Το Spiegel καταγράφει με απλά... γερμανικά το απόλυτο πολιτικό αδιέξοδο της Γερμανίας. Αυτό που κάνει τη Μέρκελ να δείχνει για πρώτη φορά ανήμπορη, αδύναμη, ευάλωτη.
“Η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για κυβέρνηση συνεργασίας στο Βερολίνο, είναι μια νίκη για την πολιτική σαφήνεια στη Γερμανία. Τα κόμματα που ενεπλάκησαν δεν θα μπορούσαν να κυβερνήσουν αποτελεσματικά μαζί. Σηματοδοτεί όμως το τέλος του στυλ διακυβέρνησης της καγκελαρίου Μέρκελ“.
Το Spiegel λέει ότι η Μέρκελ… τελείωσε!
Έτσι ξεκινά άρθρο – ανάλυση του Ullrich Fichtner για το γερμανικό Spiegel. Μια ανάλυση… φαρμάκι για την Μέρκελ. Που μπορεί να κέρδισε τις πρόσφατες εκλογές μεν, αλλά καταγράφοντας πτώση στη δυναμική της. Και όχι μόνο αυτό. Μετά το ναυάγιο των συζητήσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης, η ίδια η Μέρκελ είπε το… αδιανόητο! Ότι ακόμη και η ίδια προτιμά νέες εκλογές παρά μια κυβέρνηση που δεν θα… τραβάει.
Ο αρθρογράφος του Spiegel αναφέρει χαρακτηριστικά: “Πρώτα, τα καλά νέα: Η κατάρρευση των διαπραγματεύσεων για κυβέρνηση συνεργασίας στο Βερολίνο έσωσαν τη χώρα από μια εν στάσει κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση χωρίς όραμα ή φιλοδοξία. Αν η Άνγκελα Μέρκελ κατάφερνε να δημιουργήσει μια συμμαχία μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών (σ.σ. CDU), του CSU, των φιλικών προς τις επιχειρήσεις Ελεύθερων Δημοκρατών (σ.σ. FDP) και των Πρασίνων, η χώρα -για την ακρίβεια ολόκληρη η ήπειρος- θα αντιμετώπιζαν μια τετραετία στασιμότητας.
Και στο επίκεντρο μια γερμανική κυβέρνηση που περισσότερο θα την διέλυε, παρά θα την κρατούσε ενωμένη. Τα τέσσερα κόμματα που εμπλέκονται δεν θα συμπλήρωναν επικοιδομητικά το ένα το άλλο. Αντιθέτως, θα βρίσκονταν συνεχώς το ένα στο… δρόμο του άλλου.
Ακόμη κι αν πολλοί γερμανοί πολιτικοί υποστήριζαν το αντίθετο τον τελευταίο μήνα: Η θέληση του εκλογικού σώματος δεν ήταν να “πετάξει” μαζί κόμματα που δεν ταίριαζαν σε μια συμμαχία. Κανένας εκτός από όσους ενεπλάκησαν δεν ονειρεύτηκε ένα υπουργικό συμβούλιο με ακραίους συντηρητικούς από το CSU, περιβαλλοντολόγους από τους Πρασίνους και οπορτουνιστές από το FDP να κάθονται μαζί στο ίδιο τραπέζι. Το γεγονός πως μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας ήταν το ζήτημα των διαπραγματεύσεων εξ αρχής, είναι απλώς το αποτέλεσμα μιας παράδοσης που θέλει πιθανές συνεργασίες να αποτελούν επιθυμία του εκλογικού σώματος. Δεν υπήρχε όμως σοβαρή εντολή για αυτή την συγκεκριμένη συμμαχία.
Μόνο το ακροδεξιό AfD κερδίζει αν γίνουν νέες εκλογές!
Το FDP, αποχωρώντας από τις διαπραγματεύσεις, έκανε μια συνεισφορά στην πολιτική διαφάνεια της Γερμανίας. Ακόμη κι αν αυτό δεν ήταν η πρόθεση του κόμματος. Αυτοί που ψηφίζουν τους Πρασίνους, δεν ελπίζουν γενικά σε μια συνεργασία με το FDP. Κι οι υποστηρικτές του CSU τείνουν να νιώθουν μόνο περιφρόνηση για τους Πρασίνους. Και πρέπει να ειπωθεί πως έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα.
