Η Ροσάνα Ροσάντα – εκ των ιδρυτών της ιστορικής εφημερίδας της ιταλικής αριστεράς Il Manifesto, πέθανε πλήρης ημερών σε ηλικία 96 ετών την Κυριακή (20.09.2020) στη Ρώμη.
Διαυγέστατη μέχρι το τέλος, η Ροσάνα Ροσάντα, το 1969 εξέφρασε ανοικτά την διαφωνία της με την γραμμή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό έπαιξαν και τα γεγονότα στην Τσεχοσλοβακία) διεγράφη και προχώρησε στην ίδρυση του περιοδικού Il Manifesto, που μετατράπηκε σύντομα σε καθημερινή εφημερίδα. Συνοδοιπόροι της ήταν, μεταξύ άλλων, η Λουτσιάνα Καστελίνα, o Βαλεντίνο Παρλάτο και ο Λουίτζι Πιντόρ.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήταν μια “αιρετική αριστερή”, όπως γράφει η εφημερίδα La Repubblica. Με ενεργό ρόλο στην αντίσταση κατά του φασισμού, στην τελευταία της συνέντευξη δεν δίστασε να αναγνωρίσει ότι “φταίει και η αριστερά, για το ό,τι στην Ιταλία κερδίζει η Λέγκα του Ματτέο Σαλβίνι…”. “Διότι διέψευσε ένα μέρος από τις ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί”.
Ροσάνα Ροσάντα: Κατά της χούντας της 21ης Απριλίου 1967
Διανοούμενη, με ευρύτατη πολιτική μόρφωση και όχι μόνο, η Ροσάνα Ροσάντα στήριξε ενεργά την ελληνική αντίσταση κατά της δικτατορίας των συνταγματαρχών, προσφέροντας αλληλεγγύη και έμπρακτη βοήθεια σε φοιτητές, καλλιτέχνες και εργαζόμενους κατατρεγμένους από την χούντα, που είχε βρει καταφύγιο στην Ιταλία.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μια από τις κύριες θέσεις της, ήταν ότι όποιος συμμετέχει ενεργά στην πολιτική ζωή, πρέπει να ξέρει και να αναγνωρίζει τα λάθη του. Αναγνώριζε, πάντως, “την εντυπωσιακή συμβουλή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας στον εκδημοκρατισμό της δημόσιας ζωής της χώρας, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60”.
Η “αιρετική” της στάση, είχε γίνει σαφής και στην περίοδο των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις η τοποθέτησή της, ότι η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι τρομοκράτες, είχε κοινά στοιχεία με τις σταλινικές κατηχήσεις και το όλο κλίμα της αρχής της δεκαετίας του ’50. Παράλληλα, η Il Manifesto δεν δίστασε να ταχθεί υπέρ της διαπραγμάτευσης με τα μέλη των “Brigate Rosse”, για να σωθεί η ζωή του απαχθέντα χριστιανοδημοκράτη ηγέτη, Άλντο Μόρο.
Τα τελευταία χρόνια, η Ροσάνα Ροσάντα παρακολουθούσε από “απόσταση ασφαλείας” τα πολιτικά γεγονότα της χώρας, της. Πιθανώς επειδή θεωρούσε ότι ήταν “μια κοπέλα του περασμένου αιώνα”, κατά τον τίτλο της αυτοβιογραφίας της.
Η ιταλική αριστερά, αλλά και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος της χώρας, υπογραμμίζει ότι η συνέπεια και το βάθος της σκέψης της, θα πρέπει να λειτουργήσουν ως παράδειγμα, για όποιον συνεχίζει να πιστεύει στην κοινωνική χρησιμότητα και αναγκαιότητα της πολιτικής δράσης.
πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
