Συντηρητικού κόμματος ώστε να διαπραγματευτεί μόνο του, με τους δικούς του όρους, την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αμέσως μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, υπό τα χειροκροτήματα των συνέδρων, ο Κόρμπιν κάλεσε το κόμμα να συσπειρωθεί και κάλεσε τους εσωκομματικούς αντιπάλους του “να εργαστούν μαζί για μια πραγματική αλλαγή” και “να ξεχάσουν το παρελθόν”.
Ένα μεγάλο μέρος της νίκης του Κόρμπιν οφείλεται στα νέα μέλη του κόμματος, καθώς από πέρσι άλλοι 300.000 άνθρωποι έχουν λάβει την κομματική ταυτότητά τους αναδεικνύοντας τους Εργατικούς σε ένα από τα μεγαλύτερα κόμματα της Ευρώπης. Πολλοί από αυτούς γοητεύτηκαν από το σχέδιο της “δημοκρατικής επανάστασης” και τις “πολύ αριστερές” ιδέες του νέου ηγέτη.
Οι μετριοπαθείς εκτιμούν ωστόσο ότι η στρατηγική αυτή θα καταδικάσει το κόμμα να παραμείνει για χρόνια ή και για δεκαετίες, στην αντιπολίτευση. “Η πρώτη συνέπεια από την επανεκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν είναι ότι οι Εργατικοί δεν θα βρεθούν πολύ σύντομα στην εξουσία”, υποστήριξε ο καθηγητής πολιτικών επιστημών Άναντ Μένον.
Για τους αναλυτές, οι επόμενες βουλευτικές εκλογές του 2020 είναι ήδη κερδισμένες από το Συντηρητικό Κόμμα, ωστόσο ο Κόρμπιν δεν φάνηκε να συμφωνεί μαζί τους. “Θα αγωνιστούμε για να κερδίσουμε τις επόμενες εκλογές του 2020”, τόνισε.
Πριν ανακοινωθεί η νίκη του, είχε ήδη δηλώσει ότι “τείνει κλάδο ελαίας” σε όλους τους βουλευτές που τον αμφισβήτησαν το καλοκαίρι. Σύμφωνα με το περιβάλλον του, πολλοί αντάρτες είναι έτοιμοι να επιστρέψουν στους κόλπους του κόμματος, ακόμη και αν οι “προσβολές” εκατέρωθεν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας αφήσουν βαθιά χαραγμένα τα ίχνη τους.
Οι περισσότεροι αναλυτές δεν βλέπουν πιθανή μια διάσπαση του κόμματος και μια ίδρυση ενός νέου, κεντροαριστερού σχηματισμού, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον. Ο Τόνι Τράβερς, του London School of Economics, υπενθύμισε ότι υπάρχει προηγούμενο, η δημιουργία ενός Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος το 1981 που κατέληξε σε φιάσκο για εκείνους που εντάχθηκαν στις γραμμές του. “Ορισμένοι θα επιστρέψουν στους κόλπους του, άλλοι θα συνεχίσουν την εξέγερση. Το Εργατικό Κόμμα θα μοιάζει με δυστυχισμένη οικογένεια που προσπαθεί να συνυπάρξει”, υπογράμμισε.
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
