Κυκλοφόρησε το βιβλίο με τα απομνημονεύματα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με τίτλο Αναμνήσεις. Η ζωή μου στην πολιτική».
Λεπτομέρειες του βιβλίου του Σόιμπλε έχουν γίνει ήδη γνωστές, ωστόσο με την κυκλοφορία του μαθαίνουμε κι άλλα για όσα αναφέρει.
Σε αυτό δε θα μπορούσε να μην αναφέρει την Ελλάδα και την ταραγμένη περίοδο της κρίσης, με τη χώρα μας να φτάνει λίγο πριν το Grexit.
Περίπου 100 σελίδες αφιερώνονται στην κρίση από το 2010 έως το 2015. Συγκεκριμένα, περιγράφει το 2010 «annus horribilis» (φρικτή χρονιά) για την Ελλάδα και για την υγεία του. Σε αυτές τις σελίδες διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι ο τότε υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας θεωρούσε εαυτόν δυσάρεστο αλλά αναγκαίο, ενώ η βασική ενόχλησή του αφορούσε κυρίως το γεγονός ότι από κάποιο σημείο και μετά εμφανιζόταν ως «δήμιος» της ευρωπαϊκής ιδέας. Σ
Το σκάνδαλο με τις δωρεές στο CDU
Το σκάνδαλο των δωρεών του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (CDU) επί ηγεσίας Χέλμουτ Κολ είναι το σημείο που απασχολεί περισσότερο τα γερμανικά ΜΜΕ από το βιβλίο.
Ο Χέλμουτ Κολ είχε παραδεχθεί ότι είχε λάβει ως δωρεά περίπου 2 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα για το κόμμα τη δεκαετία του ’90, χωρίς να το αναφέρει. Αιτιολογώντας τη σιωπή του, είχε δηλώσει ότι είχε δώσει τον λόγο του στους δωρητές. Ακόμη και σήμερα παραμένει ασαφής η προέλευση των χρημάτων, ενώ το CDU βυθίστηκε τότε στη χειρότερη κρίση στην ιστορία του. Εν μέσω της αναταραχής, και έπειτα από δηλώσεις για δωρεά 100.000 μάρκων σε μετρητά, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραιτήθηκε το 2000 από αρχηγός του CDU και της κοινοβουλευτικής ομάδας του στην Bundestag.
«Ο Κολ φαίνεται να είχε δημιουργήσει έναν λογαριασμό την εποχή που ήταν ο ίδιος αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας, ως “αποθεματικό” εκτός των ταμείων του κόμματος και ήθελε να αποφύγει να μάθουν πολλοί για την ύπαρξή του. Η ελκυστικότητα αυτής της “αποθήκευσης” χρημάτων προέκυψε από το απλό γεγονός ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμη ελέγξει την χρηματοδότηση της κοινοβουλευτικής ομάδας. Ο Κολ εκμεταλλεύθηκε αυτό το κενό και μιλούσε αστειευόμενος για το “σεντούκι του πολέμου”», αναφέρεται στο βιβλίο. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αναφέρει ακόμη ότι μόνο εκ των υστέρων αντελήφθη πως το εν λόγω ταμείο, στου οποίου τη διαχείριση έπρεπε να συνεισφέρει, αποτελούσε μέρος των «μαύρων» ταμείων του κόμματος. Οι δηλώσεις του ωστόσο δεν είναι εύκολο σήμερα να επαληθευτούν, καθώς οι σημαντικότεροι παράγοντες εκείνης της περιόδου -συμπεριλαμβανομένου του Χέλμουτ Κολ- δεν βρίσκονται εν ζωή.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραδέχεται πάντως και δικά του λάθη στη διαχείριση των γεγονότων εκείνης της περιόδου. «Εκείνη την εποχή, απώθησα τα πράγματα. Το πού χρησιμοποιήθηκαν τα χρήματα μου είναι άγνωστο. Δεν ήξερα τίποτα άλλο και δεν ήθελα να μάθω. Δεν ρώτησα ποτέ, γιατί ήταν σαφές ότι επρόκειτο για περιουσιακό στοιχείο του προέδρου του κόμματος. Αυτή η -έστω παθητική- συνενοχή, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει στο να είμαι πιο επικριτικός, στο να κάνω ερωτήσεις ή να αρνηθώ την ευθύνη για τα γεγονότα, με κατέστησε φυσικά μέρος του συστήματος Κολ. Δεν είμαι περήφανος για αυτό και έπρεπε να ήμουν πιο προσεκτικός και πιο αυστηρός (…) Η επίσημη αιτιολόγηση ότι το ποσό είχε συγκεντρωθεί από εισφορές μελών μιας ομάδας πολιτών από την Κολωνία δεν μπορούσε να πείσει ούτε τους πλέον αφελείς», γράφει χαρακτηριστικά.