Για το προεδρικό αξίωμα ενδιαφέρεται ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, αφού προηγουμένως μετατρέψει το τουρκικό πολιτικό σύστημα σε προεδρικό, πριν από τις εκλογές του 2014, στις οποίες ο πρόεδρος θα εκλεγεί για πρώτη φορά απευθείας από τους πολίτες.
Πληθαίνουν τα σενάρια στην Τουρκία για το ενδεχόμενο ο σημερινός πρωθυπουργός της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, να είναι υποψήφιος πρόεδρος και, μάλιστα, με ενισχυμένες εξουσίες στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2014. Ήδη, δύο σημαντικά στελέχη του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπουλέντ Αρίντς και ο αντιπρόεδρος και εκπρόσωπος του AKP, Χουσεΐν Τσελίκ, τάχθηκαν δημόσια υπέρ της υποψηφιότητάς του.
Ο Ερντογάν, που πρωταγωνιστεί στην τουρκική πολιτική επί μία δεκαετία, δεν μπορεί να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα για το αξίωμα του πρωθυπουργού το 2015, βάσει του καταστατικού του AKP. Έτσι, εδώ και καιρό είχε διαφανεί ότι θα διεκδικήσει την προεδρία, έχοντας όμως μετατρέψει στο μεταξύ το τουρκικό πολιτικό σύστημα σε προεδρικό. Ωστόσο, αυτό το σχέδιο φαίνεται να αντιμετωπίζει προσκόμματα, καθώς απομένει χρονικό διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου μέχρι τις προεδρικές εκλογές του 2014 και είναι αμφίβολο αν θα μπορέσει ο Ερντογάν να προωθήσει ένα νέο Σύνταγμα, που θα εκχωρεί στον πρόεδρο μεγαλύτερες εκτελεστικές εξουσίες, ο οποίος, να σημειωθεί, θα εκλεγεί για πρώτη φορά απευθείας από τους πολίτες.
Μία άλλη σημαντική παράμετρος είναι κατά πόσον θα διεκδικήσει εκ νέου την προεδρία της χώρας ο σημερινός πρόεδρος της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ. Ο Γκιουλ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ξεπερνά τον Ερντογάν στην πρόθεση ψήφου, αλλά προς το παρόν δεν έχει εκφράσει δημόσια την πρόθεσή του να διεκδικήσει δεύτερη προεδρική θητεία.
Να σημειωθεί, πάντως, ότι η σχέση των δύο ανδρών, που υπήρξαν επί χρόνια σύμμαχοι και φίλοι ως ιδρυτικά μέλη του ΑΚΡ, έχει επιδεινωθεί από πέρυσι, με πιο πρόσφατη αφορμή την σκληρή αστυνομική καταστολή των διαδηλώσεων του καλοκαιριού. Και παρότι μία ανοικτή αναμέτρηση του Ερντογάν με τον Γκιουλ θεωρείται μάλλον απίθανη από τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές, οι διαφορές των δύο Τούρκων ηγετών γίνονται όλο και περισσότερο εμφανείς.
Η πιο σαφής ένδειξη της ενόχλησης του Ερντογάν είχε καταγραφεί τον περασμένο Οκτώβριο, όταν ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει πως η κυβέρνηση είναι «δικέφαλη», αναφερόμενος εμμέσως πλην σαφώς στο γεγονός ότι ο Γκιουλ σχολίασε επικριτικά τη σκληρή αντιμετώπιση από την αστυνομία μιας διαδήλωσης στην Άγκυρα που έγινε χωρίς άδεια.
Ο Γκιουλ είχε υποβαθμίσει τη δήλωση αυτή τότε, λέγοντας ότι «το Σύνταγμα και οι νόμοι ορίζουν σαφώς τις δικαιοδοσίες μας, τα καθήκοντά μας και τις ευθύνες μας».
Οι διαφορές τους, όμως, ήλθαν και πάλι στην επιφάνεια κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του φετινού καλοκαιριού, καθώς ο Ερντογάν, που κατηγορήθηκε για αυταρχισμό, είχε αναφερθεί με απαξιωτικό τρόπο στους διαδηλωτές, αποκαλώντας τους «αλήτες» και «κακοποιά στοιχεία», ενώ ο πιο μετριοπαθής Γκιουλ είχε υιοθετήσει συμφιλιωτικούς τόνους, καλώντας τους σε διάλογο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