Ο ανταγωνισμός μεταξύ των κομμάτων είναι η ζωή της Δημοκρατίας μας. Και το πρωταρχικό τους καθήκον είναι όχι να διασφαλίζουν την ευημερία του κράτους αλλά να αντικατοπτρίζουν την διαφορετικότητα της γερμανικής κοινωνίας.
Click4more: “Προτιμώ νέες εκλογές – Γιατί «ναυάγησαν» οι διερευνητικές συνομιλίες”
Με τις διαπραγματεύσεις να έχουν καταρρεύσει και το SPD να τείνει να μεταβεί στην αντιπολίτευση, δεν υπάρχουν άλλες πιθανές συνεργασίες στον ορίζοντα. Και είναι δίκαιο να πούμε πως το γερμανικό πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση.
Για χρόνια, το πολιτικό φάσμα της Γερμανίας κατακερματιζόταν καθώς οι εντάσεις αυξάνονταν. Σε σημείο που επτά διαφορετικά πολιτικά κόμματα έχουν πλέον έδρες στο γερμανικό Κοινοβούλιο. Μπροστά σε αυτό τον αστερισμό, το σύστημα αποτυγχάνει. Και δεν δημιουργεί πλέον τις καθαρές επιλογές συνεργασιών που οι Γερμανοί είχαν καταλήξει να συνηθίσουν.
Το να προκηρυχθούν νέες εκλογές θα είναι σαν να αναγκάζουν (σ.σ. τα κόμματα) τους ψηφοφόρους να βρίσκονται “υπό κράτηση” μέχρι να φτάσουν σε ένα κοινώς αποδεκτό αποτέλεσμα από το πολιτικό κατεστημένο. Κι αν συνέβαινε αυτό, μοιάζει πιθανό το ακροδεξιό AfD να είναι το μοναδικό κόμμα με κέρδος.
Η μοναδική άλλη επιλογή θα ήταν μια κυβέρνηση μειοψηφίας. Το πείραμα έχει επιχειρηθεί περιστασιακά σε γερμανικά κρατίδια χωρίς μεγάλη ζημιά. Ποτέ όμως σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Εν τω μεταξύ, το δακρύβρεχτο επιχείρημα πως η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης δεν αντέχει μια ταλαντευόμενη κυβέρνηση, δεν είναι ιδιαίτερα πειστικό.
“Αυτή η κρίση, είναι η κρίση της Μέρκελ”
Το πιο σημαντικό ερώτημα, ωστόσο, είναι τι γίνεται με την ίδια την Μέρκελ. Αυτό μπορεί πραγματικά να σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους για την καριέρα της ως καγκελαρίου. Πρόσφατα, έγινε σαφές πως ένα αξιοσημείωτο ποσοστό της δύναμης που κάποτε είχε, εξανεμίστηκε. Ξεκινώντας από το γεγονός πως όταν έληξε η προθεσμία που έθεσε για το τέλος των συζητήσεων για κυβέρνηση συνεργασίας την περασμένη Παρασκευή, δεν υπήρξαν συνέπειες. Την Κυριακή το βράδυ, δεν ήταν μόνο οι διαπραγματεύσεις που ολοκληρώθηκαν. Αλλά ολόκληρη η μέθοδος διακυβέρνησης της Μέρκελ.
Επί χρόνια είχε ξεριζώσει την ιδεολογία από την πολιτική. Και μια συνεργασία με το FDP και τους Πρασίνους θα ήταν το απόλυτο κατόρθωμα αυτής της προσέγγισης. Θα αποτελούσε απόδειξη πως ακόμα και περιβαλλοντολόγοι και φετιχιστές του ελεύθερου εμπορίου μπορούν να συνεργαστούν εφόσον το σταθερό χέρι της Μέρκελ ήταν εκεί για να τους κρατά όλους σε τάξη. Αυτό, ωστόσο, είναι τώρα παρελθόν. Αυτή η κρίση είναι η κρίση της Μέρκελ. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς σκοπεύει να το διαχειριστεί. Και εάν θα υποκύψει σε αυτό“.
Πηγή: spiegel.de
Φωτογραφίες αρχείου: Reuters