Από το πρώτο κεφάλαιο της αυτοβιογραφίας του, ο Flea καθιστά σαφές ότι δεν πρόκειται να πει μια ιστορία δόξας της ροκ.
Το να είσαι διάσημος, εξηγεί, δεν μετρά καθόλου.
Αντ ‘αυτού, το βιβλίο του είναι μια ιστορία ενηλικίωσης, που περιγράφει μια χαοτική παιδική ηλικία γεμάτη διασκέδαση, κίνδυνο, ατυχή συμβάντα και χάος. Το συγκρότημα που τον έκανε megastar, οι Red Hot Chill Peppers -απαντώνται μόνο στις τελευταίες σελίδες του.
“Θεώρησα ότι αν έγραφα για τους Red Hot Chill Peppers, θα ήταν σαν εξαπάτηση” ανέφερε ο Αυστραλο-Αμερικανός, ιδρυτικό μέλος και μπασίστας του γκρουπ στο BBC.
“Αλλά αν μπορούσα να γράψω ένα βιβλίο για την παιδική μου ηλικία που θα μπορούσε να υπάρχει με τα δικά της χαρακτηριστικά, χωρίς τη μπάντα, τότε άξιζε να γράψω ένα βιβλίο. Αυτή ήταν μία πρόκληση που έθεσα στον εαυτό μου” είπε.
Το αποτέλεσμα είναι το “Acid For The Children”, μια συγκινητική και συχνά ξεκαρδιστική ματιά στα χρόνια που τον διαμόρφωσαν, από τα συντρίμμια του πρώτου γάμου των γονιών του και από την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία του πατριού του, έως τα χρόνια που περνούσε καπνίζοντας μαριχουάνα, κάνοντας κοπάνα από το σχολείο και πέφτοντας σε πισίνες.
Ο Flea τα πήγαινε καλά σε απρόβλεπτες καταστάσεις, αλλά αισθανόταν ότι δεν ταίριαζε στον πραγματικό κόσμο.
“Έψαχνα την αγάπη στα πρόσωπα των ανθρώπων που έβλεπα στο δρόμο” γράφει.
Ο Flea δεν… μίλησε για τους Red Hot Chill Peppers
Γεννημένος στη Μελβούρνη ως Michael Peter Balzary ανέκαθεν θεωρούσε τον εαυτό του ως αουτσάιντερ, εξηγώντας: “αυτές οι ώρες που περνούσα με φανταστικούς φίλους ήταν ο Θεός που μιλούσε σε μένα και αν αυτός είναι όλος ο Θεός που υπάρχει, αυτό αρκεί”.
Το 1967 ο πατέρας του, που εργαζόταν στο τελωνείο πήρε μετάθεση στη Νέα Υόρκη, όπου μετακόμισε όλη η οικογένεια. Ζούσαν μια συνηθισμένη ζωή στα προάστια, μέχρι που η μητέρα του εγκατέλειψε τον μπαμπά του για να ζήσει με τον δάσκαλο κιθάρας που της έκανε μαθήματα. “Πήγαμε να ζήσουμε με έναν εθισμένο στα ναρκωτικά τζαζ μουσικό που ζούσε στο υπόγειο των γονιών του” ανέφερε ο Flea.
“Ήταν μια τεράστια αλλαγή” σημειώνει. “Όσο δυσλειτουργικός, αυταρχικός και τραυματισμένος ψυχικά ήταν ο Γουόλτερ” γράφει ο Flea για τον πατριό του “ήταν και ο άγγελος μου”.
Την πρώτη φορά που ο Flea είδε ζωντανή μουσική ήταν υπό τη μορφή του βίαιου, εθισμένου στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά Γουόλτερ, όταν διοργάνωσε ένα πάρτι στο υπόγειό τους στη Νέα Υόρκη και κάλεσε τους φίλους του, μουσικούς της τζαζ.
“Όταν ο Γουόλτερ τράνταζε το όρθιο μπάσο του, ήταν σαν επίθεση με πρωτόγονη ένταση που με συγκλόνισε…. Εκείνη την ημέρα, ξύπνησε κάτι μέσα μου που άλλαξε τη ζωή μου για πάντα» ανέφερε ο Flea σε συνέντευξη στο CBS This Morning. “Ήταν μια τόσο δυνατή στιγμή, όταν το σκέφτομαι, και ήταν η πρώτη φορά που το είδα σαν παιδί, δεν μπορούσα να το πιστέψω, ήταν οι μάγοι μου, ήταν μαγικό!” υπογράμμισε στη συνέντευξη.
Ήταν τρομακτικός, είπε. “Αλλά έπαιρνε τον πόνο μακριά, πώς είναι η αλχημεία; Μετέτρεπε τον πόνο σε κάτι όμορφο, αυτό ακριβώς είναι η τέχνη” σημείωσε.
Άγριες στιγμές
Το 1972, η οικογένεια μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου ο Flea βγήκε εκτός ελέγχου. “Όταν ήμουν 12 χρόνων, ήμουν έξω μέχρι τις 4 ή 5 το πρωί, τρέχοντας στους δρόμους του Χόλιγουντ, ψάχνοντας για φασαρίες, διαπράττοντας μικροαδικήματα”.
