Τι συμβαίνει όταν ένας ζωντανός θρύλος του κινηματογράφου, ο Μάρτιν Σκορτσέζε, θέλει να διηγηθεί τον μύθο ενός ζωντανού θρύλου της μουσικής, του Μπομ Ντίλαν;
Οι δύο συνεργοί διασκεδάζουν όταν μπλέκουν τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα, χωρίς αυτό να βλάπτει τη συγκεκριμένη ταινία “Rolling Thunder Revue”. Δεκατέσσερα χρόνια μετά την ταινία-ντοκιμαντέρ “No Direction Home” που σκιαγραφεί την εξέλιξη του μουσικού Μπομπ Ντίλαν, ο οποίος ξεκίνησε ως τροβαδούρος της φολκ και έγινε ένας εμβληματικός ροκ σταρ, ο Σκορτσέζε διηγείται αυτή τη φορά την περιοδεία “Rolling Thunder Revue” του 1975-1976, με τη μορφή ενός ντοκιμαντέρ μυθοπλασίας που θα προβληθεί από το Netflix, αποδεικνύοντας τη σκηνική εκπλήρωση του θρύλου της φολκ-ροκ και την τότε μποέμικη ζωή του.
Το 1974 ο Ντίλαν βάζει τέλος σε οκτώ χρόνια σκηνικής απουσίας αρχίζοντας μια ιδιαίτερα προσοδοφόρα περιοδεία συνοδευόμενος από το συγκρότημα Τhe Band. Ένας θρίαμβος –ήδη απαθανατίστηκε από τον Σκορτσέζε στο “The Last Waltz” (Το Τελευταίο Βαλς) — που επαναφέρει τον Ντίλαν στη θέση του μεγαλύτερου ροκ σταρ, χωρίς αυτό να τον κάνει πιο ευτυχισμένο. Αντίθετα του λείπει το ουσιώδες: η ανανέωση της επαφής με τον κόσμο.
Τότε έχει την ιδέα να συγκεντρώσει μια ομάδα καλλιτεχνών για μια περιοδεία στη Βόρεια Αμερική. Ταξιδεύουν με καραβάνι που οδηγεί ο ίδιος,
Ο Σκορτσέζε και το εντυπωσιακό κάστινγκ!
Περιβάλλεται από ένα εντυπωσιακό κάστινγκ: τη βασίλισσα του φολκ Τζοάν Μπαέζ, τον ποιητή Μπιτ ‘Αλεν Γκίνσμπεργκ, τον Ρότζερ Μακ Γκουίν που είχε αποχωρήσει από τους Byrds, τον κιθαρίστα Μικ Ρόνσον, συνεργάτη του Ντέιβιντ Μπόουι, τον ηθοποιό και δραματουργό Σαμ Σέπαρντ, που ανέλαβε να γράψει το σενάριο μιας ταινίας που θα γυριστεί κατά τη διάρκεια του εγχειρήματος. Αυτό το γενικό σύνολο, διάρκειας 4 ωρών, με τίτλο “Renaldo & Clara”, η μόνη κινηματογραφική παραγωγή του Ντίλαν έως σήμερα, θα προβληθεί το 1978 σε κλίμα γενικής αδιαφορίας.
Σαράντα χρόνια μετά, ο Σκορτσέζε θέλησε να πάρει αυτό το υλικό για να κάνει το δικό του ντοκιμαντέρ. Εκτός από τις εικόνες αρχείου που γυρίστηκαν στα παρασκήνια αυτού του ιδιότυπου πλανόδιου τσίρκου, ο κινηματογραφιστής έδωσε τον λόγο σε αυτούς που συγκροτούσαν την ομάδα του Ντίλαν και έπεισε τον “Zimm” να μιλήσει μπροστά στην κάμερα.
Ένα επίτευγμα που καταλήγει σε στιγμές τόσο συναρπαστικές όσο και εύθυμες, όπου πίσω από την αναμενόμενη ευρυμάθεια και πνευματική οξύτητα, αναδεικνύεται μια προσωπικότητα αλλόκοτη, φανταστική. Από τα πρώτα λεπτά εξάλλου ο Ντίλαν προειδοποιεί: “Θέλεις να σου μιλήσω γι αυτή την περιπέτεια; ‘Ομως δεν θυμάμαι τίποτε για μένα!”.
Το “Just Like A Woman” δεν γράφτηκε για τη Σάρον Στόουν
Τελικά οι μνήμες επανέρχονται στον νομπελίστα Λογοτεχνίας και μαζί με αυτές μερικά ανέκδοτα, όπως αυτό που διηγήθηκε κατασυγκινημένη η Σάρον Στόουν. Μετά μια συναυλία που η ηθοποιός παρακολούθησε, ο Ντίλαν της προτείνει να ενταχθεί στην ομάδα του. Ένα βράδυ παίζει γι αυτήν το “Just Like A Woman” και της δίνει την εντύπωση ότι το έγραψε για εκείνη. Η Στόουν μαθαίνει αργότερα ότι το τραγούδι είχε γραφτεί δέκα χρόνια νωρίτερα.
Με τη σειρά μας μαθαίνουμε εκ των υστέρων, χάρη στην εγρήγορση πολλών θαυμαστών του Ντίλαν και στο αμερικανικό περιοδικό Rolling Stone που εξακρίβωσε και μέτρησε πέντε ψεύτικες ιστορίες σε σχεση με το ίνδαλμα της ροκ, ότι η μαρτυρία της ηθοποιού, που είχε σκηνοθέτη τον Σκορτσέζε 24 χρόνια νωρίτερα στο “Casino”, είχε επινοηθεί.
Μέσα σε 2 ώρες και 20 λεπτά, οι θεατές θα προσπαθήσουν να βρουν τι είναι αλήθεια και τι ψέμα. Αλλά θα δουν και πυρετώδεις σκηνές live ενός Μπομπ στο αποκορύφωμα της τέχνης του. Μια πραγματικότητα που η Sony περιέκλεισε σε μια κασετίνα 14CDs με ζωντανές ηχογραφήσεις από το “Rolling Thunder Revue”.
Μισή αλήθεια… μισό ψέμα… το “Rolling Thunder Revue” παραμένει αυθεντικό στο εγχείρημά του να διηγηθεί “Μια ιστορία” της ζωής του Ντίλαν, ένα μαγικό αποτέλεσμα από δύο διασκεδαστικούς τύπους σχεδόν ογδοντάρηδες.