Αλλά στο σχολείο ανακάλυψε την τρομπέτα: “Ορχήστρα, μπάντα του σχολείου, μουσικό συγκρότημα, ομάδα μιούζικαλ, τζαζ συγκρότημα, ήμουν σε οποιαδήποτε μπάντα μπορούσα να είμαι” είπε.
Διαγωνίστηκε για το βραβείο της Εθνικής Ορχήστρας και κέρδισε. “Και έκανε ιδιαίτερα μαθήματα τρομπέτας. Και αυτό ήταν μεγάλη υπόθεση για μένα ως παιδί” πρόσθεσε.
Στο σχολείο, συνάντησε ίσως και την πιο βαθιά σχέση της ζωής του. Ήταν το 1976, και πάλευε με έναν συμμαθητή. “Και έρχεται αυτό το παιδί, είχε ξυρισμένα μαλλιά και ήταν τόσο σωματώδης και μυώδης και λέει «Άφησε τον». Και ήταν ο Anthony που μόλις είχε μετακομίσει στο Λος Άντζελες και ο ίδιος”.
“Το σύμπαν μάς δίνει αυτούς που χρειαζόμαστε” γράφει ο Flea, “και αυτούς που μας αξίζουν”. Ο Anthony Kiedes έγινε ο αρχηγός των Chili Peppers.
Η σχέση τους ήταν θυελλώδης. Στη δική του αυτοβιογραφία, Scar Tissue, ο Kiedis χαρακτήρισε τη σχέση με τον Flea “παράξενη και μερικές φορές επικίνδυνη”.
“Όταν κοιτάω πίσω, μπορώ ακόμα να αισθανθώ αυτόν τον πόνο – αλλά τελικά, αυτό είναι που κάνει τη δημιουργική σχέση μας αυτό που είναι, ξέρετε τι εννοώ;” ανέφερε ο Flea.
https://www.youtube.com/watch?v=D32PhQr3RIQ
World class μπασίστας!
Στα απομνημονεύματά του ο Flea, ένας από τους σημαντικότερους μπασίστες στον κόσμο, αναφέρεται στις μάχες με τον εθισμό στα ναρκωτικά και τονίζει ότι τον συγκλόνισε όταν ένας από τους πρώτους κιθαρίστες της μπάντας, ο Hillel Slovak, πέθανε σε ηλικία 26 ετών από υπερβολική δόση ηρωίνης.
“Ήμουν τόσο θυμωμένος γι ‘αυτόν”, είπε ο Flea. “Για πολύ καιρό, κατηγορούσα τον εαυτό μου που δεν ήξερα πώς να είμαι εκεί γι ‘αυτόν με έναν τρόπο που θα έπρεπε να είμαι” ανέφερε.
Παραδόξως, λέει ότι ήταν η αγάπη του για τα βιβλία που “τον σταμάτησε από τα ναρκωτικά και δεν κατέστρεψε εντελώς τον εγκέφαλό του”.
“Δεν είμαι πολύ μορφωμένος, αλλά έβρισκα πάντα μεγάλη χαρά στο διάβασμα” είπε στο BBC
“Δεν είχα φροντίδα από τους γονείς στο σπίτι, έτσι μου έδωσε μια αίσθηση ηθικής και μου παρουσίασε διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Έτσι διάβαζα κάθε νύχτα… αν δεν ήμουν πολύ λιώμα για να το κάνω” εξήγησε.
Το βιβλίο του Flea ολοκληρώνεται το 1983, καθώς οι Chili Peppers παίζουν στην πρώτη τους συναυλία με το όνομα Tony Flow and the Miraculously Majestic Masters of Mayhem.
Με ένα τραγούδι μόνο στο ρεπερτόριό τους γέμισαν τον χρόνο χορεύοντας το Pack Jam του electro-funk συγκροτήματος Jonzun Crew.
“Όταν αρχίσαμε τις εμφανίσεις με τη μπάντα τα πάντα ήταν διασκεδαστικά” αναφέρει και προσθέτει ότι 36 χρόνια μετά οι στόχοι είναι οι ίδιοι.
“Υπάρχουν τα πάνω τα κάτω και οι φάσεις. Υπάρχουν στιγμές που είναι εξαντλητική η δουλειά – αλλά όταν έχουμε εκείνες τις στιγμές που είναι ξεκαρδιστικές και όλοι είμαστε σε έξαψη και γελάμε, είναι το σπουδαιότερο πράγμα στον κόσμο” τονίζει.
Τα απομνημονεύματα του εικονικού μπασίστα και ιδρυτικού μέλους της αμερικανικής μπάντας της εναλλακτικής ροκ, φανκ ροκ και πανκ με τίτλο “Acid For The Children” κυκλοφόρησε στις αρχές Νοεμβρίου με πρόλογο της Πάτι Σμιθ από τον εκδοτικό οίκο Grand Central Publishing.
